Geschiedenis

Vancouver is één van de jongste grotere steden van Noord-Amerika. Vancouver ontstond officieel op 6 april 1886.

Maar in British Columbia wonen al zeker 10.000 jaren mensen. In het huidige Vancouver waren dat vooral Musqueam, Squamish en Tsleil-Waututh, behorende tot de Coast Salish People. De combinatie van zee en bossen zorgden voor voldoende voedsel en bouwmaterialen en daardoor konden ze een hele cultuur opbouwen. Ze leefden in grote familiegroepen bij elkaar en hadden grote cederhouten bouwsels als onderkomen.

In 1778 landde ontdekkingsreiziger James Cook in Friendly Cove op het westelijke puntje van Vancouver Island. De blanke mannen brachten talloze ziekten – zoals tuberculose en de pokken – met zich mee, waar de oorspronkelijke bevolking niet tegen bestand was.

Andere ontdekkingsreizigers zoals de Spanjaarden Manuel Quimper en Jose Maria Narvez en de Engelsman George Vancouver (naar wie de stad is genoemd) volgden. George Vancouver zocht naar een ‘Northwest Passage’ zodat Engelse handelaren gemakkelijker van Engeland naar de Pacifische Oceaan konden reizen.

In 1793 slaagde Alexander MacKenzie erin de Pacifische Oceaan vanuit het oosten, dus van de kant van de Rocky Mountains te bereiken. Opnieuw volgden anderen en in de daaropvolgende jaren werden er handelsposten in huiden langs de rivieren in het binnenland van British Columbia gesticht. Het land rondom deze forten werd gecultiveerd zodat handelaren, reizigers en leden van de Royal Navy er voedsel in konden slaan.

Chinese mijnwerkers

In 1849 werd de nederzetting rond Victoria officieel een Britse kolonie. Een paar jaar later werd er goud gevonden in de Fraser River en daar kwamen rond de 25.000 gelukzoekers op af. Ook op andere plaatsen ontdekten ze goud en veel Chinese immigranten gingen in de mijnen werken. De hoeveelheid goud was snel uitgeput en een economie gebaseerd op handel in huiden en mijnbouw was niet voldoende om een stabiele nederzetting op te bouwen.

In 1871 verleende Engeland British Columbia een onafhankelijke status en British Columbia sloot zich aan bij de Canadese confederatie. Ottowa beloofde dat het een spoorweg zou bouwen die British Columbia zou verbinden met het oosten van Canada. Omdat Victoria, toen nog de belangrijkste nederzetting in British Columbia, op een eiland lag, was het handiger om ook een treinstation op het vasteland te hebben. Dat werd Vancouver.

Het begon als een kleine stad van hutten tussen grote steden. In 1886 verwoestte een brand een groot deel van Vancouver. Vancouver was gedwongen zichzelf volledig opnieuw op te bouwen. Dat lukte wonderwel: binnen vier jaar woonden er meer mensen in Vancouver dan in Victoria.

In 1914 werd het Panama kanaal gegraven en vanaf dat moment kon Canada veel makkelijker handel drijven met de Verenigde Staten en Europa. Dit betekende een enorme groei van de economie in British Columbia en in het bijzonder Vancouver.

In 1898 werd het kantoor van de ‘Daily Province’ verplaatst van Victoria naar Vancouver, in 1908 kreeg Vancouver zijn eigen universiteit – de University of British Columbia – en de stad breidde zich verder uit, onder andere naar Granville Island.

Modernisering in sneltreinvaart

Net als in de Verenigde Staten zorgde de Grote Depressie ook voor veel ellende in Canada en Vancouver werd een soort magneet voor jonge Canadezen op zoek naar werk. Maar in Vancouver was er ook niet voldoende werk en groepen boze demonstranten trokken door de straten en bezetten gebouwen.

Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de stad in een sneltreinvaart. De stad werd gemoderniseerd en in het westelijke deel van het centrum verrezen dure appartementen. Vanaf 1974 waren er niet langer auto’s toegestaan in Granville Street en rond dezelfde tijd werd Granville Island volledig gerenoveerd.

Vancouver is ondertussen uitgegroeid tot een stad met meer dan 1,5 miljoen inwoners. Vele Canadezen trekken naar Vancouver om zijn milde klimaat en mooie parken. Bovendien zijn de recreatiemogelijkheden er veel uitgebreider dan in de meeste andere steden: ’s morgens surfen in zee en ’s middags skiën in de bergen.

Daar komt nog bij dat er juist voor de teruggave van Hongkong aan China heel wat rijke Hong Kong Chinezen naar Vancouver emigreerden. De stad had al een grote Aziatische gemeenschap, maar die groeide plotseling met 85%. Doordat het dit keer allemaal rijke Aziaten waren schoten de prijzen van onroerend goed de lucht in.