LENE KEMPS

HET PERFEKTE PAK

Ralph Lauren lanceert een nieuw projekt. Ralph Lauren Purple Label is een kollektie moderne kostuums, handgemaakt in Savile Row (de befaamde Londense kleermakersstraat). Zo’n pak wordt in de advertenties verkocht als the best suit in the world, en gaat volgens Ralph Lauren een leven lang mee. Er wordt niet bijverteld welk Savile Row-huis het maakt, maar wij weten het : Chester Barrie. “We hebben op specifieke aanwijzingen van Ralph Lauren zo’n tweeduizend pakken gemaakt”, zegt men bij Chester Barrie. “Het is een heel biezonder silhouet met een smalle taille, strakke mouwen die tot hoog onder de oksel komen en brede schouders. Voor ons als klassieke Engelse tailors is het een vrij dramatische, gebeeldhouwde look. Maar het ziet er erg modern en jong uit : traditioneel met een avant-gardekantje. We leveren het jasje met dubbele of enkele knopenrij, met twee of drie knopen. De broek is recht en heeft een omslagje. Nee, onze naam staat niet op het etiket. Ralph Lauren wilde er enkel de vermelding Made in Engeland op. “

In kontrast met de tamelijk radikale proporties koos Lauren voor ultraklassieke motieven als krijtstrepen en prins-van-Walesruiten in marineblauw, zwart en grijs. Laurens grote stijlvoorbeeld was de duke of Windsor. “Ik had onlangs de kans zijn huis in Parijs te bezoeken”, vertelt hij in een interview met GQ. “In de kast vond ik nog enkele jasjes. Ik vond ze veel mooier dan die die ik altijd had gemaakt, en dat zette me ertoe aan om kontakt op te nemen met Savile Row. “

De prijzen beginnen bij 1500 dollar, en voorlopig wordt het Purple Label enkel verkocht in de Ralph Lauren/Polo-winkels in Parijs, Londen en New York. “Het elegante, gestruktureerde kostuum is bijna taboe”, zegt Lauren. “Een hele generatie is opgegroeid in ruime kleding met een natuurlijke schouderlijn. Ze hebben nooit een strak kostuum gehad, ze begrijpen het niet eens. Maar dat kan me niets schelen. Ik doe dit omdat ik het mooi vind, en omdat ik het gevoel heb dat een heleboel jonge mannen er terug zin in heeft. Mannen willen weer sexy en elegant zijn. “

BEZIGE BREISTER

Sloboda Joegoslavisch voor vrijheid is aan het achtste seizoen toe, en Violetta Pepa vond het tijd worden voor uitbreiding : van tricot naar stof, en van twintig verkooppunten naar een eigen winkel erbij. “Als tricotlijn word je per definitie beschouwd als een aanvulkollektie”, zegt ze. “Zelfs al lever je een total look, dan nog kopen de meeste winkels enkel de topjes. Dat vond ik jammer, want ik heb een duidelijk silhouet voor ogen en dat wil ik graag in zijn totaliteit bewaren. Uit dat verlangen naar een duidelijk beeld is ook de idee van een eigen winkel gegroeid. Dan is er tenminste één plaats waar je de volledige kollektie kan bekijken, geprezenteerd op de manier die ik wil. ” Werken in stof is weer een nieuwe uitdaging. “Tricot is in meerdere opzichten rekbaar. Het past zich op een verbazende manier aan, zowel aan verschillende lichaamsvormen als aan verschillende vrouwentypes. Stof is duidelijker en specifieker. De kombinatie van de twee levert verrassende resultaten. ” De Sloboda-stijl is sober. Violetta heeft een voorkeur voor mooie draden, gedempte kleuren, vrouwelijke vormen en een licht nostalgische sfeer. Haar lievelingsstuk is de cache-coeur die in elke kollektie opduikt. De laatste versie is van mohair. Pepa : “Meer dan de vormen zijn het de stoffen en de draden die me inspireren. Als ik de nieuwe stalen zie binnenkomen, heb ik altijd zin om aan het nieuwe seizoen te beginnen. “

Sloboda, Kammenstraat 70, Antwerpen.

