Een soulmate tegen betaling: kan een datecoach de liefde van je leven vinden?

De mannen die zich inschrijven bij het datingbureau Jade & Jules zijn alleszins bereid dat te geloven. Voor 7.000 euro gaan twee match makers in hun plaats op zoek naar hun Ware Liefde. Een blik achter de schermen van een high end relatiebureau.

De coronacrisis is desastreus voor ons liefdesleven. Echtscheidingscijfers pieken, relaties lopen in recordtempo op de klippen. We voelen ons collectief eenzamer dan ooit. Het gevolg? Singles swipen zich suf op zoek naar de Ware Liefde. Dat merkten ook Annemieke Dubois en Aida Heerman, die enkele maanden geleden samen het luxedatingbureau Jade & Jules uit de grond gestampt hebben. De twee match makers maken zich sterk dat ze er alles aan doen om hun klanten aan een soulmate te helpen dankzij hun hyperpersoonlijke service. Daarmee willen ze een tegengewicht bieden aan het utilitarisme en de vluchtigheid die regeert op populaire datingapps als Tinder. Bovendien zitten er in hun klantenbestand enkel mannen. Die keuze is minder onlogisch dan je intuïtief zou denken.

Onevenwicht

‘Relatiebureaus kampen met een onevenwicht in hun database’, legt Annemieke Dubois uit ‘Zo’n 60 tot 70 procent van de klanten zijn vrouwen, slechts 30 procent is mannelijk. Dat is een enorm nadeel voor vrouwen. Zij betalen evenveel inschrijvingsgeld, maar hebben beduidend minder aanbod.’ Jade & Jules werkt uitsluitend met mannelijke klanten, die voor een levenslang lidmaatschap 7.000 euro betalen. Per kwartaal komt daar nog eens een fee van 500 euro bij. Vrouwen kunnen zich via de website gratis aanmelden als potentiële kandidaat. Wordt er voor hen een match gevonden, moeten ze alsnog 750 euro dokken bij de eerste date.

‘Dat bedrag lijkt hoog, maar we mikken echt op mannen die op zoek zijn naar een duurzame relatie’, vult Aida Heerman aan. ‘Die financiële investering helpt, net zoals onze intensieve selectieprocedure.’ Wie zich wil inschrijven komt er niet vanaf met een simpel formuliertje, dat is pas het begin. Daarna volgt er een diepte-interview van een tweetal uur en een huisbezoek. ‘We willen absoluut zeker zijn dat we in zee gaan met kandidaten die emotioneel beschikbaar zijn. We vragen bijvoorbeeld echtscheidingspapieren en controleren woon- en werksituatie. Zo zijn we zeker dat niemand voor verrassingen komt te staan. Worstelt een van de kandidaten nog met kwelgeesten uit het verleden? Dan verwijzen we hem of haar door naar een gespecialiseerde dienst. Soms weigeren we om met hen samen te werken.’ Voor vrouwen is die procedure gelijkaardig als er voor hen een match gevonden wordt.

Taboe

Zijn de mensen die zich aanmelden bij Jade & Jules niet alleen steenrijk, maar ook een tikje wanhopig? Wie betaalt er nu zo veel geld voor iets wat eigenlijk niet te koop is? En is het niet een beetje lui om een ander in te schakelen bij de zoektocht naar de liefde? ‘De schroom rond apps als Tinder of Bumble is volledig weg, maar via een datingbureau betalen om je kansen te verhogen is nog taboe’, legt seksuoloog en relatietherapeut Chloé De Bie uit. ‘Het idee leeft dat je gefaald bent als je zoiets moet doen om de liefde te vinden. Ik bewonder mensen die het heft in eigen handen nemen. Voor onze job volgen we zonder problemen opleidingen, lezen we boeken à volonté en doen we een beroep op loopbaanbegeleiding. Op liefdesvlak zou alles vanzelf moeten gaan, terwijl dat laatste net veel complexer én belangrijker is voor je geluk.’

‘Tijdens het intakegesprek kreeg ik echt een spiegel voorgehouden’, vertelt de 42-jarige Pieter*. Als CEO van een goed draaiend voedselbedrijf heeft hij zijn leven goed op orde, maar na enkele mislukte relaties schreef hij zich in bij Jade & Jules. ‘Ik ben nogal gehecht aan mijn privacy, dus een app als Tinder zag ik sowieso niet zitten. Deze procedure verloopt volledig anoniem. Dat bevalt me wel. Ik denk ook dat het goed is om een professional in te schakelen in dit proces. Je hebt mensen die altijd op de verkeerde types vallen, of die geen flauw idee hebben waar het bij hen elke keer misloopt. Een datingcoach die de juiste vragen stelt, kan je helpen om die hindernissen te overwinnen.’

Ook de 59-jarige Bram* is die mening toegedaan. ‘Als mensen een nieuw huis willen kopen, stappen ze naar een makelaar die hen helpt het juiste huis te vinden. Zo’n makelaar helpt je bij het opsporen van verdoken gebreken of het vinden van panden die niet online staan. Ik vind het niet meer dan logisch om je bij het zoeken naar een levenspartner ook te laten helpen in plaats van blind op jezelf te vertrouwen. Momenteel gaan we relaties aan via het trial and error-principe: uit elke relatie leren we wat we de volgende keer vooral niet willen. Maar daardoor zijn er ontzettend veel scheidingen. Ik denk dat je dat deels kan vermijden door een professional in te schakelen.’

