De lente is daar, een nieuwe lading asperges en aardbeien ligt in de winkel. De perfecte gelegenheid om vrienden uit te nodigen voor een zondagse brunch. Wij vroegen Nele Keyaert, tweemaal laureate van de wedstrijd Hobbykok van het Jaar, om een luxueus brunchmenu te bereiden.

Koken zit Nele Keyaert (30), salesmanager bij Roularta in Roeselare, in het bloed. Ze groeide op in een gezin waar veel aandacht ging naar lekker eten en drinken. Nele leerde al op jonge leeftijd koken door zowel grootmoeder als moeder nauwkeurig gade te slaan in de keuken. Later ging zij zelf aan de slag en begon ze volop te experimenteren. Toen zij een studierichting moest kiezen, heeft Nele lang getwijfeld of ze toch geen koksopleiding zou gaan volgen. Uiteindelijk koos ze voor een graduaat in marketing. Maar de kookmicrobe liet haar niet los en ze schreef zich in voor kooklessen aan de avondschool. Vorig jaar hakte Nele de knoop door en begon ze aan een volwaardige koksopleiding in Aalst. Die opleiding neemt twee avonden per week in beslag. De weekends behoudt Nele voor om te koken voor vrienden of familie. Inspiratie voor haar gerechten haalt zij uit kookboeken en -tijdschriften die zij leest zoals anderen romans lezen. Zij volgt een recept nooit letterlijk, maar creëert altijd een eigen interpretatie van het gerecht.

Ambitie troef

Neles kookambities beperken zich niet tot etentjes in de huiselijke sfeer. Twee jaar geleden nam ze voor het eerst deel aan de jaarlijkse Hobbykokwedstrijd van Weekend Knack. Daarin bereikte ze de derde plaats met een gerecht op basis van zeewolf. Gesterkt door dit goede resultaat nam ze vorig jaar opnieuw deel. Ze eindigde daarbij buiten de top drie, maar behoorde toch tot de tien beste hobbykoks. Nele vindt het jammer dat, behalve voor de top drie, niet wordt meegedeeld op welke plaats de zeven runners-up eindigden. Zo is het moeilijk om in te schatten hoe goed je gepresteerd hebt. Maar Nele vermoedt dat haar minder goede score verband hield met het thema : varkensvlees. Ze geeft toe dat ze liever met vis kookt, “omdat het een makkelijk te bewerken product is, waar je veel kanten mee uit kunt.”

Nele hoopt na voltooiing van haar koksopleiding iets te gaan doen in de horeca. Een eigen restaurant spreekt haar niet erg aan, omdat het een zwaar beroep is. Zelf gaat ze wel graag uit eten, om nieuwe gerechten te proeven, en dan heeft ze er hoegenaamd geen probleem mee om wat meer centen op tafel te leggen, “want ik apprecieer hoeveel werk eraan vooraf is gegaan”. Privécatering, koken bij mensen thuis, lijkt meer iets voor haar, “omdat het er meer relaxed aan toe gaat, het is gezelliger.” Nele spreekt uit ervaring : ze heeft al wel vaker bij mensen thuis gekookt. Bij zulke gelegenheden ontstaat er een hechte samenwerking met haar zus Inge, die van bloemschikken houdt en de decoratie voor haar rekening neemt.

De brunch

Het voorjaar is volgens Nele de periode bij uitstek om een brunch te organiseren. De eerste asperges liggen in de winkel, samen met het rode voorjaarsfruit en de primeurgroenten. De hobbykok verwerkte deze ingrediënten in haar brunchmenu dat verder nog zwarte truffel, kwarteleitjes, eendenborst en zeewolf bevat. Bij de keuze van haar menu werd zij geïnspireerd door gerechten die ze al eerder bij een brunch at en door seizoenproducten, “want lekker eten begint met goede basisproducten.” Inkopen doet Nele zoveel mogelijk bij particuliere handelaars. Ze heeft alleen vaste adresjes voor vis, vlees en groenten waar ze steeds op terugvalt. En heeft ze wat meer exotische ingrediënten nodig, dan onderneemt ze wel eens een trip naar de Brusselse Zuidmarkt. De zwarte truffel voor de roereieren haalde ze bij www.truffel.be, een Belgische importeur van Franse Périgordtruffels die zowel aan restaurants als aan particulieren levert. En bij een luxueuze brunch als deze horen uiteraard bubbels. Nele opteerde voor een frisse Spaanse Cava Roig Brut Nature van Castell Roig, een domein van de familie Sabaté i Coca. De wijn is verkrijgbaar bij Vinea in Roosdaal en kost een zeer schappelijke 10 euro per fles.

Veerle De Pooter / Foto’s Diane Hendrikx