Wided Bouchrika

‘Ben ik een onzekere vrouw omdat ik make-up op mijn gezicht smeer?’

Wided Bouchrika Freelancejournaliste

De hashtag #NoMakeUp tiert welig op sociale media, een hekje dat vrouwen zou bevrijden van de verplichting om iedere dag met een laag op het gezicht de buitenwereld te trotseren. Toch doet de hashtag meer kwaad dan goed, argumenteert Wided Bouchrika.

De hashtag #NoMakeUp lijkt de sociale media in zijn greep te hebben. Wanneer je door je feed scrollt zal je vaak een resem schminkvrije snoetjes de revue zien passeren. Snoetjes die effortless chic zwaar onder de knie hebben. Iets waar jij waarschijnlijk een eeuwigheid voor naar het juiste licht en de beste hoek moet zoeken omdat de wereld niet klaar is voor je werkelijke #WokeUpLikeDis.

Ben ik een onzekere vrouw omdat ik make-up op mijn gezicht smeer?

Op het eerste gezicht lijkt de trend meisjes en vrouwen te vertellen dat het allemaal kan: je goed in je vel voelen ook wanneer er geen lagen make-up op uitgewreven zijn. Maar die positieve boodschap wordt tenietgedaan door dergelijke selfies van beroemdheden als Alicia Keys, Cindy Crawford, Lady Gaga, Salma Hayek en zelfs make-upkoningin Kylie Jenner. Want wanneer zij hun echte zelf menen te onthullen, zal dat nog steeds een glad gezichtje zonder kraters of littekens zijn; sproeten gedurfd onthuld alsof het een imperfectie is. Gezichtjes die wij zelden vlak na het ontwaken in onze spiegels zullen bespeuren.

Het feit dat zulke schminkvrije foto’s krantenkoppen halen, versterkt een reeds onhaalbaar ideaalbeeld: celebs zijn perfect, nu blijkbaar zelfs zonder bronzer. Waarom schopt een foto van een jonge vrouw zonder make-up het dan tot wereldnieuws? Omdat de samenleving ons uiterlijk anno 2017 nog steeds als noodzakelijk te bespreken nieuwsitem beschouwt. #NoMakeUp moedigt die obsessie met het vrouwelijke lichaam en voorkomen enkel aan. De boodschap die blijft hangen is helaas niet dat we ons allemaal goed horen te voelen, hoe we er ook uitzien. Maar dat wie zich vaak schminkt vast iets te verbergen heeft, wanhopige pogingen onderneemt om iemand anders te zijn, zichzelf niet graag ziet zoals ze is. Kortom: een actie ontsproten uit zelfhaat.

De samenleving beschouwt ons uiterlijk anno 2017 nog steeds als noodzakelijk te bespreken nieuwsitem.

Vanmorgen masseerde ik mijn gezicht in met wasgel. Ik ben de trotse eigenaar van een make-upblender. Mijn velletje kreeg een portie dagcrĆØme en foundation over zich heen. Mijn wenkbrauwen een behandeling met potlood en mascara. Dan nog gewone mascara voor mijn wimpers. De nodige klodders uit mijn camouflagestick en wat highlighter om mijn ogen tot een hoger niveau te tillen dan de dieptes van die waterputten waar kindjes in verdwenen in vreemde 90s-films. Tot slot wat bronzer om mensen eraan te herinneren dat ik geen mensetende zombie ben.

Ik moest me deze ochtend voor de spiegel dus toch even de vraag stellen: ‘Ben ik een onzekere vrouw omdat ik voor zonsopgang al negen producten op mijn gezicht heb gesmeerd?’

Absoluut niet. Als ik mijn camouflagestick bovenhaal, wil ik niemand anders zijn dan mezelf zonder gekke puist midden op mijn voorhoofd. Als ik de deur uitga zonder verfbeurt, hoor ik niet moedig te worden genoemd. Veeleer lui, want ik had er die ochtend gewoon geen zin in. Maar het liefst sta ik even langer stil voor de spiegel, voor een creatief en ontspannend make-upritueel.

Het is jammer dat ik dacht mezelf die vraag te moeten stellen. Jammer, omdat het bewijst dat make-up zelden als iets leuk zonder meer wordt gezien. Omdat mensen zo veel gewicht hangen aan poedertjes, crĆØmes en plakkerig zwart spul. Omdat ik dat plots ook zelf ging doen.

In een wereld waarin vrouwen zelfs op vlak van uiterlijk vertrekken vanuit een mannelijke standaard hebben we geleerd ons te schamen en te verontschuldigen om traditioneel feminiene zaken zoals mode en make-up.

In een wereld waarin vrouwen zelfs op vlak van uiterlijk vertrekken vanuit een mannelijke standaard hebben we geleerd ons te schamen en te verontschuldigen om traditioneel feminiene zaken zoals mode en make-up. Maar feminisme en vrouwelijkheid horen elkaar niet uit te sluiten. Kiezen voor make-up op je snoet is niet kiezen voor het patriarchaat.

Het is kiezen voor datgene wat je zelfvertrouwen geeft, waar je plezier uit haalt. Ervoor kiezen helemaal jezelf te zijn. Niet omdat een ander het zo graag heeft of omdat het je loon een boost kan geven, maar omdat je het gewoon ontzettend leuk vindt.

Ons vrouwen wordt al zo vaak beperkingen opgelegd, laten we dan niet vergeten dat make-up een keuze is. Zet de favoriete versie van jezelf neer. Of dat nu met of zonder een couche foundation is.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content