Voor Barbara*, een 40-jarige advocate speelt vooral de tijdswinst een grote rol. ‘Toen ik pas single was, sprak ik heel snel af met mensen. In het begin waren dat etentjes die uren duurden, daarna ben ik overgeschakeld op koffiedates. Ik heb maar 24 uur in een dag. Ik werk veel, ik heb twee kinderen: dan moet je je tijd slim verdelen. Een match maker die in mijn plaats al het kaf van het koren scheidt is heel handig. Het inschrijvingsbedrag ligt hoog, maar dat geld speelt voor mij niet zo’n grote rol. Integendeel, ik verdien zelf goed mijn brood. Via deze weg ben ik zeker dat mijn potentiële partner een gelijkaardige levensstandaard heeft.’

Chemie

Het taboe rond datingcoaches bij mannen is nog net iets groter dan bij vrouwen, wat ook deels het onevenwicht in de databases van relatiebureaus verklaart. De Bie: ‘Vrouwen leren al van jongs af aan om te praten over hun problemen. Zij zetten daardoor veel sneller de stap naar psychologische en andere hulp. Bij mannen ligt dat moeilijker. De boys don’t cry-mentaliteit is nog niet helemaal uitgeroeid.’

Een datingcoach kan bijzonder nuttig zijn bij het selecteren van partners die écht openstaan voor een relatie. Toch loopt de zoektocht ook met hun hulp niet altijd van een leien dakje. ‘Er is een factor die je niet in de hand hebt: chemie’, aldus De Bie. ‘We weten dat de slaagkansen hoger liggen bij koppels met gemeenschappelijke interesses en gelijkaardige waarden en normen, maar de wetenschap is er voorlopig nog niet in geslaagd om het mysterie rond die veelbesproken klik te ontrafelen. Wie daarin slaagt, wordt steenrijk.’ Bij Jade & Jules klinkt een gelijkaardig verhaal. ‘We beloven dat we ons uiterste best doen om leuke kandidaten te vinden, maar chemie, dat heb je uiteraard niet in de hand. We kunnen geen resultaten beloven.’

Biologische verschillen

De zoektocht naar liefde verloopt heel anders voor mannen dan voor vrouwen. ‘Vrouwen tussen de 20 en de 30 jaar liggen heel goed in de markt. Dat is biologisch te verklaren: ze zijn ook erg vruchtbaar. Hoe ouder je wordt als vrouw, hoe moeilijker het is om een mannelijke partner te strikken. Uit onderzoek blijkt dat mannen nog altijd op zoek zijn naar een jongere partner. Voor vrouwen die ouder dan 40 zijn verloopt de zoektocht moeilijker. Dat is confronterend, maar wetenschappelijk onderzoek bewijst dat het zo is. Wellicht heeft het met de afnemende vruchtbaarheid te maken’, aldus De Bie.

Bram*, die in het dagelijkse leven esthetische chirurg is, kan daarvan meespreken. ‘De natuur is ongenadig, en dat treft vrouwen helaas veel harder dan mannen. Evolutionair gezien hadden mannen een gespierd lichaam en een goed uithoudingsvermogen nodig om te kunnen overleven, terwijl een vrouwenlichaam vooral op het baren van kinderen gericht is. Voor mannen is het gewoon gemakkelijker om in vorm te blijven dan voor vrouwen. En voor mij is het uiterlijk erg belangrijk bij mijn partnerkeuze. Ik merk dat ik daardoor sneller geneigd ben om een jongere partner te kiezen.’ Dat is ook deels de reden waarom hij zich inschreef bij Jade & Jules. Bij Tinder en Parship kreeg hij steevast kandidaten van zijn eigen leeftijd voorgesteld.

Bol.com-cultuur

Bovendien is onze kijk op relatie de afgelopen jaren drastische veranderd. Vrouwen zijn economisch onafhankelijk geworden en scheiden is niet langer uitzonderlijk. Koppels gaan dus sneller en geruislozer uit elkaar. ‘De afgelopen jaren is de nadruk steeds meer komen te liggen op het nastreven van je eigen geluk. Je partner wordt gezien als een middel om dat eigen geluk te vergroten. Ik omschrijf dat als de Bol.com-cultuur. We kijken naar onze eigen noden en hoe onze partner die eventueel kan invullen. Lukt dat onvoldoende? Dan sturen we hem of haar terug en laten we een nieuwe leveren. Maar zo werkt het natuurlijk niet op lange termijn. In elke relatie moet je compromissen sluiten, maar we zijn dat niet meer gewend’, vertelt De Bie.

Dat heeft Pieter* aan den lijve ondervonden. ‘Onze maatschappij is een stuk individualistischer geworden, niet enkel in relaties maar ook op vriendschappelijk vlak. In een paar klikken kan je bijna alles kopen of bereiken. Van onze relaties verwachten we hetzelfde. Vroeger zat je na een ruzie de hele avond nog naast die partner, nu swipen we gewoon door naar de volgende.’

Drempels zoals hoog inschrijvingsgeld of een ingewikkelde inschrijvingsprocedure verhogen volgens de relatietherapeut wel de kans om duurzame liefde te vinden. ‘Wie uit is op seks of louter uit verveling wat swipet vind je natuurlijk niet in zo’n databases.’ Toch adviseert de seksuologe om erg kritisch te blijven voor je je halsoverkop inschrijft bij een datingbureau. ‘Het blijven bedrijven, en niet alle match makers doen hun werk even grondig. Check zeker hun achtergrond en hoor eens rond bij mensen die er klant waren. Informeer naar hun prijspolicy, want er zitten vaak verdoken kosten aan verbonden. Bovendien krijg ik in mijn praktijk veel mensen over de vloer die gedesillusioneerd zijn als ze via die service nog altijd geen partner vinden. Ik druk hen dan op het hart dat je naast tijd en moeite natuurlijk ook een portie geluk nodig hebt.’

De namen met een * zijn om privacyredenen gefingeerd

.