Jorik Leemans
‘Het is crisis en de luxemarkt groeit: wie kan dat betalen?’
Laat ons de olifant in de kamer maar meteen benoemen: het voelt raar om een luxedossier te maken in tijden waarin het woord crisis zo vaak in de krant verschijnt dat vrijwel elk huishouden aan financiële introspectie is beginnen doen. Dingen die we vroeger haast vanzelfsprekend vonden, worden nu gewikt en gewogen. Gingen we niet te recent nog op restaurant? Is die nieuwe outfit de prijs wel echt waard? En wachten we niet beter tot volgend jaar om die citytrip te plannen?
De prijzen stijgen genadeloos. Wat daarbij nog het meeste wringt, is dat diezelfde luxesector allesbehalve dezelfde klappen krijgt als de gemiddelde portemonnee. LVMH, het moederbedrijf van merken als Dior en Louis Vuitton, kende het afgelopen kwartaal een omzetgroei van bijna 20 procent. Kering leverde eveneens een rapportkaart met 23 procent extra af, met Gucci als een van zijn voornaamste stuwers. Primus van de klas bleek Hermès, dat zijn omzet met maar liefst 32,5 procent zag groeien. Het bedrijf kondigde aan dat hun prijzen volgend jaar nog eens met vijf tot tien procent zullen stijgen, terwijl het luxehuis dit jaar al vier procent extra rekende. Dat de middenklasse nog moeilijker toegang zal hebben tot luxegoederen, zal de markt worst wezen.
Slechts weinigen behoren tot het exclusieve kringetje voor wie het woord ‘crisis’ louter een weinig lucratieve zet bij scrabble betekent.
“Bedrijven kijken altijd naar segmenten in de markt die lucratief zijn”, vertelt trendwatcher Kate Stockman deze week in de Black Luxe van Knack Weekend. “Hoe kan men toch zeker zijn van een afzetmarkt die niet al te onderhevig is aan fluctuaties? Dan is er één gouden regel: voor luxe zijn er altijd klanten.” Het hoeft dus niet te verbazen dat het ene na het andere initiatief voor de allerrijksten opduikt, van exclusieve evenementenbureaus en beautywalhalla’s tot luxetoerisme op maat van kinderen.
Wie kan dat betalen?
Slechts weinigen behoren tot het exclusieve kringetje voor wie het woord ‘crisis’ louter een weinig lucratieve zet bij scrabble betekent. Toch blijkt het ook voor de gemiddelde persoon moeilijk om (betaalbare) luxe op te geven. Het is een verworven gegeven, met onze jaarlijkse reizen en nieuwe smartphones, dat we volgens onderzoeken niet snel loslaten. Zelf pleit ik ook schuldig. Heel wat van onze aankoopbeslissingen blijken bovendien gebaseerd te zijn op routine of op emoties, of sterker nog: vanuit onze psychologische evolutie ingebakken. Status is gegroeid tot een soort basisbehoefte.
Waarom we dus toch dit dossier maakten? Crisissituaties nopen tot creativiteit. We verzamelden een hele reeks tips over hoe je in deze crisistijden alsnog dat gouden randje kunt toevoegen aan je leven. Vandaag huur je even gemakkelijk designerkleren en -meubelen als je ze koopt, tover je met goed gekozen en goedkope ingrediënten eveneens een sterrenmaal op tafel en duik je, mits de juiste aanpak, op vintagemarkten echte schatten op.
Het belangrijkste blijft echter om niet te vergeten dat veel mensen enkel kunnen wegdromen bij het idee van een extraatje. Laat ons dus wat vaker bewust tegen onze impulsen ingaan en iemand anders in plaats van onszelf verwennen. Nu het komende eindejaar nog kouder dreigt te worden dan gewoonlijk, is een verwarmend gebaar meer dan ooit alle luxe van de wereld waard.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier