De luxemode gaat door een identiteitscrisis. De streetwearhype is over z’n hoogtepunt heen, de sector moet dringend verduurzamen, consumenten worden kritischer en diverser. Hoe blijf je als merk anno 2020 relevant? Een gesprek met Y/Project-designer Glenn Martens.
Het gaat de laatste jaren hard voor de Brugse ontwerper, die min of meer toevallig in de modewereld gerold is. De kledij van zijn eigen label, Y/Project, wordt gretig gedragen door beroemdheden als Gigi Hadid en Kim Kardashian, zijn sweaterscollecties zijn een instant hit en op de koop toe rijft hij de ene sectorprijs na de andere binnen. Kortom, de bescheiden Bruggeling mag zichzelf stilaan een gevestigde waarde noemen in een sector waar onzekerheid regeert. Een gesprek over authenticiteit, creativiteit en de onzin van sneakers van 600 euro.
‘Het is een interessante periode in de modewereld. Ik heb de indruk dat we een soort kantelpunt bereikt hebben. Consumenten eisen meer integriteit van de merken en meer kwaliteit van de kleding zelf. We waren op een punt beland waarbij luxemerken eigenlijk fast fashion begonnen te produceren. Sweaters met een productiekost van amper 60 euro gaan de deur uit voor het tienvoudige van die prijs. Dat is oneerlijk naar de consumenten toe, het is een gebrek aan respect. De klanten zijn uiteraard ook niet dom: ze beseffen maar al te goed dat ze te veel betalen.’
‘Gelukkig begint het tij te keren. Je voelt dat er sleet zit op de trucjes van merken als Balenciaga en Vêtements, dat de mensen het beu zijn. Er is opnieuw meer aandacht voor de ambacht en het creatieve concept achter een kledingstuk. Daarmee onderscheid je je als luxemerk van de fast fashion-industrie.’
Welke richting gaat de luxemode uit volgens jou?
‘Ik denk dat integriteit opnieuw belangrijker wordt. Je kan als merk proberen om gratis mee te surfen op het succes van bepaalde hypes, maar op een gegeven moment betaal je daar een prijs voor: je verliest je geloofwaardigheid. Ik denk dat dat geldt voor alle merken, ongeacht of het nu gaat over een streetwearmerk of pakweg Dior. Het is belangrijk om te allen tijd voor ogen te houden waar je vandaan komt en die filosofie door te trekken in alles wat je doet.’
Dat is niet altijd even simpel. Botst het creatieve soms niet met het commerciële aspect?
‘Als creatief directeur blijft het natuurlijk mijn taak om te zorgen dat mijn merk overleeft. Voor mij liggen de kaarten vrij simpel. Mijn jeans en sweaters verkopen als zoete broodjes. De inkomsten daarvan geven me de vrijheid om ridicule, vaak ondraagbare jurken te ontwerpen. Dat wil niet zeggen dat ik daarom trotser ben op de jurk dan op de jeans. Het zijn gewoon twee totaal verschillende zaken die elkaar in evenwicht houden. De modebusiness blijft een business, maar het is ook belangrijk om je te amuseren.’
Steeds meer fysieke winkels moeten de deuren sluiten door de opkomst van de online handel. Merk je dat je daardoor anders gaat ontwerpen?
‘Ik vind het fantastisch dat je via een computer- of smartphonescherm contact kan leggen met nieuwe klanten. Vroeger was het voor mijn moeder bijvoorbeeld onmogelijk om luxekleding te kopen, zowel om financiële als om praktische redenen. De digitalisering neemt één van de twee barrières alleszins weg. Als ontwerper is het dus belangrijk om erbij stil te staan dat een bepaald deel van je collectie ook digitaal verkoopbaar moet zijn. Je moet al vanaf het eerste moment nadenken over de fotografie en de uitstraling. Hoe beter je het plaatje kan doen kloppen, hoe beter het zal verkopen. Daar moet je rekening mee houden.’
Als merk ben je mee verantwoordelijk voor het wereldbeeld dat je creëert
1.0Y/PROJECT SS19 featured in @revue_magazine / shot by @olgacbozalp / styled by @daniellevancamp / #yprojectyproject_officialhttps://www.instagram.com/yproject_official12078628532119814719568686439_1207862853Instagramhttps://www.instagram.comrich658
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Y/Project is altijd al een merk geweest met veel aandacht voor inclusiviteit. Pluk jij daar de vruchten van, nu er in de modewereld eindelijk wat meer aandacht komt voor diversiteit?
‘Vroeger heb ik daar eigenlijk nooit bij stilgestaan. Voor mij is diversiteit altijd al vanzelfsprekend geweest, dat zit ingebakken in het DNA van Y/Project. Ik woon in Parijs, dat is een metropool en mijn vrienden komen van over heel de wereld. Ook de genderfluïditeit zit al lang voor de start van de hype in mijn collecties. En mijn casting directeur zei me twee jaar geleden dat ik als enige merk in Parijs modellen boekte met een Noord-Afrikaanse afkomst. Op dit moment ben ik bewuster bezig met die diversiteit: ik vind dat je als merk een bepaalde verantwoordelijkheid hebt. Heel veel mensen dromen weg bij je kleren en het verhaal erachter, zelfs als ze die kleding niet effectief kopen. Via die foto’s creëer je een bepaald wereldbeeld. Daar mag je niet lichtzinnig mee omspringen.’
En hoe zit het dan met je verantwoordelijkheid ten opzichte van de klimaatverandering? De mode-industrie heeft op dat vlak nog een lange weg af te leggen.
‘Luxemode vervult natuurlijk geen primaire behoefte. We hebben niet meer kleren nodig om te overleven en bovendien is de modesector erg vervuilend. Kleding helpt mensen gewoon om zichzelf uit te drukken, hun identiteit te versterken. En ik geloof ook dat de arbeiders die onze kledij maken, zelf in staat moeten zijn om degelijke kleren te kopen. Dat is op dit moment niet het geval. Als je daar als klein, maar populair merk genoeg lawaai over maakt, dan dwing je de megavervuilers uiteindelijk ook om hun productiemethodes te herzien.’
‘Met Y/Project gebruik ik al jaren gecertificeerd katoen. We zetten wel degelijk in op duurzaamheid, al sta ik mezelf soms een gekkigheidje toe. Zo heb ik een jurk ontworpen van honderd procent polyester. Die jurk op zich heeft geen enkele marktwaarde en doet vooral dienst tijdens de catwalkshow. Toch vind ik dat je jezelf als ontwerper die vrijheid moet gunnen. Mode blijft een kunstvorm.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
