Nu fitness definitief out is – te veel spiegels, te veel pure efficiëntie, te narcistisch, te veel ‘American Psycho’ – lijkt de Moderne Man terug te grijpen naar sporten met een oeroud verhaal. Matthias Schoenaerts bokst, Sam Louwyck danst. Twee sporten met meer verwantschap dan je zou denken.
MATTHIAS SCHOENAERTS BOKSEN BRENGT MIJ RUST
“Boksen draait niet rond agressiviteit. Wie puur op agressiviteit en passie bokst, geraakt niet ver in de ring. Het is de techniek die me zo fascineert. Niks zo mooi als een perfect uitgevoerde combinatie. In vergelijking met echte boksers ben ik daar nog lang niet, maar ik kan er wel van genieten. Drie stoten, gecombineerd met drie trappen. Extreem snel, maar wel perfect uitgevoerd, met kracht en explosiviteit. Dat is waanzin. Pure waanzin, zo schoon.Tuurlijk zijn er veel mensen die beginnen met boksen omdat ze willen rammen. Dat heb ik ook gehad, absoluut. Ik heb veel agressie in mijn lijf gehad, en boksen heeft geholpen om dat te kanaliseren. Anger management, zonder hulp van een psycholoog. Boksen wakkert je agressie niet aan, maar kalmeert ze net.”
“Ik heb nooit een kamp gevochten, neen. Het heeft heel lang gekriebeld om het te proberen. Tot ik eens naar een amateurgala ging en een knock-out heb gezien die me met mijn voeten op de grond heeft gezet. Je kunt het romantiseren zo veel je wil, als je kampen vecht – en zeker amateurwedstrijden – blijft boksen een gevaarlijke sport. Los daarvan geniet ik ook het meest van trainen. Touwtje springen, schaduwboksen, sparren : het heeft iets esthetisch. Net als dansen draait het rond beweging en techniek. En afzien : ga twee weken niet trainen, en je ziet purper en blauw op de training.”
“Boksen wordt wel eens vergeleken met schaken, en ik begrijp waarom. Boksen draait om patronen doorgronden. Pas als je een patroon ziet, kun je anticiperen. Als je ziet waar het gat in de dekking ligt, na een linkse hoek van de tegenstander, weet je hoe je hem kunt raken. Elke bokser speelt met die verschillende combinaties. Hoe briljanter de bokser, hoe meer ondoorgrondelijk dat patroon. Net als bij een schaker dus, maar met een belangrijk verschil : een schaker heeft tijd om na te denken. Een bokser heeft dat niet omdat de snelheid van uitvoering zo hoog ligt. Je moet zo getraind zijn dat je lichaam anticipeert, zonder dat je brein erover moet nadenken.”
“Boksen is een sport van absoluutheden. Het absolute van de overwinning, het absolute van de nederlaag. Je kunt tien jaar naar één kamp voor de wereldtitel toewerken, als je die verliest, ga je terug naar af. Dat is hard. Heel hard. Ik wil er niet te filosofisch over doen, maar voor mij is dat een metafoor voor het leven. Neergaan en weer opstaan. Even niet opletten, en je ligt knock-out tegen de grond. Die ring, die setting, die lamp op die vierkanten doos van vier op vier : het is een hypergeconcentreerde metafoor.”
“Ik hou van de geschiedenis van de sport. De Rumble in the Jungle van Ali, Jack Johnson die in 1908 als eerste Afro-Amerikaanse bokser de wereldtitel pakte. Maar mijn favoriete verhaal is dat van Joe Louis en Max Schmeling. De Afro-Afrikaanse bokser die het opneemt tegen de sportheld van de nazi’s en hem in de eerste ronde in Brooklyn volledig verrot mept. Louis wordt een volksheld, Schmeling – ook maar een man die gewoon wou boksen – wordt thuis aan zijn lot overgelaten. Maar jaren later, als Louis bankroet gaat, stuurt Schmeling geld om hem te helpen. Zo ontroerend, zo menselijk, zo juist. De bokssport zit vol van die verhalen.”
“Waarom een man zou moeten boksen ? Ik merk dat het mijn geest helderder maakt. Ik functioneer beter als ik boks. Er zit een reinigende kracht in die intensieve training. Het klinkt misschien vreemd, maar voor mij brengt het vooral heel veel rust.”
Matthias Schoenaerts (33) is acteur en momenteel te zien in Rundskop.
Sinds zijn zeventiende bokst hij, sinds een vijftal jaar is hij overgeschakeld
op thaiboksen.
