In de traphal van het gebouw, achter een van de talrijke deuren, hoor ik iemand virtuoos een nagelknipper hanteren. Daar gaat troosteloosheid van uit, zoals van de etensgeuren die mijn vertrekken binnendrijven in een walm van gekookte kool en specerijen. Flarden moambe en Madras, marktgeuren uit Punjab en Zwevezele. Het doet denken aan het Victorieflatgebouw, met zijn vage masochisme van oude lappenkleedjes en chauffagebuizen. Bewoners die als verdroogde zeepaarden in schemerige vertrekken zweven. Op zulke momenten begrijp je dat je op zoek moet naar helderder oorden, naar een kerselaar en vogels die in de lente pitten op steeltjes voor je achterlaten. Een plek waar wasgoed in de wind kan drogen op een zomerse dag, terwijl wolken voorbijdrijven die op Scandinavië lijken, het summum van eenvoudig geluk – veruit te verkiezen boven zijn ingewikkelder varianten.

Het probleem is dat talloos veel mensen op zoek zijn naar die waslijn en die kerselaar, in de meer centraal gelegen delen van het land. Ondanks de crisis blijven de woonprijzen zo opgefokt dat je je een arme duivel voelt die hier tussen het landingsgestel van een vliegtuig naartoe is gekomen. Na een rondje immosurfen langs gezellige (lees : spelonkachtige), op te frissen (lees : verkrotte) of om andere redenen treurnistrekkende panden, druip ik doorgaans weer af, mij beklagend dat ik niet vroeger heb toegehapt of zelf vastgoedmakelaar ben geworden. Met mijn juridische achtergrond zou dat denkbaar zijn geweest, was daar niet dat ene defecte gen dat mij ertoe dwong letters te rangeren tot goederentreinen vol bleke verstekelingen en spookachtige sferen.

Meestal dwaalt mijn zoektocht naar een gerieflijk huis af naar sites met andere zoekertjes, een enkele keer voor Russische bruiden, vaker naar Kapaza of 2ehands.be. Je treft daar een keur aan van wonderlijke zaken die zowel afstoten als tot de verbeelding spreken.

Sprekend Teigetje (bieden !) – Weideplaatsen voor Seizoen 2012 (Bassevelde) – Mooie fort ka met keting (geen distribusieriem) 800 euro – Cahier van Hugo Schiltz : Zindelijk omgaan met de macht – Een oud nummer van het Marxistisch Tijdschrift.

Naast de onwaarschijnlijke luxe om het even welk voorwerp uit heden of verleden op de kop te kunnen tikken, zit er ook triestheid die zich moeilijk laat beschrijven in voorwerpen als Pinklicht voor Chrysler Voyager van 1991 – 1995 – Drijfstang Honda Camino – PIP-implantaten, mint condition, slechts een paar keren gedragen.

In deze achterbuurten van de consumptie vind je alles wat je kunt, maar vooral niet wilt gebruiken, van een nierdeken tot zeven leerzame mappen over dieren. Animal Farm, georges ornwell – Klompertje klomp en Janneke in de lente (0,50 euro).

Postzegels België postfris – Broche KUIFJE. L7cm H4cm Familie stuk aangekocht in de jaren 40 perfcte staat zeer zeldzam word voledig groen in donker raar maar waar voor de hechte verzamelaars. Het gaat hier wel over de hond van Kuifje.

Een bijzondere belevenis is het afspreken met vreemde mannen of vrouwen, soms schriel en soms gesluierd, in betegelde huizen die op slagerswinkels of het decor van pornofilms lijken. Deze Mario’s en Hassans leveren mij stoomlocomotieven of onvindbaar geworden gezelschapsspellen, Ballonrace en Colditz en Start Air Sabena, waarna ik ze wat geld in de handen druk en ze weer opgaan in de stroom van anonieme medereizigers.

Op weg naar huis, in de auto, doet een reclame langs de baan mij denken aan de besneeuwde bergen van Alaska. Ik denk zelden aan Alaska, zoals ik zelden denk aan het woord mals, aan Jean-Marie Happart of aan wijlen professor Ghysbrecht. Enkele weken geleden dacht ik, voor het eerst in minstens vijftien jaar, aan een schepen die ik heb gekend toen ik nog streekverslaggever was in Gent. Forse snor, halflange leren jas, bril die verkleurde volgens het licht. Geen idee waar dat beeld opeens vandaan kwam, scherp en met kracht.

Enkele dagen later sloeg ik een krant open en zag een foto van diezelfde schepen, vergezeld van het bijschrift dat hij aan een slepende ziekte was bezweken. Er is méér tussen hemel en aarde, denk je op zo’n moment, meer dan de vijf zintuigen waarover we bij juffrouw Natasja leerden. Maar dat gevoel is te ongrijpbaar om er iets zinnigers mee aan te vangen dan te verschuiven op je stoel en naar de gevels aan de overkant te staren.

jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

IN DEZE ACHTERBUURTEN VAN DE CONSUMPTIE VIND JE ALLES WAT JE KUNT, MAAR VOORAL NIET WILT GEBRUIKEN, VAN EEN NIERDEKEN TOT ZEVEN LEERZAME MAPPEN OVER DIEREN.