Wim Stockx vindt versheid en smaak belangrijker dan presentatie : hij slaagt erin om met eenvoudige middelen toch iets lekkers te kokkerellen.

Wim Stockx houdt zich bezig met de verkoop van liften en besteedt zijn vrije tijd aan koken en, zo nu en dan, het spelen van gitaar. Sinds Wim getrouwd is en hij door zijn job dikwijls met klanten op restaurantbezoek gaat, is hij thuis niet meer weg te slaan uit de keuken. Wat hij op restaurant proeft en waardeert, probeert hij thuis na te maken. In het begin was dat simpele boerenkost. Ook nu nog kan hij op nostalgische momenten warm lopen voor een goede stoemp met worst. Om zijn kookkennis uit te breiden heeft Wim zich met een vriend ingeschreven op een avondcursus aan de hotelschool. Hij zit nu in het tweede jaar en volgde lessenreeksen over de basis van het koken, dagschotels, koude keuken, beenhouwerij en hygiëne. Hij wacht met ongeduld op de lessen over visbereidingen, want vis is zijn dada.

Wanneer Wim na zijn werk thuiskomt, haalt hij regelmatig potten en pannen boven en kijkt hij wat er in de koelkast steekt. Hij heeft veel kookboeken, maar geeft er de voorkeur aan om zelf iets te creëren. Zelfs een heel eenvoudig gerecht kan lekker zijn, wanneer de producten van goede kwaliteit zijn en de bereiding juist is. Wim vindt versheid en smaak belangrijker dan presentatie. Samen met een bevriend koppel wordt er om de beurt een dineetje georganiseerd. Wim vindt zo’n dineetje de ideale gelegenheid om iets nieuws uit te proberen. Hij stelt een menu samen uit originele gerechten en kiest zijn wijnen met zorg. Zo’n bereiding ontstaat in zijn hoofd en is vaak geënt op bereidingen die hij in kookboeken vond. De kookboeken van Guy Van Cauteren vormen een belangrijk steunpunt in zijn culinaire doen. Zo ontstaat er eenvoudige fijnkost, zoals kort gebakken tonijn in rode botersaus met prei. In feite geniet Wim Stockx driemaal wanneer hij een diner organiseert : de eerste keer bij het zoeken naar de gerechten, de tweede keer bij het bereiden ervan en de derde keer aan tafel tijdens het eten.

De keuze van de wijn voor bij het gepresenteerde hoofdgerecht gaat naar een Domaine De Grangeneuve, Grande Cuvée 1999, Appellation Coteaux du Tricastin Contrôlée. Dat is volgens de geestdriftige amateurkok een schitterende wijn voor een innemende prijs, gemaakt van 50 procent grenache en 50 procent syrah. De jonge tanninerijke wijn laat zich soepel drinken en heeft een krachtig aroma van complexe kruiden en een lichte rooktoets (10,50 euro bij Justin Monard, Pro Vino, 011 82 18 11).

Pieter van Doveren I Foto’s Diane Hendrikx