SAM LOUWYCK BALLET IS EEN HEEL MANNELIJKE SPORT
“Ik begon met dansen toen ik zestien was. De dochter van vrienden van mijn ouders zat op balletles en daar waren ze op zoek naar jongens. Bij haar thuis heb ik dan voor het eerst de vijf posities geprobeerd en ik was meteen verkocht. Stom, he. Ik zou er heel andere verhalen bij kunnen verzinnen, maar dat is hoe ik begonnen ben. Ik denk dat ik gewoon van bewegen hield. Daarvoor had ik geroeid – ik ben zelfs Belgisch kampioen geweest – maar het was dansen dat me echt uitdaagde.”
“Ballet is een heel mannelijke sport. Neem nu Mikhail Barysjnikov, een ongelooflijke danser, met een heel atletisch lichaam. Heel viriel. Omdat ik zo groot ben, werd ik vooral voor partnerwerk gebruikt. En ik verzeker u : voor een zware pas de deux of een technisch goed uitgevoerde lift heb je heel veel kracht nodig. Dansen is heel delicaat, maar als je de finesses beheerst, kun je er heel veel kracht in leggen.”
“Er zijn duidelijke parallellen met gevechtssporten. Toen ik in Brussel woonde, ging ik veel naar budokans om gevechtstechnieken te observeren : kendo, aikido. Gewoon om te kijken hoe vechters bewegen. De agressie interesseert me niet, hun techniek wel. Want uiteindelijk komen gevechtssporten en dansen op hetzelfde neer : lijnen. Lijnen aanhalen, lijnen loslaten met je lichaam. Die finesse van de lijnen, dat is waar dans voor mij om draait. Dat is voor mij de esthetiek van de sport.”
“Elke dans heeft zijn vocabularium, met zijn eigen bewegingen en geschiedenis. Ik ben niet het type danser dat kan beweren dat hij een vocabularium perfect beheerst. Ik ben nooit professioneel geschoold, ik ben er toevallig ingerold. Maar die vocabularia fascineren me wel. Ik hou bijvoorbeeld heel erg van de zapateado, de dans van de gaucho’s, de Zuid-Amerikaanse cowboys. Als je die uitvoert, voel je de hele geschiedenis die erachter schuilt. Gaucho’s die een jaar lang aan een dans van enkele minuten werken om vrouwen te epateren. Een heel dierlijke beweging. Dans de tango, en je voelt een heel andere geschiedenis : de dans van de prostituees, met wie de inwijkelingen in Buenos Aires dansten bij gebrek aan vrouwen. Die context is essentieel. Stap in Duitsland een verkeerde salsabar binnen, en je voelt dat het fout zit. Als de ziel van een dans er niet meer is, wordt hij een lege stijlfiguur.”
“Stijldansen is geen keurslijf. Je kunt walsen en tegelijk ongelooflijk erotisch bezig zijn. Het heeft misschien niet het machismo van de tango, maar de symbiose tussen de twee lichamen is er wel. Dansen is de meest pure vorm van communicatie. Is dit oké ? Is dat oké ? Je moet het niet vragen. Het gebeurt gewoon, zonder uitleg. En dat heeft niks met goedkope erotiek te maken. Als je dans in zijn meest pure vorm bekijkt, is het in de eerste plaats onvoorwaardelijke samenhorigheid. Dansen met een partner heeft niets met macht te maken. Oké, je leidt als man, maar je luistert ook. Je leidt met een open oor.”
“Ik ben gefascineerd door beweging. Laatst kwam ik in Lissabon een gehandicapte man tegen. Ik ben hem blijven volgen, gewoon om te kijken hoe hij bewoog. Hoe een lichaam dat niet gemaakt is om in balans te blijven, toch zijn balans houdt. Pas op, daar zit geen fout kantje aan. Ik wil gewoon snappen hoe die beweging in elkaar zit.”
“De manier waarop je beweegt bepaalt wie je bent. Gewoon door te kijken hoe iemand beweegt, weet je wat voor iemand het is. Je kunt mensen lezen. Of ik een type heb waar ik op val ? Harmonieuze twijfelaars. Dat is de mooiste manier waarop ik het kan verwoorden. Een vrouw die harmonieus beweegt, maar niet te overtuigd is van zichzelf.”
Sam Louwyck (45) is naast acteur in onder andere Anyway The Wind Blows en Rundskop, ook danser en choreograaf. Hij werkte onder meer samen met Mark Morris en Alain Platel.
DOOR GEERT ZAGERS – FOTO’S CHARLIE DE KEERSMAECKER
“Boksen is voor mij een metafoor voor het leven : neergaan en weer opstaan. Even niet opletten, en je ligt knock-out tegen de grond.”
“Boksen wakkert je agressie niet aan, maar kalmeert ze net.”
“Gevechtssporten
en dansen komen
op hetzelfde neer : lijnen aanhalen, lijnen loslaten met je lichaam.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
