Tijdgenoten

Manu Ruts ( 30), beter bekend als dj Groove Merchant, is de bezieler van Plastiks, een gratis magazine over eclectische dansmuziek.

Tom Vandyck

Op mijn vijftiende vond ik op een rommelmarkt een plaat van James Brown. Meteen wist ik : dit is mijn muziek. Vanaf dat moment ben ik beginnen verzamelen. Eerst alles van James Brown, daarna George Clinton, en zo ging het steeds verder. Ik denk dat ik nu zo’n 5000 platen en cd’s heb. In 1991 zijn we met een paar vrienden uit het Antwerpse, waar toen qua uitgaansleven niks interessants gebeurde, rond de tafel gaan zitten en hebben we Vibes Ahead opgericht. Met dat collectief hebben we anderhalf jaar lang zeer populaire acid-jazzparty’s gegeven. Wat heb ik aan Vibes Ahead overgehouden ? Uitstekende contacten, vooral. In die dagen zat ik minstens iedere maand in Londen, en zo leerde ik de bands en de mensen bij de platenfirma’s kennen.

In het midden van die periode begon ik voor het muziekblad RifRaf een acid-jazz-column te schrijven. Ik had geen journalistieke ervaring, maar met mijn Engelse contacten was het makkelijk om vóór alle anderen aan cd’s en interviews te komen. Probleem was na verloop van tijd echter dat ik van Londen terugkwam met veel meer materiaal dan ik in RifRaf geplaatst kon krijgen. Ik had stilaan een andere uitlaatklep nodig.

Ondertussen vroeg Tom De Weerdt van het platenlabel Lowlands me waarom ik zelf geen blad opstartte. Hoewel ik aanvankelijk nogal terughoudend was, heb ik een proefnummer gemaakt met de ongepubliceerde teksten die ik nog in mijn la had. Dat werd onmiddellijk heel positief ontvangen en vanaf toen is het beginnen rollen. Ik sta in voor de inhoud van Plastiks, Lowlands zorgt voor de administratie. Van het eerste nummer werden er 500 verspreid. Nu, bij het negende nummer, zitten we aan een oplage van 4000.

De redactionele lijn van Plastiks is moeilijk precies te omschrijven. In eerste instantie was het de bedoeling om een blad te maken over hedendaagse dansmuziek. Maar al snel beseften we dat we het blad moesten opentrekken. Het heeft geen zin dat we gaan schrijven over pop en rock, want daar wordt in België al genoeg aan gedaan. Dus, al wat daarbuiten valt, komt in Plastiks : dansmuziek, jazz in al zijn aspecten, wereldmuziek… Het gaat van jungle tot bebop. Plastiks is een soort doorgeefluik. Bedoeling is om te pionieren, om als eerste dingen op te pikken en die dan aan het publiek voor te stellen. In nummer twee hebben we bijvoorbeeld de Fugees gebracht. Dat zouden we nu niet meer doen. Joepie schrijft nu over de Fugees, die groep heeft onze hulp niet meer nodig. Ik wil exclusieve dingen hebben. Voor een klein blad is dat moeilijk, maar met mijn contacten lukt het wel. Plus, we hebben op heel korte tijd heel wat respect gewonnen bij de platenfirma’s, waardoor we de artiesten die we echt willen hebben dikwijls ook te pakken krijgen. Popmuziek heeft nog nooit zo dicht bij dansmuziek gelegen als nu. Je moet maar eens kijken naar de Top 30 : hiphop, R&B, house, eurohouse, noem maar op. Tori Amos breekt wereldwijd door met de housemix van Professional Widow. Dat vind ik zo typerend voor dit tijdvak. Dansmuziek is de popmuziek van de jaren ’90.

Plastiks noemt zichzelf A low guide into the eklektik. Eclectisch is inderdaad een modewoord, maar ik denk niet dat er een beter woord is om de tijd waarin we leven te omschrijven. Waarschijnlijk heeft dat te maken met het fin-de-siècle. We gaan naar 2000 en alles komt nu samen.

Tot hiertoe heb ik nog niks dan positieve commentaren gekregen. Dat is natuurlijk leuk, maar het maakt me ook een beetje bang, want op die manier weet je helemaal niet waar je echt aan toe bent. Plastiks is op dit moment helemaal non-profit. Al het geld dat binnenkomt, stop ik er onmiddellijk weer in. Zou ik van dit blad willen leven ? Graag, als het kan, maar daar staat geen termijn op. Plastiks wordt opgemerkt én gelezen. De vraag is of er een publiek bestaat dat ruim genoeg is om de onderneming haalbaar te maken. Als dat zo is en ik een manier vind om het blad op een hoger niveau te krijgen, dan zie ik het wel verdergaan als een volwaardig magazine.