Landschap

Geologie
De Rocky Mountains zien eruit alsof ze van bijzonder harde rotsen, zoals graniet, gemaakt zijn, maar dat is niet zo. De Canadese Rockies bestaan bijna volledig uit sedimentaire rotsen, zoals kalksteen, dolomiet, zandsteen en schalie.

Deze stenen hebben een unieke samenstelling en bestaan uit verschillende laagjes boven op elkaar. Ze ontstaan doordat de sedimenten op de bodem van grote watervlaktes (honderden miljoenen jaren geleden was een groot deel van het westen van Amerika en Canada een grote binnenzee) samengeperst worden en afhankelijk van het materiaal, het weer, erosie en afzetting vormen zich verschillende laagjes.

Deze rosten werden 75 miljoen jaar geleden met veel kracht omhooggeduwd als gevolg van een enorme druk in het binnenste van de aarde. Zo ontstonden de Rocky Mountains. Je zou denken dat de bovenste lagen de jongste zijn, maar ook dat klopt niet.

In de loop van de eeuwen zijn de lagen gebroken en door elkaar gehusseld en is er niet veel overgebleven van de oorspronkelijke volgorde. Toch zijn geologen erin geslaagd veel informatie over het landschap te verzamelen uit de rosten.

Een ander opvallend geologisch verschijnsel in Alberta zijn de koolmijnen. Veel dorpjes zijn begonnen als een mijnstadje. Kool ontstaat op de bodem van een moeras, waar plantenmateriaal zich opstapelt en geleidelijk omgezet wordt in turf. Wanneer deze turf bedekt komt te liggen onder een laag modder of zand, worden gassen en water eruit geperst en begint de transformatie van turf in kool, een zeer langdurig proces.

De warme bronnen tenslotte zijn de reden waarom Banff een nationaal park geworden is. Hoe zijn dergelijke bronnen ontstaan? Regen die neerkomt op de bergtoppen sijpelt door de poreuze sedimentaire rotsen heen. Het water sleept onderweg naar beneden allerlei materialen zoals radium en zwavel mee.

Hoe dieper het water in de aardkorst doordringt, hoe warmer het wordt. Uiteindelijk komt het terecht op een overschuiving (breuk met een lage hellingshoek) die het water omhoog dwingt en zo komt het opnieuw aan de oppervlakte, en wel als warme bron. Wanneer het water tot een grote diepte is afgedaald, ruikt het zeer sterk naar rotte eieren en dat is bijvoorbeeld het geval bij de Upper Hot Springs en de Cave and Basin.

Rondom de bronnen is het warmer dan op andere plaatsen en daardoor groeien er planten en leven er dieren die je elders in het park niet tegenkomt.

Flora
De flora in het park loopt van graslanden en alpenweiden gevuld met bloemen tot bossen van altijd groenblijvende bomen. De lager gelegen bossen zijn redelijk open met onder andere Douglas sparren, witte sparren, Amerikaanse pijnbomen, espen en balsembomen. Douglas sparren lijken veel op Canadese dennen en kunnen geen schaduw verdragen waardoor ze vaak overwoekerd worden door de Canadese den.

Amerikaanse pijnbomen zijn zeer herkenbaar door hun lange, dunne stam en naalden in groepjes van twee. Er groeien maar weinig takken onderaan de stam en die zijn dan nog meestal zeer droog of dood. De dennenappels springen alleen open door brand.

Espen bezitten het talent om zich enorm snel voort te planten. Uit één zaadje groeit ondergronds een heel netwerk van wortels waaruit meerdere bomen naar boven komen. In de herfst worden de bladeren van al die bomen in één klap goudkleurig.

In open bossen zie je meestal veel planten en struiken omdat het zonlicht gemakkelijk de grond kan bereiken. Zo vind je er buffelbessen, waar veel beren en eekhoorntjes op af komen, berendruiven, jeneverbessen en linnauesklokjes.

De alpine bossen zijn een stuk dichter en bestaan vrijwel volledig uit naaldbomen. Hoe hoger je gaat, hoe kleiner de bomen worden. Boven de 2200 meter zie je geen bomen meer, maar wel rotsen bedekt met allerlei mossen en uitbundig bloeiende bloemen.

De kleurenpracht is overweldigend: kleine blauwe vergeet-me-nietjes, fel rode Indian Paintbrush, de Westerse anemoon die ook wel ‘hippie on a stick’ wordt genoemd omdat hij zijn dunne blaadjes plotseling inwisselt voor een harige zaadknop, en nog honderden andere bloemen.