Drie talenten in de kunstwereld om in de gaten te houden

Florian Tomballe, Alice Vanderschoot en Lucas Leffler, drie namen uit de kunstwereld om te onthouden.

Florian Tomballe: geblokte goden

Met zijn eerste soloshow in België zette Florian Tomballe (1988) zichzelf meteen stevig op de kaart. ART23Gent – een fotostudio in de Muidewijk die in het weekend muteert tot galerie – kon de Antwerpse beeldhouwer overtuigen om daar te debuteren. Tot 29 december toont Tomballe er een reeks potige beelden in acrylhars, maar ook werken op papier in houtskool en acrylverf. Zijn monumentale beelden, reliëfs en tekeningen doen denken aan klassieke Griekse atleten, maar ook aan Picasso of aan expressionistische maskers.

En zelfs aan chunky bodybuilders die hun spieren laten rollen. Via Instagram en groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland werd zijn werk al vroeg opgepikt, nog vóór hij officieel debuteerde in Gent. Onder meer Sting, luxegroep LVMH en de Amerikaanse sterarchitect Peter Marino kochten al werk van hem. Voor wie naar Gent afreist: in het gloednieuwe Italiaanse restaurant Gigi is een Medusa-wandsculptuur van Tomballe verwerkt in het extraverte decor. De al even excentrieke interieurarchitect Gert Voorjans plant vanaf 25 november een expo met Tomballe in Antwerpen. Om maar te zeggen: het staat op ontploffen.

Florian Tomballe, Sculptures & Drawings, nog tot 29 december bij Art23Gent, Dublinstraat 35, Gent.

art-23. com @floriantomballe

Alice Vanderschoot: een harnas voor alledaagsheid

Sinds ze in 2013 haar master beeldhouwkunst behaalde aan het KASK in Gent, duikt Alice Vanderschoot (°1989) op in talloze tentoonstellingen. Het helpt dat het werk van de Brugse beeldhouwster altijd meteen in het oog springt. Steevast combineert Vanderschoot organische vormen met architecturale structuren: alsof ratio en gevoel elkaar continu in het gareel moeten houden. Vaak vertrekt Vanderschoot van herkenbare elementen uit de populaire cultuur, denk maar aan een suikerwafel, een geslacht dier, een bokshandschoen, een Ikea-schapenvel of Bambi.

Die elementen trekt ze uit hun originele context en kapselt ze in een tijdelijk geraamte in. Zo ontstaat een spannend beeld, dat tegelijk herkenbaar en vervreemdend is. Ook absurde humor is nooit ver weg in het zinnelijke werk van Vanderschoot. Ze werkt voorlopig zonder vaste galerie, maar toch worden haar sculpturen al vaak getoond in galerieën, groepstentoonstellingen en kunstruimtes. Dit jaar sprong haar werk er meteen uit op de Belgian Art & Design Fair in Gent en op de groepstentoonstelling (Pr)Oxymoron in Knokke. Ook op Shift & Drift, een groepstentoonstelling met uitsluitend vrouwelijke kunstenaars in Aalst, viel ze op naast Nathalie Vanheule en Joëlle Dubois. Op 20 november opent haar show Pardon my French bij Bruthaus Gallery in Waregem. Ga kijken (en kopen) voor het te laat is.

alicevanderschoot.be @alicevanderschoot

Pardon my French, van 21 november tot 19 december bij Bruthaus Gallery in Waregem.

Lucas Leffler: gouden toekomst met een zilveren randje

Geboren in 1993 in Virton, afgestudeerd aan het Gentse KASK in 2019 en nu al op de internationale radar: het gaat hard voor fotograaf Lucas Leffler. Het Fotomuseum in Antwerpen kocht al werk aan en toonde het dit najaar op de expo Re-collect. Op Paris Photo (van 11 tot 14 november), de belangrijkste fotografiebeurs ter wereld, krijgt onze landgenoot een eerste soloshow op de stand van zijn Parijse galerie Intervalle. Eerder mocht hij exposeren op Art Paris (2020) en op de Biennale de l’image tangible (2021) in Parijs. En dat allemaal dankzij zijn intrigerende afstudeerproject Zilverbeek, dat in 2019 tijdens het off-programma van Paris Photo te zien was.

‘Zilverbeek’ is de roepnaam van de beek die langs de fabriek van Agfa Gevaert liep. De producent van lichtgevoelige pellicule gebruikte zilver in zijn fixeerbaden en de restanten werden in de beek geloosd. Eind jaren 20 probeerden twee fabrieksarbeiders uit het slijk van de beek zilver terug te winnen. Dat lukte ook, tot ze betrapt werden. Leffler gebruikte dat verhaal als uitgangspunt voor zijn reeks: hij maakte analoge foto’s van de fabriek en probeerde die te ontwikkelen met de zilverhoudende modder uit de beek. Zijn reeks gaat over fotografie op metaniveau: over het failliet van het analoge medium én de bijbehorende industrie. Sindsdien werkt Leffler verder aan conceptuele fotoreeksen zoals Crescent (over zilver) en Home-play (over je omgeving heruitvinden tijdens de pandemie).

lucasleffler.com @lucas.leffler

Te zien op Paris Photo, van 11 tot 14 november in Parijs. Werkt samen met Galerie Intervalle (intervalle.art) in Parijs.