One billion rising

Veertien februari; Valentijn maar ook V-day: een symbolische dag tegen geweld tegen vrouwen. Die V staat voor Victory, Valentine en Vagina, en ook wel voor “verontrustend”. Ingrid Verbanck windt er avlast geen doekjes om.

Heeft u een vriendin, een lief, een verloofde, een echtgenote, een dochter, een zus, een tante, een moeder? Is er op de één of andere manier een vrouw in uw leven waar u om geeft? Of bent u zelf een vrouw, een meisje, een chick, een dame, een wijf (al dan niet voorafgegaan door het woordje ’top’ of vergezeld van de zinsnede ‘met ballen’) of een madame (waarbij we het bijvoeglijk naamwoord ‘straffe’ niet mogen vergeten)?

Als u een man bent is de kans is groot dat u iemand kent die ooit het slachtoffer werd van gendergebaseerd geweld, al dan niet seksueel getint. Als u een vrouw bent, dan heeft u jammer genoeg 1 kans op 3 dat u er op een bepaald moment in uw leven slachtoffer van wordt. Partnergeweld, verkrachting door een bekende of een familielid, betast worden door een onbekende op het openbaar vervoer, … De lijst met misdrijven die dagelijks begaan worden tegen vrouwen enkel omdat het vrouwen zijn is lang.

Misschien dat we op een dag als vandaag, de dag waarop Eve Ensler 1 miljard vrouwen aan het dansen wil krijgen om aandacht te vragen voor geweld op vrouwen even mogen stilstaan bij de volgende feiten, voor het geval u zou denken dat het eigenlijk allemaal nog wel meevalt.

Om te beginnen: bent u een vrouw tussen 15 en 44 jaar? Globaal gezien heeft u dan het meeste kans om te komen op een gewelddadige manier. Uit die leeftijdscategorie worden meer vrouwen het hoekje om geholpen door gendergebaseerd geweld dan door kanker, malaria en verkeersongelukken samengeteld.
Wordt u als vrouw in China of in India geboren, bijvoorbeeld, dan heeft u daar al geluk gehad. Jongens zien ze in dat deel van wereld liever komen, en dus worden meisjesfoetussen met een zekere systematiek geaborteerd. Zo systematisch dat er in China ongeveer 111 miljoen mannen meer zijn dan vrouwen.

Wie zich in India geen echografie kan permitteren en dus al wel eens het ongeluk heeft een meisje het levenslicht te laten zien, heeft natuurlijk een heel arsenaal middelen ter beschikking om van dat probleempje af te geraken: verwaarlozing, mishandeling, ondervoeding (gezinnen waar te weinig voedsel ter beschikking is, zetten natuurlijk volop in op het grootbrengen van jongetjes, meisjes moeten het stellen met de restjes) of simpelweg moord.
De UN schat het aantal meisjes dat op die manier ‘vermist’ is op een getal tussen 113 en 200 miljoen.

Meisjes geboren in Afrika hebben dan weer af te rekenen met genitale verminkingen. Afhankelijk van het land waarin ze geboren worden wordt hun clitoris geheel of gedeeltelijk weggesneden, hun binnenste of hun buitenste schaamlippen weggehaald, of worden brutaalweg het hele vrouwelijke geslachtsorgaan weggesneden en de vagina dichtgenaaid op een kleine opening na. De gevolgen van deze praktijken die zonder verdoving uitgevoerd worden door amateurs met niet gesteriliseerd materiaal zoals (scheer)mesjes, glas of geslepen stenen laten zich raden. Ongeveer 10% van de meisjes overlijdt op korte termijn als gevolg ervan. Wie het overleeft kan zich verwachten aan littekenweefsel, obstructies of fistels in de vagina of de urinewegen. Dat leidt dan weer tot incontinentie en ontstekingen die op hun beurt weer voor onvruchtbaarheid kunnen zorgen. Genitale verminking kan bovendien ook aanleiding geven tot zwangerschapscomplicaties, waardoor meer vrouwen sterven in het kraambed.

De WHO schat het aantal verminkte meisjes en vrouwen op 140 miljoen.

Ach, denkt u nu misschien. In Afrika en Azië, ja, dat daar de vrouwen slecht behandeld worden dat weten wij wel. Maar dit hier is de Westerse wereld, waar de mensen vrij zijn en gelijk behandeld worden, of ze nu man of vrouw zijn.

Nochtans werden tijdens de Balkanoorlogen tussen 1992 en 1995 tienduizenden vrouwen verkracht door de troepen van de verschillende legers. Het soort systematische verkrachting waarbij we nu in de eerste plaats aan Congo denken als we het horen. Verkrachting als oorlogswapen is zo oud als de straat, is verboden door de Conventie van Génève en toch wordt het nauwelijks bestraft: van alle gevallen die bekend en gedocumenteerd zijn tijdens de Balkanoorlogen werd er slechts 10 (tien) voor de rechtbank gebracht.

2.555 vrouwen in de E.U. laten elk jaar het leven door partnergeweld. Dat zijn er 7 per dag en het zijn er 7 te veel.

One billion rising! Nu en tot op het moment dat geweld tegen vrouwen niet langer de meest voorkomende en minst bestrafte misdaad ter wereld is.

Ingrid Verbanck