STOP EEN TIJGER IN EEN FLESJE

Tussen de vele parfumlanceringen van dit najaar vallen de namen Ess Eau en Ess Au Tigre toch wel op. Parfums van het huis Esso ? In Groot-Brittannië lanceerde de oliemultinational een eau de cologne voor mannen en twee geuren voor vrouwen. De parfums zijn een speciaal geschenk voor wie bij Esso gaat tanken. Het idee is minder vergezocht dan het lijkt : de geur van diesel aan de pomp wordt in sommige landen geneutralizeerd of geaksentueerd in de goede richting met behulp van parfums. Bij Esso in Groot-Brittannië was men zo onder de indruk van die parfums, dat men besloot ze in een flesje te stoppen. Navraag bij Esso België leert dat onze diesel niet geparfumeerd wordt. Voor de Belgische automobilisten voorlopig dus geen Ess Eau. (TM)

PAARS EN ORANJE EN OMGEKEERD

“Het is niet gemakkelijk om sexy te kijken als je ligt rond te draaien op een waterbed. ” Akteur Rupert Everett slaagde met glans in zijn opdracht. In de advertentie en het tv-spotje voor het nieuwe parfum Opium Pour Homme van Yves Saint Laurent ligt hij mooi te wezen in een paarse satijnen kamerjas op een oranje waterbed. Zonder borst- of beenhaar (“bij het waxen heb ik het hele schoonheidssalon bijeen gegild”). Reklameman Jean-Baptiste Mondino, bekend fotograaf en maker van videoclips, ontwierp de campagne. Tegelijk met Opium Pour Homme loopt, qua koncept helemaal synkroon, ook een campagne voor het 17 jaar oude vrouwenparfum Opium, dat ondertussen een klassieker is. Hiervoor zette Mondino topmodel Linda Evangelista in een oranje YSL-jurk op een paars waterbed. Evangelista was in 1986 al een keer het gezicht voor Opium, een doorbraak in haar carrière, en volgt nu Kate Moss op, die de voorbije twee jaar de campagnes voor Opium deed.

In de tv-spotjes gaat het gezicht van Everett over in dat van Evangelista en omgekeerd. Die link is een duidelijk statement. Verwacht wordt dat de lancering van het mannenparfum de verkoop van Opium voor vrouwen zeker met twintig procent zal doen stijgen. De Europese campagne is momenteel volop bezig. De advertenties zijn nu te zien in Belgische magazines, de tv-spots in elk geval dat van Opium Pour Homme worden in de kerstperiode uitgezonden op VTM. (TM)

OP HET NACHTKASTJE VAN HAI-CHAY JIANG

“Mijn eerste Nederlandstalig boek was een kinderbijbel die ik kreeg van mijn vader. Mijn grootvader was dominee en mijn vader had toch wel graag dat ik wist waarmee hij bezig was. Vandaar. Elke zaterdagmorgen gingen we ook naar de Standaard Boekhandel, waar mijn vader kursussen doornam en ik strips las. Nadien ben ik naar de biblioteek beginnen gaan met een buurmeisje. Van de boekenlijstjes op school las ik alles omdat mijn ouders als niet-Nederlandstaligen geen advies konden geven. Maar Kaplan van Leon De Winter heeft voor de rode draad gezorgd in mijn leven. Het is een boek dat ik nog steeds warm aanbeveel als iemand met vakantie vertrekt. In Kaplan zet een jongen zich af tegen zijn joods milieu en familie om later volledig op zijn oorspronkelijke roots terug te vallen. De dualiteit van opgroeien in twee kulturen is trouwens iets wat ik elke dag ervaar. Die sfeer van Kaplan wordt voortgezet in Davita’s Harp van Chaim Potok, net als De Winter een joods schrijver. Davita is de dochter van een joodse vrouw en een kristelijke man die allebei bezeten zijn door het kommunisme. Voor mij was het heel boeiend om te zien hoe Potok dat meisje laat omgaan met twee verschillende kulturen. Eerst wil je per se kiezen, en dan besef je dat de grootste rijkdom precies ligt in de kombinatie van beide. Wat niet wil zeggen dat het altijd zo evident is. Zeker niet als kind. Kinderen worden meestal ook stevig onderschat in hun perceptie en kunnen : de ene dag worden ze als kind behandeld, de volgende dag moeten ze meedraaien in de volwassenenwereld. Potok schetst dat op een geweldige manier. Davita zoekt haar weg in het Spanje van de jaren ’30. Ze valt terug op haar joodse afkomst, maar wanneer ze gekonfronteerd wordt met situaties waarin de mannen gescheiden van de vrouwen moeten zitten, probeert ze op te komen voor haar rechten als kind en later als vrouw. Ik leer nog altijd het meest van mensen zelf, dus lees ik ook graag biografieën over mensen, over families. Of autobiografische gedichten zoals in Moedertaal van Charles Ducal. Bij hem heb ik niet het gevoel dat ik mezelf moet vinden ergens in die gedichten, ik voel me wel een voyeur. De taal die hij hanteert, is enorm krachtig, en ik denk dat hij zich heel kwetsbaar, heel bloot opstelt. Ook al vermoed ik dat er nog veel meer niet dan wel gezegd wordt. ” (MW)

Hai-Chay Jiang is realizator bij jeugdteater Bronks en co-auteur van de verhalenbundels “Tien Gekleurde Meisjes” en “Van De Andere Kant”.