Rei Kawakubo / Comme des Garçons: deconstructie en asymmetrie

De feiten

Rei Kawakubo (1942) studeerde eerst literatuur, en daarna filosofie aan de Keio University van haar geboortestad Tokio. In 1967 zette ze haar eerste stappen in de modewereld, eerst als freelancestiliste voor allerhande merken. In 1969 richtte ze haar eigen zaak op, die ze in 1973 herdoopte tot Comme des Garçons. Deze Europees klinkende naam, in oorsprong de titel van een Frans soldatenlied, koos ze omwille van het internationale cachet maar ook voor de dubbelzinnige weerklank. Onder die noemer bracht ze vrouwencollecties uit, enkel bestemd voor de Japanse markt (idem dito voor haar mannenlijn, in 1978 in het leven geroepen).

In 1981 maakte ze de trip naar Europa, en met haar eerste Parijse damesshow veroorzaakte ze een schokgolf in de westerse modesien. Ze opende boetieks in New York en Parijs en lanceerde in 1988 een eigen tijdschrift, Six, dat kunst, mode en poëzie vermengde en ook al tijdens het bestaan ervan (zo’n vier jaar) een cultstatus bereikte. In 1994 start ze met de productie van haar eigen parfums. Vanaf de tweede helft van de jaren negentig stelde ze haar ateliers open voor haar protégé Junya Watanabe, die onder haar vleugels zijn eigen merk vrijelijk mag uitbaten.

Het belang

Voor Rei Kawakubo is mode grenzeloos. Bij haar begint en eindigt het gegeven mode niet bij een roklengte, mouwinzet of stoffenkeuze. Met haar steeds verbazende ontwerpen lijkt ze te willen zeggen dat gelijk welk ding, gevoel of verhaal een inspiratie voor een kledingstuk kan zijn. Weg met conventies, open de sluizen, en dat allemaal ten dienste van de vooruitgang. Alleen al het feit dat Kawakubo (naar verluidt) al pratend haar ideeën aan haar patronenmakers doorgeeft, is veelbetekenend.

Bij Kawakubo begint alles bij een concept, maar ze zorgt er wel voor dat haar collecties uiteindelijk verkoopbaar en draagbaar zijn, hoe excentriek ze op het eerste gezicht ook ogen. Kawakubo introduceerde begrippen als deconstructie en asymmetrie in het lexicon van de mode, en slaagde erin om de kleur zwart heel veel verschillende gevoelsschakeringen te geven, van apocalyptisch over mysterieus tot romantisch. Ze sloeg een brug tussen het contemplatieve oosterse denken en het praktische westerse denken door de vormentalen van beide continenten door elkaar te gooien. Sinds Comme des Garçons is het idee van een modehuis als een multidisciplinair laboratorium verder niet langer ondenkbaar: voor de reclameregie, de architectuur van de boetieks en de packaging van de verschillende producten werkt Kawakubo samen met prominente maar ook met beginnende talenten uit andere sectoren.

Het klantenprofiel

Het is een cliché dat enkel kunstenaars, galeriehouders, museumdirecteurs en architecten Comme des Garçons dragen, want ook mannen en vrouwen uit andere, eerder prozaïsche beroepsgroepen kunnen de Japanse stijl aan. Op voorwaarde dat ze hun brood meer dan goed verdienen, want de ontwerpen van Rei Kawakubo zijn immer peperduur. Een echt jong publiek trekt ze dus niet aan, hoewel de kleren uit de bijlijnen niet altijd gaten in de bankrekening slaan.

Dat het label vooral kunstzinnigen aantrekt (om er toch nog even op terug te komen) is eigenlijk niet verwonderlijk, aangezien de kleren zelf dat vaak zijn, én omdat het enige durf vraagt de ongewone vormen aan te trekken. Er mag evenwel niet vergeten worden dat Kawakubo soms ongemeen fel kan uitpakken met kleuren en bedrukkingen, en dan zijn het vooral de onversaagde blitskikkers die aan de Comme-toonbank komen aanschuiven.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content