WIJN

Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (179), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : wijnen van lokale druiven.

Het grote wijnbedrijf Banfi in Montalcino is een mooi voorbeeld van het fenomeen ‘obsessioneel namaken van Franse wijntypes’. Op het Banfi-domein wordt, zeker in het millésime 1999, een van de beste brunello’s van het jaar gemaakt en toch verschijnt daarnaast een hele reeks van ‘zonevreemde’, Franse namaaktypes met wisselende samenstellingen van cabernet, merlot en syrah. Op het wijndomein Vigne Regali in de buurt van Aqui Terme maakt hetzelfde Banfi een schitterende witte Gavi van 100 procent lokale cortesedruiven, met daarnaast ook weer een hele reeks van witte, Franse namaakwijnen van sauvignon blanc en chardonnay.

Doordat men overal ter wereld, en dan vooral in de zogenaamde Nieuwe Wereld, met de aanplant van cabernet, merlot en chardonnay iets van de dure glans van bordeaux en bourgogne wil meepikken, is het wijnlandschap voor een flink gedeelte verschraald tot ‘confituurwijnen’ en wijnen getekend door Franse eik. Het ergste is dat ook de Fransen zelf eraan meedoen : in het zuiden wordt duchtig merlot en chardonnay aangeplant terwijl men er traditioneel grenache en rolle zou verwachten.

Het is alsof de hele ‘zingende wereld’ alleen nog popsongs zou kennen en de ‘etende wereld’ alleen nog hamburgers. En dat terwijl juist voor wijn het traditionele duo ‘druivensoort-bodem’ als ideaal naar voren wordt geschoven : de wijnstoksoort die zich in de loop van de geschiedenis aan de lokale klimaatomstandigheden en bodem- eigenschappen heeft aangepast. Chardonnay bijvoorbeeld, haalt ter hoogte van Meursault in Bourgogne het merkwaardig evenwicht van finesse en kracht samen, met erbovenop een lange sprankelende levensduur op fles. Het duo cabernet-merlot is, dankzij de kiezelruggen langs de Gironde in Bordeaux, voorbestemd tot een haast eeuwige jeugd, gewikkeld in zachtaardigheid en fluwelen sterkte.

Dergelijke wijntypes zijn, binnen het westerse beschavingspatroon, het summum van wat de bodem kan bieden. Ze zijn terecht prijzig en gewild.

Maar ook in de niet-Franse wereld zijn er nu al traditioneel gegroeide druif-bodemcombinaties : riesling in de Moezel of de Rheingau, zinfandel in Californië, sangiovese in Toscane, syrah in Australië, grüner veltliner in Oostenrijk, furmint in Hongarije, malbec en torontes in Argentinië enz.

Door het eleganter worden van de keuken, en wetende dat wijn vooral aan tafel thuishoort, komt er meer plaats voor ‘anders-traditionele’ wijntypes. Een elegantere keuken heeft per definitie meer bovenbouw in het smaakregister en betekent dus een ruimer wijnplatform. Daarom kan men voor de nabije toekomst een ruimer kwaliteitspalet voor wijn voorspellen, met een revival van de lokale, goed ingeburgerde druivensoorten. We zoeken vandaag in de rekken van de supermarkten naar lokaal, traditioneel wit.

Vin de Pays du Peleponnese 2002, Domaine Skouras

Gemaakt van moschofilero- en roditisdruiven. Frisse kleur van modern gemaakte witte wijn en een discrete neus met een exotisch accent en wat appelachtig. De smaak is vooral eenvoudig, van het friszure type. Te drinken in Griekenland bij grote dorst. (Delhaize : 5,58 euro).

‘Con Class’ Rueda 2002, Cuevas de Castilla

Gemaakt van verdejo- en viuradruiven. Frisse kleur met een kleine nuance naar geel. Heel mooie, ronde en diepe neus maar ook eclatant fris en met een ernstige nuance van exact rijpe appel. De smaak is stevig en met goede frisse zuren en zelfs met wat lengte. Foutloze witte wijn voor aan tafel bij gerechten van het type ‘geroosterde vis’. (Colruyt : 5,34 euro).

Vin de Corse 2001, ‘A Terra di ù Ghjinale’

Gemaakt van malvasiadruiven. Gele nuance in de kleur en een puntige, uiterst eenvoudige neus van tafelwijn. De smaak is fris, dun en kort. Wijn op de biergrens, te drinken in Corsica. (Delhaize : 2,99 euro).

Frascati Superiore 2001, Piccini

Gemaakt van trebbiano- en malvasiadruiven. Heel frisse, bleke, haast waterachtige kleur en bijna geen neus. De smaak is echter friszuur en zelfs met wat lengte en vulling. Vrij neutrale wijn voor bij vissalades. (Carrefour : 3,84 euro).

Dunavár 2002, Danubiana Borkereskedó

Gemaakt van muscat-ottoneldruiven. Frisse kleur met een nuance van groen, een sprankelende frisse muskaatneus en een dito, zachte, zuivere smaak. Aperitief. (Carrefour : 3,02 euro).

Trebbiano D’Abruzzo 2002, Farnese

Gemaakt van trebbianodruiven. De kleur is ronduit geel maar in de neus geen spoor van oxidatie of sleet, wel een accent op rondeur. De smaak is friszuur met iets lengte. Aangename, simpele aperitief- en voorgerechtwijn. (Colruyt : 3,44 euro).

Herwig van Hove I Foto’s Gerald Dauphin