WIJN

Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (172), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : Mâcon.

C hardonnay is de prima donna van de witte druivensoorten. Ze groeit overal en ze groeit overal goed. Het is de druivensoort die samen met de rode cabernet sauvignon het meest in het niet-Franse buitenland werd gekopieerd : Italië, Californië, Chili, Australië en ga zo maar door. De gemakkelijike en vlotte adaptatie aan de meest verscheiden bodemsoorten is één reden. Het wereldwijd succes heeft ook te maken met ‘karakter’.

De meeste witte druivensoorten en de eruit afgeleide wijnen moeten het hebben van druivigheid : van soortgebonden fruit. Witte sauvignon en riesling zijn typische voorbeelden : fruit met een exotische toets die kan verworden tot ‘kattenurine’ of ronduit petroleum als het ’te veel’ wordt. Om met deze druivensoorten wijnen met wat men noemt ‘karakter en structuur’ te maken, moet men in het ‘zoete’ stappen : sauternes van sauvignon en Auslese van riesling. Maar het zoete beperkt dan wel het gastronomisch gebruik tot zeldzame amandeltaart of gestoofde perziken.

Chardonnay, nochtans ook ‘wit’, is totaal verschillend. Met chardonnay is droge karaktervolle wijn mogelijk, vooral als de hectarerendementen redelijk blijven.

Dat heeft wereldwijd tot een ware verbastering geleid : overmatig geconcentreerde, lichtjes overrijpe en met verse eik overladen monsterwijnen, vooral uit Californië, met hun typische smaak van ranzige boter. Bij de naïeve volgelingen van deze stijl leeft, vooral in de Nieuwe-Wereldlanden, de gedachte dat verse eik automatisch kwaliteit betekent : een grove misrekening.

Het moederland van chardonnaywijn is de Franse Bourgogne met de noord-zuidas Chablis-Meursault-Mâcon. De wijn gaat er van fris puntig in het noorden tot karaktervol in het zuiden. Ter hoogte van Meursault komen karakter en frisheid optimaal samen : hier komen de duurste droge witte wijnen ter wereld van, met onder meer Le Montrachet.

Vandaag hebben we wijnen van de Mâconnais in de proefglazen en we mogen dus wat gedegen karakter verwachten : een accent op karakter ten koste van de finesse – we zijn ten slotte zuidelijker dan Meursault. Ook de appellations Viré-Clessé en Saint-Véran behoren tot de Mâconnais-regio.

Het typische van deze wijnen kan vernietigd worden op twee manieren : door het karakter overmatig te benadrukken (de Californische manier) en door het te onderdrukken ten voordele van wat schraal fruit (de groterendementenweg). Deze tweede manier van destructie is zeer frequent. Het is immers gemakkelijk om ‘veel’ te maken en toch de prestigieuze AOC-naam te behouden met alle commerciële voordelen vandien. Te grote rendementen en de te lakse appellation-reglementeringen dienaangaande zijn de meest voorkomende vernietigers van elke kwaliteit.

Saint-Véran 2002

Kleur met een kleine rijpe nuance en een lichte en elegante neus, meer van jonge wijn dan van chardonnay. De smaak is anoniem fruitig. (Delhaize : 5,99 euro).

Viré-Clessé 2001, Cave de Viré

Briljante, mooie en gevulde kleur met een frisse wat oppervlakkige neus met citrus en iets gewicht na opschudden. De smaak heeft wat terroirexpressie. Goed in zijn genre en zeker de beste van het stel. (Colruyt : 6,62 euro).

Mâcon Villages 2002

Bleke, groengele kleur en een neus van jong fris fruit. Goede frisse smaak met wat weerstand. Anonieme wijn. (Delhaize : 4,69 euro).

Mâcon-Chardonnay 2002, L’Aurore

Bleke en dunne, groengele kleur en een neus waarin met veel moeite chardonnay herkend kan worden. De smaak is anoniem goed en fris. (Colruyt : 5,98 euro).

Saint-Véran 2002, Manoir du Chardon

In de kleur een kleine nuance van rijp en een neus met fruit maar ook met wat gewicht na opschudden. Ook de smaak heeft wat expressie en zelfs wat lengte. (Colruyt : 6,65 euro).

Besluit : Alle geproefde wijnen zijn van het lichte, fruitige, wat neutrale type en uiterst commercieel : technisch en correct. Misschien moeten we de eigenheid van de AOC herzien ?

Herwig van Hove I Foto’s Gerald Dauphin