DE ZONSOPGANG

Louis Vuitton. © CATWALKPICTURES

De textielindustrie slaakt een zucht. De recessie in de luxesector lijkt stilaan voorbij, en ontwerpers hoeven zich niet noodzakelijknog langer in te houden. Het voorjaar van 2011 wordt licht en uitbundig : het is geen seizoen voor zwart.

Milaan staat er weer. De Italiaanse modeweek duurt opnieuw wat langer, en merken als Jil Sander, Prada en Bottega Veneta, alle in topvorm, lijken beter afgestemd op de globalistische zeitgeist dan de meeste van hun concurrenten in New York of Parijs. Goede punten ook voor Versace (inclusief de door Christopher Kane ontworpen nevenlijn Versus) en Dolce e Gabbana, die extra gemotiveerd lijken door de (voorzichtige) heropleving van de wereldeconomie. In Parijs zorgen Céline, Lanvin en Haider Ackermann voor de spraakmakendste shows, en bestendigt onder meer Dries Van Noten zijn reputatie. Bij Chanel vierde Karl Lagerfeld de dageraad van betere tijden met een over the top totaalspektakel, begeleid door een zeventigkoppig symfonieorkest.

Londen, de kleinste van de vier belangrijke modeweken, verzilverde de voorbije jaren zijn reputatie als kweekvijver voor jong talent (onze favorieten : Peter Pilotto en MaryKatrantzou, die surrealistische prints maakte op basis van interieurfoto’s) en heeft nu met BurberryProrsum een machtige trekpleister. New York staat, zoals gewoonlijk, voor business as usual, met veel aandacht voor de starlets op de eerste rij, maar ook een bijzonder efficiënte, en al even exclusieve presentatie van Tom Ford (zijn eerste damescollectie onder eigen naam), en verdienstelijke shows van Joseph Altuzarra, Proenza Schouler en Calvin Klein Collection.

De geest van Saint Laurent

De belangrijkste prestatie van het seizoen is die van Raf Simons voor Jil Sander. Simons herinterpreteert de codes van couture voor de eenentwintigste eeuw. Denk lange nylon rokken in elektrische kleuren, vaak gecombineerd met eenvoudige witte T-shirts.

De kleuren bij Jil Sander (en de flirt met couture) verwijzen naar de creatieve nalatenschap van Yves Saint Laurent. De geest van de frêle ontwerper waart ook elders, bijvoorbeeld bij Gucci (tuxedo’s, stiletto’s, safari-jasjes, Marokkaans macramé), bij Dries Van Noten, bij Haider Ackermann, of nog bij Céline (subtiele referenties naar Marokkaanse tegels). Zelfs de collectie van Stefano Pilati voor Yves Saint Laurent is dit keer ontegensprekelijk very YSL. Of dat de ontwerper zal helpen, valt nog af te wachten. De roddelmolen suggereert al maanden een machtswisseling bij het merk, al zou Pilati uiteindelijk toch voor drie jaar hebben bijgetekend.

Tropical Heatwave

Het is nergens méér zomer dan bij Prada en Cacharel, waar jonge Belg Cédric Charlier zijn derde, en tot nu toe beste collectie presenteert : hij verblindt ons in geel en oranje. Miuccia Prada volgt de lijn van haar in juni gepresenteerde, relatief eenvoudige mannencollectie (marinestrepen, simpel katoen). De prints zijn geweldig : aapjes en banaantjes.

De zomer schippert elders ergens tussen jungle, oorlogsschip en carnaval in Rio. John Galliano zet bij Dior een voet aan wal in de fifties : zijn modellen dragen kapsels à la Bettie Page (de legendarische pin-up), en wachten ongeduldig onder een palmboom op de terugkeer van hun sailor boys. Bij stalgenoot Louis Vuitton heerst iets van TheWorld of Suzie Wong (naar de min of meer vergeten film van de onderschatte Amerikaanse regisseur Richard Quine), met referenties naar China. Marc Jacobs legt op elke stoel in het Carré du Louvre een citaat uit Susan Sontags Notes on Camp. De collectie is, kortom, een ode aan kitsch.

Missoni, in Milaan, neemt ons mee naar de Asphalt Jungle van New York in het hiphoptijdperk, en de Japanse Tsumori Chisato, die de twintigste verjaardag van haar merk viert, heeft marinestrepen, lieveheersbeestjes en naïef getekende luipaarden : verrukkelijk. Luipaardprints zijn er bij Givenchy. Ontwerper Riccardo Tisci had die een seizoen geleden ook al, net als bijvoorbeeld Dries Van Noten. Maar deze winter draagt iedereen luipaardstippen, van de fans van H&M tot Vogue-stijlgoeroes als Carine Roitfeld en Anna Dello Russo (om nog te zwijgen van het Knack Weekend-modeteam). Hebben we in 2011 nog steeds zin in dat beest ?

Veldbloemen en harnassen

Het wordt een lente van contrasten. De romantiek van veldbloemen wordt gecounterd door de agressie van punk, en zo staan we opnieuw met een voet in de jaren zeventig. D&G en Stella McCartney bevinden zich in het eerste kamp (RIP, Laura Ashley). Balmain en Balenciaga in het tweede (RIP, Malcolm McLaren).

Wit domineert in New York (en bij Dolce e Gabbana, in kantklossersmodus). Maar in Europa zijn de kleuren hoofdzakelijk fel en gesatureerd – soms primair als in een schilderij van Elsworth Kelly ( Céline, Haider Ackermann), soms bijna oogverblindend fluo ( Jil Sander, Cacharel, Damir Doma). Bij Dries Van Noten lijken sommige stukken overbelicht. De kleuren zijn weggevaagd, en fel wordt zo opnieuw wit. Te vergelijken met het effect van een atoombom.

Licht contrasteert met zwart (bij de usual suspectsYohji Yamamoto en Ann Demeulemeester), maar net zo goed met zwaar. Voile, zijde en chiffon zijn er à volonté. We zien karrenvrachten vederlichte, liefst lange jurken (bij Chanel) en wapperende broeken. Perforaties en transparantie zijn populair.

En als de benen vaak worden bedekt (lange rokken zijn alomtegenwoordig), dan wordt de navelstreek opvallend dikwijls opengelaten. Geen nood : u hebt nog een maand of vijf de tijd om u gymgewijs voor te bereiden op de zomer (dat geldt overigens ook voor mannelijke lezers).

Naast licht is er dus ook zwaar. Winters leder, bijvoorbeeld. Bij Burberry Prorsum focust Christopher Bailey op de motardgarderobe, en ook Haider Ackermann heeft zwartlederen jekkers en dito broeken. Ook Gucci, Marni en Pucci knopen of vlechten met leer. Dat de voorjaarsmode soms iets van de winter heeft, is eigenlijk niet verwonderlijk : de textielindustrie is de voorbije jaren ge-evolueerd. De distributiemethodes zijn ingrijpend veranderd, en modecollecties worden thans in stukken en brokken geleverd. Sommige winkels leuren al in december met voorjaarsmode : op dat moment is het hooguit op het strand van Copacabana bikiniweer.

Dat Burberry uitpakt met leren jekkers, heeft misschien te maken met de nieuwe marketingstrategie van het merk. De show werd, zoals gewoonlijk, live gebroadcast. Maar onmiddellijk erna werd, voor het eerst met de damescollecties, een flink aantal stukken online te koop aangeboden. Levertijd : vier à zes weken. Wat betekent dat de zomer tegenwoordig in november begint, en dan is een leren jekker niet eens zo’n slecht idee.

DOOR JESSE BROUNS – FOTO’S CATWALKPICTURES

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content