Wit versus groen

In het interieur kun je moeilijk geloven dat dit ooit een rustieke villa was met een somber decor. Nu zorgen de witte vloer, de perspectief en de tintelende kleurcontrasten voor een bijzonder hedendaagse sfeer.

Meteen valt in deze woning het kleurencontrast van groen en wit op. Dat komt omdat je aandacht meer wordt getrokken door de grote beelden dan door de details. Je kijkt van de zithoek naar de grote eetkamer of naar de tuin, want prachtig omlijnde ramen halen de natuur in huis, net als de lijst rond een schilderij. De grote witte vlakken, van de wanden én de vloer, creëren een bijzonder indrukwekkend ruimtegevoel. Je wordt er een stil van. Zeker in de grote middenruimte, de eetkamer met de lange, witgelakte tafel die Jean Nouvel (Molteni) ooit ontwierp voor het hoofdkwartier van Cartier in Parijs. Die tafel krijg je echter zelden te zien in dit imposante formaat. Daaromheen staan de frêle houten zitjes van Piero Lissoni (Cappellini), waarvan de fijne poten zich spiegelen op de witte marmeren vloer. Dat spiegeleffect verruimt de toch al grote kamer. Door de reflectie lijkt het meubilair te zweven. Voor de rest hangen er nog enkele kunstwerken aan de muur en staat er een collectie Muranoglas op een prachtig wit buffet van Piero Lissoni (Cappellini).

“Dit is meer dan een eetkamer,” legt architect Stefan De Lausnay uit, die het huis samen met zijn collega Roos Blower van A2D-architects grondig heeft verbouwd. “Het is meteen de centrale ruimte van de woning, waar je een krant kunt lezen, op de labtop werken en natuurlijk vrienden ontvangen. In deze grote kamer kun je zelfs gemakkelijk een uitgebreid feest bouwen. Bovendien is dit ook een soort tuinkamer.”

SPEELSE ACCENTEN

De zitruimte ernaast geeft een iets robuustere indruk door de vrij zware wanden. “We hebben die bewust zowel binnen als buiten wat aangedikt, om volume te verkrijgen, wat voor geborgenheid en een mooie schaduwwerking zorgt,” aldus Stefan. Hier heeft het meubilair – gekozen uit de collectie van Ligne (Koninginnegalerij, Brussel) – een steviger karakter. De grote canapé is ontworpen door architect Carlo Colombo (Cappellini). De twee grote plastic bijzettafels zijn vintage. Zoals ook het meeste glaswerk. De woning is bestemd voor iemand uit de modesector met een geraffineerde smaak, die een duidelijke stempel drukte op de inrichting van het interieur. Bovendien verzamelt die persoon allerlei vintageobjecten, gaande van puur design tot grappige kitsch uit de jaren vijftig. De speelse collectie voorkomt dat dit interieur streng overkomt. Een probleem waar veel strak ingerichte, witte interieurs mee kampen.

Dit interieur is uiteraard heel verfijnd afgewerkt. De vloer is van een uitzonderlijke kwaliteit, want dergelijke grote platen wit Lasa-marmer zijn moeilijk te vinden. De pivoterende deuren zijn nergens omlijst en verdwijnen in de degelijk uitgepleisterde wanden. Ook de doorbrekingen zijn met veel zorg gekozen. Kijk bijvoorbeeld naar de zithoek met het verticale raam en de horizontale gashaard : een zuiver geometrische compositie. Ook de ramen met uitzicht over het groen, van tuinarchitect Piet Blanckaert, zijn met veel beheersing geproportioneerd. Daarmee bedoel ik dat ze net niet té groot zijn.

Voor de badkamer aan de noordzijde werd een deel van de dakbedekking weggehaald, omwille van de lichtinval. Vanuit de majestueuze kuip van ontwerpster Andrée Putman bewonder je nu in alle discretie de bladeren van de bomen. In de slaapkamer aan de tuinkant ontdekken we een leuke collectie vintage uit de fifties : een gedurfd en grappig accent.

Voor meer informatie : www.A2D.be

Door Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content