ZANGERES VAN INTERGALACTIC LOVERS
IK KNIJP MEZELF TEGENWOORDIG DAGELIJKS IN DE ARM. Het succes van Intergalactic Lovers is er zo plots gekomen dat ik het nog steeds niet helemaal besef. Het is heel bizar om posters van jezelf tegen te komen in de stad en de affiche met andere bands te delen. Maar het kan ook iedere dag voorbij zijn. In deze business komt en gaat succes enorm snel. Ik moet er dus zoveel mogelijk van genieten.
IK VOEL ME GOED TUSSEN MIJN JONGENS. Ik ben dan wel de enige vrouw in de groep, we kennen elkaar al sinds we samen op de scouts zaten en zijn perfect op elkaar ingespeeld. Ik heb het alleen lastig als we heel erg lang samenhokken. Zo zaten we voor de opnamen van de plaat tien dagen met elkaar opgesloten in een bunker onder de grond, ver weg van andere vrienden – na een week had ik er echt genoeg van.
THUIS LEERDE IK DE HANDEN UIT DE MOUWEN TE STEKEN. Wie iets wil, moet ervoor werken. Op vakantie ga ik al twee jaar niet meer. Ik ben voortdurend aan het werk als barvrouw of met de band bezig, zeker nu we ook op zomerfestivals staan. Ik heb de inkomsten trouwens hard nodig, contract bij EMI of niet. Al mijn spaargeld zit in onze plaat.
ALS KIND ZAG IK DE ARMOEDE IN AFRIKA NIET. Ik woonde de eerste acht jaar van mijn leven in Togo en daar heb ik niets dan goede herinneringen aan overgehouden. Alles is er zo zonnig en kleurrijk en de mensen glimlachen de hele tijd. Als je dat vergelijkt met ons grauwe landje en de norse blikken die mensen je hier geven, daar heb ik het vaak moeilijk mee.
OP SCHOOL WERD IK BEHOORLIJK GEPEST. Daar heb ik een geweldig relativeringsvermogen aan overgehouden. Een mens is zelf beter de eerste om met zichzelf te lachen, denk ik altijd. Wellicht is dat mijn manier om mezelf te beschermen.
IK VOEL ME SOMS MINDER GESLAAGD DAN MIJN LEEFTIJDSGENOTEN. Vooral omdat ik mijn studie rechten afgebroken heb en dus geen diploma heb. Ik merkte gewoon dat er geen goede advocaat in mij schuilging. Van je hart een steen maken en iemand verdedigen waarvan ik vermoed dat hij schuldig is, dat zou ik niet kunnen.
SOMS DENK IK DAT IK EEN SLECHTE GROTE ZUS WAS. De eerste jaren deden mijn jongere zus en ik alles samen, maar als puber duwde ik haar van mij weg. De laatste tijd probeer ik er wel opnieuw voor haar te zijn. Zij is een piekeraar en ik een eeuwige optimist – we vullen elkaar dus aan.
IK PRAAT NIET VAAK OVER MIJN GEVOELENS. Die schrijf ik liever van mij af in plaats van ze met vriendinnen te bespreken. Dat heb ik wellicht van mijn moeder – zij schermde de kinderen ook altijd af van haar emoties. Maar noem me geen singer-songwriter. Dat is zo’n abstract begrip. Ik schrijf wat in mij opkomt, als daar een leuke song uit voortvloeit, is dat mooi meegenomen.
MIJN STIJL IS WAT HIJ IS. Ik zou best bij Marc Jacobs willen winkelen, maar dat gaat gewoon niet. Behalve de centen mis ik het lef om opvallende designerkleding te dragen, en ik ben ook nogal onhandig. Op hoge hakken over een elektrische draad struikelen : dat zou echt iets voor mij zijn.
VOOR EEN PUBLIEK STAAN IS NOG ALTIJD EEN BEPROEVING. Al die mensen die naar je kijken, dat is behoorlijk angstaanjagend. Bovendien moet je de nummers ook aan elkaar praten. Mopjes mág ik van de groepsleden bijvoorbeeld niet meer maken. ( lacht) De stiltes die daar vroeger op volgden, waren te pijnlijk.
–
Lara Chedraoui (25) is de frontvrouw van de band Intergalactic Lovers en woont in Antwerpen. De groep bracht dit voorjaar zijn debuutalbum ‘Greetings & Salutations’ uit en staat de komende maanden op zomerfestivals, waaronder het Cactus Festival in Brugge (10 juli), Boomtown in Gent (23 juli) en Marktrock in Leuven (13 augustus). Info : www.intergalacticlovers.com
DOOR KATRIEN SWARTENBROUX – FOTO DIEGO FRANSSEN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
