LUC COOREVITS

© FILIP VAN ROE

Ik zou een heel goede Romein geweest zijn. Aan tafel liggend van lekker eten genieten en naar muziek en verzen luisteren. Dat ik blijf doorgaan met Behoud de Begeerte komt doordat ik nog niet alles gedaan heb wat ik zou willen doen. Na dertig jaar zie ik toch vooral wat we nog niét gerealiseerd hebben. Onze specifieke mengvorm van literatuur en theater naar het buitenland exporteren met name.

Mijn moederlas zelfs terwijl ze stond te koken. Mijn liefde voor boeken heb ik van haar. Nadat ik mij doorheen de jeugdafdeling van de bibliotheek van Kruishoutem gewerkt had, raadde de bibliothecaris mij Bomans aan. Het hek was van de dam, lezen werd het leukste dat er is. Maar wat ik nu doe, heeft daar in se weinig mee te maken. Goede voorstellingen brengen, iets toevoegen aan het palet van de podiumkunsten, dat is mijn ambitie.

Met een titel als Behoud de Begeerte kun je niet anders dan dóórwerken natuurlijk. Die tekst stond op een T-shirt waarmee in 1982 een Nederlandse jongen rondliep op Korfoe. Uiteindelijk bleek ‘de begeerte’ in kwestie te slaan op Tramlijn Begeerte, een met de sloop bedreigd Amsterdams café dat dan weer refereerde aan het toneelstuk van Tennessee Williams. Dat dubbele is natuurlijk mooi meegenomen.

Beethoven werd 243 jaar geleden geboren, maar is nog altijd springlevend. Op kunst staat geen leeftijd. Mijn streefdoel is een manifestatie die mensen van alle leeftijden aanspreekt en waarin verschillende disciplines aan bod komen : literatuur, rock, klassieke muziek, dans en film. Het renaissancemodel heruitgevonden als het ware.

Zoals Mulisch zei : “Schrijver ben je, je wordt het niet.” Als ik ooit al de ambitie had om zelf te schrijven, dan is die al vroeg in de kiem gesmoord door mijn contact met de grote talenten, de eerste divisie onder de schrijvers. Ik heb het genoegen gehad Claus goed te kennen, ik zie hoe Tom Lanoye, Erwin Mortier en Stefan Hertmans evolueren, mensen die de lat heel hoog leggen. Als ik een boek zou willen schrijven, zou ik beter willen zijn dan hen en dat hoef ik zelfs niet te proberen.

Kunst is een redelijk doeltreffend antwoord op sterfelijkheid. Het is het ongrijpbare dat de technische vaardigheid overstijgt, wat blijft terwijl al de rest vergaat. Kunstenaars zijn een kaste apart, maar dat maakt hen nog niet tot goden. Mocht Tolstoi hier nu binnenstappen, dan zou ik misschien wel bibberen op mijn benen. Maar het ontzag voor talent is er een beetje af, zoals verpleegkundigen het na een tijd gewend zijn om bloed te zien.

Begeerte is de ‘erfzonde’, maar tegelijk de motor van alle vooruitgang. Wat Evanaar de appel deed grijpen, was het verlangen naar iets nieuws. Een verlangen waarvoor ze meteen gestraft werd. In alle religies wordt begeerte onderdrukt. In die zin is Behoud de Begeerte een statement tegen elke godsdienst of stroming die ze wil beknotten.

Claus mocht graag beweren dat we op de wereld zijn om te spelen. Ik zeg niet dat ik daarin slaag, maar die basisinstelling spreekt me wel aan : we zijn er nu toch, laat ons er het beste van maken, als vrije geesten, zonder opgelegd juk van irrationele angsten en zondebesef.

Behoud de Begeerte, verantwoordelijk voor literaire producties als Saint Amour, Geletterde Mensen, Koningsblauw en Aanbevelingen voor een Beter Leven, viert in 2014 zijn dertigjarig bestaan met het Bal der Begeerte (14 februari, Concertzaal Vooruit, Gent) en het literair programma Deelder en Lanoye 20 jaar later (14 februari Vooruit Gent, 15 februari Bourla Antwerpen en 16 februari 30cc Schouwburg Leuven). Info www.begeerte.be

DOOR LINDA ASSELBERGS & FOTO FILIP VAN ROE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content