Wijn

Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: Côtes du Rhône bij Colruyt.

Zoals bij Delhaize en GB (zie de twee vorige afleveringen) vinden we ook bij Colruyt een ruim aanbod van Côtes du Rhône, de rode wijnen uit het zuidelijke Rhône-gebied. We kiezen er een gelijkaardige appellationreeks: gewone Côtes du Rhône, een Côtes du Rhône Villages maar zonder vermelding van een specifieke gemeente, dan een Villages mét vermelding van de naam ( Rasteau), en ten slotte twee tot appellation verheven gemeentenamen: Lirac en Vacquéyras. Zoals eerder uiteengezet worden de noordelijke rode Rhône-wijnen uitsluitend gemaakt van de syrah-druif, terwijl men in het zuiden altijd een blend van verschillende soorten heeft: grenache, cinsault, mourvèdre, syrah en nog wat carignan. De betere zuidelijke Rhône-wijnen worden gedragen door een belangrijk aandeel van grenache. Wijn van (hoofdzakelijk) grenache is getekend door een donkere diepe kleur, uitbundig fruit (eerder zwarte kersen dan aardbeien), en wat ruwe, overvloedige tannines. Kortom: een charmerende rustieker. In de loop van de tijd, soms zelfs al na enkele jaren, gaat het frisse fruit verloren en komt er een zekere magerheid: grenache-wijnen zijn geen echte bewaarwijnen. Ze moeten relatief jong gedronken worden, 5 jaar is al heel wat.

In de Colruyt-selectie zit een Côtes du Rhône Villages van 1995. Deze zou zeker niet versleten mogen zijn, want dit is het beste jaar van het decennium, toch voor de zuidelijke Rhône.

Lirac is een relatief onbekende appellation die bovendien in de Franse wijngeschiedenis een wat kwalijke reputatie heeft. Het was hier dat in 1863 de gevreesde druivenluis uit Amerika, de fylloxera, haar verwoestende opgang begon. De toenmalige eigenaar van Château Clary was iemand die van experimenteren hield, en onder meer port en madera maakte. Hij liet plantgoed uit Californië komen en bracht zo de coloradokever van de wijnstok in Frankrijk binnen. Weinige jaren later zou in heel Europa geen gezonde wijnstok meer overblijven.

Lirac werd een appellation d’origine contrôlée in 1945, maar bleef in de schaduw van het nabijgelegen Tavel dat met zijn roséwijn internationaal beroemd was. Zo komt het dat in Lirac relatief meer cinsault staat aangeplant, een druif die voor rosé onmisbaar is. En zo komt het ook dat Lirac gewoonlijk wat genadiger smaakt dan zijn grote broers Gigondas of Châteauneuf-du-Pape. Tot de jaren ’60 waren er in Lirac slechts drie individuele wijnboeren die een enigszins verpersoonlijkt product op de markt konden brengen: Château de Ségriès, Château de Clary en Château Saint-Roch. Al de rest werd door coöperaties anoniem aan de groothandel gesleten. Met de komst van de Franse pieds-noirs uit de ex-kolonie Algerije na 1960, kon Lirac eindelijk internationaal doorbreken. De best gekende pied-noir die zich in de appellation Lirac nestelde, is Charles Pons-Mure. Hij overvloog met zijn vliegtuigje de streek en koos het destijds beboste plateau bij Roquemaure als zijn toekomstige wijngaard. Hij maakte als eerste internationaal gelauwerde en met medailles bekroonde Lirac.

De tijd dat Lirac als het zwakkere broertje van Tavel moest doorgaan, is nu wel definitief voorbij.

Côtes du Rhône 1997, Château du Bois de la Garde

Normale, goede kleurconcentratie. Presente neus met iets diepte en ver van de simpele aarbeien, eerder rode bessen. Ruime, soepele smaakaanzet, voldoende bitter en zuur, met evenwichtige lengte. Een type. (Colruyt, 175 fr.)

Côtes du Rhône Villages 1995, Comte de Signargues

Typisch donkere, purperen kleur van een goed jaar als 1995. Gebalde en compacte, rijke diepe neus. Smaak met stevig bitter maar ook soepel. Gigondas-kwaliteit. Heel goed, zeker voor zijn prijs. (Colruyt, 187 fr.)

Côtes du Rhône Villages 1997, Rasteau

Rasteau is de naam van de village. Goede kleurconcentratie maar zonder het donkere element van de vorige. Zeer presente, elegante fruitneus van rode bessen en rode kersen. Soepele smaakaanzet, goed gevulde en vlezige mooie lengte met goede tannines en voldoende frisheid. Alles wat men van een rode Rhône-wijn mag verwachten, beter dan Château Bois de la Garde en voor een onklopbare prijs. (Colruyt, 159 fr.).

Vacquéyras 1997, Domaine de Chantegut

Goede kleurconcentratie met een donkere nuance. Stevige, toegeplooide neus met heel veel diepte en kruidigheid. Smaak getekend door soepele tannines en een ronde vlezigheid, mondvullend en smaakvol. Wijn met grote stevige eenheid. (Colruyt, 213 fr.)

Lirac 1997, Domaine Tour des Chênes

Zelfde kleur als Château Bois de la Garde, mist de donkere nuance van rijpe grenache. Neus van viooltjes en bosgrond. Elegante krokante smaak met goed evenwicht en echt fijne textuur. Tegenpool van de vorige. (Colruyt, 185 fr.).

Colruyt heeft de reputatie te beschikken over de beste Rhône-selectie van het land. Die faam wordt bevestigd.

Volgende aflevering in Weekend Knack van 7 oktober: wijnen uit Bulgarije.

HERWIG VAN HOVE