Een geheelonthouder uit de provinciestad Aalst vindt dat het moet afgelopen zijn met de alcoholverkoop in de nachtwinkels, liever nog met de nachtwinkels tout court. Als hij zijn zin krijgt, is een pintje het sterkste wat je daar binnenkort nog kan kopen. Toevallig zijn de meeste uitbaters van nachtwinkels Pakistani. Een minister uit het levensgevaarlijke Oostende is er erg voor om de burenwaakzaamheid in onze slaperige buitenwijken te activeren. Staat een vreemde auto langer dan vijf minuten stil in uw straat? Bel snel uw buren en daarna de politie. Het ongeregeld feesten moet dringend genormaliseerd worden. Zonder milieuvergunning geen studentenfuif. Walk- en discmans mogen nog maar 90 decibel produceren, tenminste als ze in Vlaanderen verkocht worden. En met het telefoneren in de auto moet het ook heel wat minder, vindt een volksvertegenwoordiger/burgemeester uit de Kempen. Winkelen op zondag? Tuincentra en meubelzaken in het bled waar we dan allemaal lekker met de auto naartoe kunnen tuffen, dat is echt wel de grootste toegeving. Supermarkten vroeger en later open? De winkelketens willen wel, de klanten ook, de vakbonden niet. En o ja, een jonge volksvertegenwoordiger uit de Westhoek wil ook dat op elk concert georganiseerd door een officiële instantie een werk van een Vlaamse toondichter wordt uitgevoerd.
Als je dat allemaal op een rijtje ziet, lijkt het hier wel Reservaat Vlaanderen te worden. Geert Van Istendael noemde het in De Morgen: Vandenbrandistan. Mooi raak. De kerktoren als navel van de wereld. Zwelgen in het heimwee naar het dorpsleven van vroeger dat alleen nog in de verbeelding van wereldvreemde dorpspolitiekers bestaat. Helaas zijn die wel in een wetgevende kamer beland en doen ze ze daar niets anders dan ons terroriseren met hun kneuterig onderpastoor-geregel. Al dat geleuter over onze identiteit ook, al die bekrompen wetjes en regeltjes die geen ander resultaat hebben dan het creëren van een soort slaperig Bokrijk waar het hoogste doel is de tradities in stand te houden: de pint na de hoogmis en de taart bij mama op zondagmiddag. Goede huisvaders als de gebroeders Van Rompuy zijn daar erg voor.
Een paar krantencollega’s ontdekte in Washington onlangs zowaar een boekhandel die tot middernacht open is. Maar je moet niet verdergaan dan Nederland, waar steden als Amsterdam en Den Haag het hun inwoners en spenderende toeristen naar de zin maken met “open op zondag”. Waar steeds meer supermarkten tot 10 uur ’s avonds open zijn. In Groot-Brittannië houdt de keten Tesco 28 winkels 24 uur op 24 uur open, wat in de States een algemeen verschijnsel is. Steeds meer banken en verzekeringsmaatschappijen in Engeland verzekeren nu ook bemande telefoondiensten ’s avonds, ook daarvan maken klanten gretig gebruik. Meer banen en meer klanten de klok rond.
De torenhaantjes vergeten wel eens dat het leven buiten hun dorp in hoog tempo verandert. En ze houden er allerminst rekening mee dat ons in de komende decennia nog grotere revoluties te wachten staan. Nieuwigheden verstoren hun rust; vandaar dat krampachtige gekriewel om alles bij het oude te laten, om de kleinste pietluttigheid in wetten en regels te fixeren. Als we niet uitkijken, bouwen ze een hek rond Vlaanderen met hoogstens een paar kijkgaten. We kunnen dan straks elders gaan kijken hoe leuk het leven kan zijn als je niet bang bent voor dynamiek.
Tessa Vermeiren
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
