Jo BLommaert Illustratie Sandra Schrevens

Kaori draagt een schooluniform. Wit bloesje, wit kraagje, knoopjes tot aan de adamsappel dichtgeknoopt. Rok tot over de knieën. Witte laarsjes. Kaori zit aan een lessenaar. Aan de muur achter haar een schoolbord, een landkaart. Kaori zit in de klas. Met een halfverlegen glimlach, een onschuldige blik wacht ze op de ?leraar?. Straks zal hij het lokaal binnenstappen… om haar de kleren van het lijf te rukken.

In werkelijkheid is Kaori geen schoolmeisje van veertien, maar een prostituee die naar eigen zeggen tien jaar ouder is. Ook het klaslokaal is fake. In Japan blijken dit soort schijnvertoningen de laatste tijd de meest succesvolle manier te zijn om klanten te lokken : hoerenlopers zijn tuk op schooluniformen waarin zich bij voorkeur een verlegen, angstig meisje bevindt. ?De mannen die hier komen, zijn geobsedeerd door schoolmeisjes?, zegt Kaori. ?Ze zijn op zoek naar onderdanige meisjes.?

In Japan zouden er inmiddels honderden van dit soort fantasieclubs bestaan waar de mannelijke cliënteel zo’n 5000 frank per uur betaalt. In de club waar Kaori werkt, kunnen ze kiezen uit elf kamers. Naast klaslokalen en kleedkamers waar de meisjes zich kunnen omkleden voor de turnles, zijn er ook een paar namaaktreinwagons. Daar kunnen mannen friemelen aan jonge reizigsters die zich rechtstaand vasthouden aan een lus, terwijl op de achtergrond het geluid van een rijdende trein te horen is. Net echt !

Het bericht stond in de International Herald Tribune (IHT). Volgens de krant zou de mannelijke obsessie voor schoolmeisjes in Japan groter zijn dan elders, en zou de geprefereerde leeftijd almaar zakken. Heel wat Japanners, vooral vrouwen, zijn geschokt door het fenomeen. Toch blijft, aldus de IHT, de verontwaardiging over het Lolita-complex, of Loli-con zoals het ter plekke wordt genoemd, relatief beperkt.

Vreemd genoeg zijn vooral de ?meisjes? voorwerp van kritiek en niet de klanten. De huidige wetgeving in Japan laat seks met kinderen van twaalf toe, hoewel er momenteel gediscussieerd wordt over een wetsvoorstel dat volwassenen zou verbieden ?obscene? daden te stellen met kinderen jonger dan achttien.

Een mogelijke verklaring voor het bizarre fantasietje zou zijn dat steeds meer échte schoolmeisjes in de prostitutie belanden om aan zakgeld te geraken. Maar de mannelijke psychiater Masao Miyamoto, die een boek schreef over de Japanse samenleving, denkt dat de oorzaak elders ligt. ?Heel wat mannen voelen zich bedreigd door volwassen vrouwen. Een meisje van vijftien vinden ze helemaal niet bedreigend. Het is niet zozeer een seksuele maar eerder een psychologische kwestie.? Volgens Miyamoto en andere deskundigen voelen mannen zich zo op hun ongemak bij vrouwen van hun eigen leeftijd omdat de Japanse vrouwen zich steeds meer ontplooien. Terwijl mannen zich meestal te pletter werken, vindt een groeiend aantal vrouwen de tijd om een reisje te maken naar het buitenland, om boeken te lezen, concerten te bezoeken of avondlessen te volgen. Mannen van middelbare leeftijd die altijd dachten meer van de wereld te weten dan vrouwen, worden nu met het tegendeel geconfronteerd. Blijkbaar is dat zo moeilijk te slikken, dat ze op zoek gaan naar vrouwen bij wie ze zich toch superieur kunnen voelen. En momenteel blijken dat enkel nog de minderjarige schoolmeisjes te zijn.

Enkele decennia geleden kickten mannen op secretaresses van in de twintig. Daarna lagen de studentes goed in de markt. Een paar jaar geleden werden dat al meisjes van het hoger middelbaar onderwijs en nu dus de tienertjes van het lager middelbaar.

?De leeftijd waarop meisjes blijkbaar interessant zijn, gaat duidelijk naar omlaag?, zegt de 30-jarige Hiroyuki Fukuda. En deze man kan het weten, want hij geeft een tijdschrift uit met de veelzeggende titel Anatomische Illustraties van Jonge Schoolmeisjes. Allicht in de hoop zijn reputatie niet te schaden, voegt hij er nog aan toe : ?Alleen maniakken gaan op zoek naar meisjes van de lágere school.?

Nog steeds volgens de IHT zou Japan een veiliger plaats zijn voor kinderen dan Amerika. Weliswaar is meisjes-bepotelen-in-de-metro in Japan een favoriete bezigheid (maar liefst 69 procent van de schoolmeisjes zegt er last van te hebben), maar andere misdaden zouden in Japan minder frequent voorkomen dan in de overige geïndustrialiseerde landen. Tegenover dertig verkrachtingen in de Verenigde Staten zou er één staan in Japan (onduidelijk is of het aangeven van een verkrachting in Japan gebruikelijk is).

Wil journalist Nicholas Kristof er ons met die laatste gegevens van overtuigen dat treintje en lessenaartje onschuldige speeltjes zijn van de Japanse man ? En dat het schooluniform van een betaalde prostituee helemaal iets anders is dan het schooluniform van dat meisje dat op weg is naar huis ?

Misschien zullen we ons pas binnen enkele jaren, wanneer de nieuwe statistieken over seksueel misbruik van tienermeisjes bekend zijn, een oordeel kunnen vormen over het Japanse fenomeen. Nu al kan het onderwerp aanleiding geven tot oeverloze discussies over de vraag of dit soort spelletjes misdaden voorkomt dan wel stimuleert, maar misschien is het zinvoller stil te staan bij het waarom van deze nieuwe ?behoefte?. Vermits de schoolmeisjes-prostituee slechts een symptoom is van een wereldwijd fenomeen, namelijk van het onvermogen van de volwassen man om met een zelfstandige volwassen vrouw om te gaan, lijkt het nuttig de aandacht daarop te vestigen. Er is vast wel een constructiever rollenspel te bedenken om mannen te leren omgaan met vrouwen die níet onderdanig, angstig en verlegen zijn. Dan zouden ze zich niet meer tot dit armzalige vertoon hoeven te verlagen, en misschien mee kunnen voorkomen dat die een of twee of drie of meer ?maniakken? toeslaan.