Paradoxen

Dit is een wereld waar in Afrikaanse dorpen internet wordt geïnstalleerd in de hoop de bewoners bewust te maken en hen zo te motiveren om een beter lot te bevechten. Waar Chinese dissidenten vanuit de Verenigde Staten via meer dan 250.000 e-mailadressen subversieve informatie verspreiden in hun land van herkomst.

Tegelijkertijd verschijnt in onze kranten het bericht dat het informaticagebruik in Belgische schoolklassen bedroevend laag is. Het onderwijzend personeel overwint moeilijk zijn inertie en zijn angst voor het nieuwe. De kinderen hier en vandaag zoeken dus op eigen houtje hun weg in e-land.

De babyboomgeneratie mag dan nu alle middelen hebben en er stevig op blijven zitten, de artificiële brains – de tools van de toekomst – behoren toe aan hun kinderen en kleinkinderen.

Dit is een wereld waarin mensen niet zo bijster veel vertrouwen hebben in de fysieke cirkel die groter is dan hun eigen familie en buren. Maar tegelijkertijd gaan ze via het internet intieme relaties aan met correspondenten die ze van haar noch pluim kennen en met wie ze au fond niet meer gemeenschappelijk hebben dan hun passie voor dit ultrasnel en zeer informeel communicatiemiddel.

Dit is een wereld met steeds omvangrijker wordende vacature- en jobkaternen maar een alsmaar verschalender aanbod van werkaanbiedingen. IT-wonderen, marketing brains en financiële whizzkids lijken de enigen te zijn die de markt nodig heeft. De enige jobs ook waarvoor goed geld wordt betaald. Cultuur, de welzijnssector, huishoudelijke diensten en het onderwijs worden nauwelijks gewaardeerd. Dit in de wetenschap dat zonder hen de machine niet draaiend kan gehouden worden.

Dit is een wereld waarin we steeds meer connected worden en de klok rond bereikbaar zijn. Het lijkt of de technologie het leven overneemt. Toch zou die technologie er in de eerste plaats moeten zijn om het samenleven aangenamer en gemakkelijker te maken. Onze maatschappij lijkt zich in twee te delen: degenen die het nieuwe beheersen en er hun voordeel mee doen en degenen die aan de kant staan. Voor dat laatste zijn verschillende redenen: onwetendheid of een gebrek aan middelen. Maar ook nukkig willen vasthouden aan een leven op het oude ritme, niet kunnen of willen zien wat die virtuele wereld kan toevoegen aan het eigene en vertrouwde.

Tweestromenland dus. Het is hoog tijd om een nieuwe bedding te vinden waarin oud en nieuw elkaar kunnen vinden. Daar is haast bij. We vliegen zo snel voorwaarts op de vleugels van de technologie, dat het degenen die niet mee in race zitten beangstigt. Zij kunnen zich geen beeld meer vormen van wat hun toekomst zal zijn, dat maakt onzeker en bang. Dat niet alleen: grote beleidsstructuren liggen lichtjaren achter op de fijnmazige, slimme netwerken van de e-wereld. Dat valt niet op te lossen met wat oppervlakkige make-up of het opnemen van een paar modewoorden in een beleidsverklaring.

Dit is een wereld vol paradoxen. Dit is een moment om na te denken. Om een beeld te proberen schetsen van het scharniermoment in de tijd waarop we ons bevinden.

Precies dat hebben Weekend Knack en Weekend Le Vif/L’Express gedaan met Pocket Marketing en Focus Advertising. Het TeyeMe-onderzoek is gebaseerd op 1000 straatinterviews, 240 diepte-interviews, 12 expertpannels en 2000 snapshots gemaakt door onze lezers.

Het schetst een beeld van wat wereldwijd op ons afkomt op maatschappelijk gebied. Tegelijkertijd vertelt het hoe de Belg dat ervaart en hoe hij denkt dat zijn of haar directe toekomst zal evolueren. Het TeyeMe-onderzoek gaat over hoe belangrijke fenomenen individuele levens beïnvloeden.

In Millennium, een gelegenheidsuitgave van Roularta Media Group die verschijnt op 8 november, vindt u een samenvatting van de resultaten.

Het complete TeyeMe-onderzoek, 116 pagina’s, kunt u bestellen door overschrijving van 795 fr. op rekeningnr. 385-0513929-86 van Roularta met vermelding Opus XXI – TeyeMe.

Tessa Vermeiren