Interieurarchitecten Arjaan De Feyter en Tom De Meester maakten van een banale flat op de Antwerpse Linkeroever een fascinerende stek, een draaiende wand speelt er een hoofdrol.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde

Nadat alle binnenmuren waren neergehaald, ontstond een grote open ruimte met licht dat van twee zijden invalt. Al snel wisten de interieurarchitecten dat ze die open structuur moesten zien te behouden. “Uiteindelijk vonden we de oplossing door het plan in een kruisstructuur te vatten, zonder alle functies netjes van elkaar te scheiden”, zegt Arjaan. Een van de slaapkamers ruimde plaats voor een bureau, maar kan met wat kleine ingrepen weer als slaapvertrek dienst doen. Tussen woonkamer en slaapkamer kwam er een wand, geen deur, waardoor het dieptegevoel blijft bestaan. Je kunt nog altijd dwars door de flat kijken. Bovendien loopt ook de enorme wandkast door, waarin onder meer de bibliotheek, het televisietoestel en de muziekinstallatie een onderkomen vonden.

Maar wat het meest in het oog springt, is natuurlijk die grote draaideur. Het is geen echte deur, maar een wand die je in allerlei verschillende standen kunt pivoteren. Daarbij kan de slaapkamer worden afgesloten van de woonkamer.

“Op die plek komen er vier functies samen: de hal, het bureau, de slaapkamer en de woonkamer. Normaal heb je daar vier deuren voor nodig. Maar zo wordt te veel ruimte verspild en maak je die doorgang nodeloos ingewikkeld. Dus kwamen we op die molen uit, een flexibel architectuurelement met een speels effect. De beleving van de ruimte verandert afhankelijk van de stand. Dat heb je nooit met een gewone deur”, aldus Arjaan De Feyter.

“We hebben op allerlei manieren getracht om de ruimte groter te laten ogen, zodat je niet langer het gevoel krijgt in een simpele doos te vertoeven”, vult De Meester aan. “Daarbij speelt uiteraard de wandkast een rol, die benadrukt de perspectief. Achter die kast brachten we ook een spiegelwand aan, wat de flat ter hoogte van de eethoek enorm verruimt. De wandkast werd onder- en bovenaan afgewerkt met een streep neonlicht, waardoor het meubel gaat zweven.”

De afwerking van het interieur is uitermate sober gehouden. De Feyter en De Meester kozen voor simpele materialen, zoals geschilderde mdf-plaat en een vloer van eik. Ook het kleurengamma, overwegend grijstonen, werd beperkt. “Als je wat kleur wilt zien, dan steek je gewoon de neonlichten aan die onder meer rood zijn getint”, zegt De Meester.

De twee ontwerpers kozen voor soberheid, maar leefden zich uit in de details. Zo kwamen er geen plinten, maar werden vloer en wand door middel van een rubberband van elkaar gescheiden. Ook de grepen van de molendeur zijn zorgvuldig ontworpen en geplaatst, volgens de verhoudingen van de gulden snede.

Hun ingreep bleef beperkt tot de woonruimte. De keuken en de badkamer pasten ze nauwelijks aan. Van deze verbouwing zijn vooral de inbreng van de molen, het gebruik van tussenwanden en verwijderen van alle deuren ingenieus bedacht. Door de hedendaagse afwerking ontsnap je in de flat gemakkelijk aan de architectonische saaiheid van de omgeving. Niet verwonderlijk dat het duo met deze flat eind vorig jaar de architectuurwedstrijd Antwerpen Woonstad heeft gewonnen.