Steeds meer cosmeticalabels gebruiken enkel natuurlijke ingrediënten, want dat zou gezonder zijn. Feit of fabel?
Marianne Priem en Lieven Dejonckheere, founders van natuurlijk verzorgingsmerk Likami, zijn ervan overtuigd dat een natuurlijke deodorant gezonder is: ‘In klassieke formules zitten aluminiumzouten. Ze verminderen of stoppen zelfs de transpiratie. Het is echter een hormoonontregelaar die de werking van oestrogeen kan beïnvloeden. Niet dat je er meteen borstkanker van krijgt, maar je wilt zo’n ingrediënt toch liever vermijden. Er zijn immers genoeg alternatieven. Bij onze deocrème zijn dat vooral pH-neutraliserende ingrediënten als natriumcarbonaat. Zodra je okselzone pH-neutraal is, hebben de bacteriën die geurtjes veroorzaken geen kans meer.
Klassieke deo’s gebruiken daarnaast vaak alcohol om bacteriën te doden, een sterk irriterend ingrediënt. Propyleenglycol veroorzaakt vaak roodheid en allergische reacties. Nog een klassieker zijn parabenen, een conserveermiddel dat hormoonontregelend is. In onze deocrème dienen de antioxidanten in de ingrediënten tegelijk als bewaarmiddel. En onze producten worden natuurlijk altijd dermatologisch getest, ook op houdbaarheid.’
Het volledige scenario
Emeritus professor en toxicoloog Vera Rogiers (VUB) countert de commotie rond aluminiumzouten: ‘In Europa moet cosmetica de concentraties die het Wetenschappelijk Comité voor Consumentenveiligheid vastlegt, respecteren. Het SCCS heeft een prioriteitslijst van de meest hormoonontregelende ingrediënten. Daar staan aluminiumderivaten niet bij. Voor cosmetische ingrediënten wordt een risico-evaluatie uitgevoerd: de concentratie, het juiste gebruik en wat er in het menselijk lichaam terechtkomt. Samen bepalen ze of er een effect zou kunnen zijn op de werking van onze organen. Het gaat om het volledige scenario, dat is meer dan er zomaar een eigenschap van een stof uit halen. In een voldoende hoge concentratie in ongunstige omstandigheden kan immers alles toxisch zijn.
Een deo voor onder de armen is meestal een combinatie van een deodorant en een antitranspireermiddel. Dat laatste is altijd een aluminiumderivaat. Een natuurlijke versie uit de supermarkt bevat aluin: een gesteente dat voorkomt in de natuur maar ook aluminium bevat. Het gedeelte deodorant bestaat uit parfum en antibacteriële stoffen die de geur elimineren. Ook natriumbicarbonaat wordt soms gebruikt. De huid heeft van nature een zure pH-waarde, tussen 4,5 en 6, dat is onze natuurlijke bescherming. Door de alkalische pH-waarde van natriumbicarbonaat wordt de huid-pH geneutraliseerd. Dat heeft een deodoriserend effect, maar veelvuldig gebruik kan leiden tot huidirritatie. Bovendien worden ingrediënten als natriumbicarbonaat synthetisch gemaakt. Er is dus weinig natuurlijks aan.’
Conclusie?
Van een klassieke deodorant die in Europa wordt verkocht heeft je gezondheid weinig te vrezen. Ben je op zoek naar een ecologisch product met korte bijsluiter, dan is een natuurlijke deo prima. Bij beide opties blijft irritatie mogelijk.
