Diane Waumans
NETHOOFD RADIO 1
Radio is mijn grote liefde. En toch ben ik hier toevallig beland, via een jongerenstage. Op een vrijdag in 1984 mocht ik bij de toenmalige BRT een test afleggen en hup, de volgende maandag kon ik beginnen. De eerste dag verdwaalde ik in het omroepgebouw, te trots om de weg te vragen. Iemand stuurde mij naar Radio 1 en kijk waar ik nu zit !
Een echte studax ben ik nooit geweest. De richting communicatiewetenschappen stond toen nog in de kinderschoenen, was heel erg op de schrijvende pers gericht. Veel belangrijker in die periode was de levensschool : op mijn eigen benen leren staan, met andere mensen omgaan. Ongelooflijk wat ik in die paar jaar geleerd heb.
Niets in mijn carrière was gepland. Nieuwsgierig en impulsief als ik ben, rolde ik van de ene job in de andere. Deed er zich een kans voor, dan ging ik gewoon praten, vanuit de instelling : als ik nu niet laat merken dat ik geïnteresseerd ben, dan gaat die trein voorbij en kan ik er niet meer op springen.
De openbare omroep heeft mee mijn persoonlijkheid gevormd. Ik stamde uit een arbeidersmilieu, de eerste in de familie die aan de universiteit studeerde. Bij de BRT kwam ik terecht in een wereld van mondige, zelfbewuste mensen, grote ego’s ook. Het duurde even voor ik hier kon aarden, ik ben hier als het ware volwassen geworden.
Nee, ik mis het presentatiewerk niet. Ik weet trouwens niet of ik het nog zou kunnen. In mijn tijd had je twee technici in de studio om je bij te staan. Nu is er één of helemaal geen meer. Des te belangrijker dat er mensen van vlees en bloed achter de micro zitten, die heel betrokken zijn bij de luisteraars. Radio 1 heeft een heel aandachtig en kritisch publiek.
In een radioprogramma kun je veel van jezelf kwijt, je eigen passies en emoties. Dat zit ‘m in de stem, in de manier van inhoud overbrengen. Een ploeg mensen sturen die dat graag en goed doen, is voor mij een zaligheid.
Als er veel actualiteit is, zijn wij bij Radio 1 op ons best. Dat is de grondstof waarmee wij radio maken, dan léven die programma’s, dat is echte journalistiek. De adrenaline die pompt, de positieve stress, in zo’n sfeer gedij ik en ik herken dat ook bij de presentatoren die nu achter de microfoon zitten.
Een job mag voor mij niet te gemakkelijk zijn. Ik moet genoeg materie hebben om mij in vast te bijten. Als woordvoerder van de VRT was ik constant aanspreekbaar voor de pers. Ik heb dat tien jaar met veel plezier gedaan maar nu ik niet meer dag en nacht gebeld word, weet ik pas hoe groot die belasting was.
Ik ben een slechte ruziemaker. Je krijgt mij niet snel op mijn paard, ik kan mij nogal gemakkelijk ten dienste stellen van mensen en situaties. Maar niet tot in het oneindige, als het echt moet, sta ik op mijn strepen. En als ik echt kwaad ben, is het niet gedoseerd, dan zou ik malheuren doen.
Gemoedsrust lijkt mij belangrijker om na te streven dan geluk. Niet door futiliteiten van de wijs gebracht worden, alles een plaats kunnen geven, ook in moeilijke omstandig-heden. Ik probeer een trots mens te zijn. Niet op wat ik ben, maar op wat ik doe.
–
Diane Waumans (1958) was op de radio onder meer de eerste presentatrice van Voor de dag, een ochtendprogramma met de nadruk op actualiteit. Later werd ze woordvoerder van de VRT en onlangs nethoofd van Radio 1.
Door Linda Asselbergs – Foto Ann Vallé
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier