Torfs is geen perfect bedrijf. Ook al waren we meermaals ‘werkgever van het jaar’, hier gaan ook zaken fout. Mijn managementboek Werken met hart en ziel is geen goednieuwsshow. Maar mijn eerlijkheid kan misschien wel inspireren. Toen ik mijn kankerdiagnose kreeg, meldde ik dat meteen aan mijn personeel. Andere mensen kwamen daardoor ook met hun ziekte naar buiten. Nu voelen ze zich gesteund. Ook dát is werken met hart en ziel.
Je lichaam is geen instrument dat uitvoert wat je hoofd bedenkt. Je bént je lichaam. Als dat signalen uitzendt over ziek worden, dan mag je die niet negeren. Geld en succes wordt plots zeer relatief, als je geconfronteerd wordt met je eindigheid. De nierkanker zette mij, mijn gezin en mijn bedrijf met de voeten op de grond.
Natuurlijk word ik negentig, dacht ik altijd. Tot ik ziek werd. Als mijn kleindochter aan mijn sterfbed vraagt waarmee ik het verschil heb gemaakt, dan zeg ik : “Torfs was niet het grootste of meest winstgevende bedrijf, maar wel het schoonste.” Over de cijfers hoef ik me ook niet te schamen, maar die zijn voor mij een gevolg van goed beleid.
Excelleer. Plus est en vous. Doe je best en dan zie ik je graag. Ook ik ben opgegroeid met dat werkethos. Ik ben blij dat ik ervan bevrijd ben. Aan mijn kinderen zei ik zelf : doe wat je gelukkig maakt, papa en mama zien jullie graag. Maar stiekem was ik toch blij als ze hun best deden op school.
Mijn moeder bracht spiritualiteit bij ons in huis. Er slingerden altijd boeken rond meditatie, mindfulness en oosterse filosofie rond. Mijn pa las geen letter in die flauwekul, ik ook niet. Maar toen ik jaren later zocht naar zingeving, kwam ik vanzelf op dat spirituele pad. Had ik op mijn 25ste maar geweten wat ik nu weet, dan was mijn mentale voorsprong groter. Ik hou nu regelmatig een stiltedag. Van ’s morgens 9 tot 18 uur, afwisselend zitmeditatie en stapmeditatie. Ik kan je verzekeren : dan passeren veel gedachten in je hoofd.
Gelukkig zijn is het moeilijkste en gemakkelijkste vak ter wereld. Mijn vrouw heeft die gave, ik niet. Vandaar dat ik zelf op zoek moest. Streven naar erkenning maakt ons eeuwig hongerig, want het is nooit genoeg. Eens je iets bereikt, vergeet je van dat moment te genieten. Door ziek te zijn heb ik geleerd om sneller content te zijn. De eerste boterham die je zelfstandig kunt eten na een operatie, smaakt duizend keer beter dan eentje dat je snel tussen twee vergaderingen door verorbert.
Zelfs bij tegenwind wil Torfs groot zijn. Als we morgen vijftien mensen moeten laten afvloeien, moeten we dat óók eerlijk gecommuniceerd krijgen. Ook in kwade dagen moeten we schouder aan schouder staan. Al ben ik ervan overtuigd dat ons familiebedrijf beter gewapend is dan firma’s waar de aandeelhouders druk zetten.
De groei van Torfs is afgetopt. De voorbije vijf jaar is onze omzet verdubbeld. We hebben 75 winkels in Vlaanderen, maar er kunnen er geen twintig meer bij. We voelen Zalando. Internet is een dreiging én een opportuniteit, want de winkel als verkoopkanaal staat onder druk. Ik panikeer niet, het glas is altijd halfvol bij Torfs.
Alles wat leeft, heeft de neiging tot groeien. Zelfs kanker. Oudere delen sterven af en nieuwe duiken op. Dat is vitaliteit. Onze groei moet duurzaam zijn. Het bedrijf moet niet per se groter worden, wel beter, mooier en aangenamer.
Ik was onlangs op het hoofdkwartier van SpaceX, het commerciële ruimtevaartbedrijf van Elon Musk. Waarom willen jullie per se in 2025 op Mars landen, vroeg ik hem. Waarom niet, was zijn antwoord. Hij denkt zo out of the box, dat ik me plots heel klein voelde. Goed dat er mensen bestaan die veel rijker en slimmer zijn dan ik. Maar het liefst toch niet in mijn branche.
Het boek ‘Werken met hart en ziel’ van Wouter Torfs (57) is uit bij LannooCampus.
DOOR THIJS DEMEULEMEESTER & PORTRET KAREL DUERINCKX
“Je lichaam is geen instrument dat uitvoert wat je hoofd bedenkt. Je bént je lichaam”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
