Het was liefde op het eerste gezicht : ik keek naar Chef’s Table op Netflix en ik ontdekte Ana Ro?. Daar wilde ik naartoe, naar haar restaurant in de So?a-vallei, op de Sloveens-Italiaanse grens. Gisteren keek ik live naar de ceremonie van The World’s 50 Best Restaurants en daar stond ze, op het podium, in een knalrode jurk. “U zult begrijpen waarom”, zei ze. Ana Ro? is uitgeroepen tot beste vrouwelijke chef ter wereld van 2017, en in de lijst 100 Best staat haar restaurant Hi?a Franko op 69.
Nu ben ik niet zo’n dweper, en al zeker niet met tv-sterren. Wat was het dan dat mijn foodiehart sneller deed kloppen ? Er waren natuurlijk de prachtige gerechten, maar die hebben de andere chefs in de reeks ook. Er waren het lieflijke groene Alpinelandschap – soms met wat regen dus – en het huiselijke interieur met gedempt licht. Maar er was vooral Ana. Haar vader was plattelandsdokter en zij was pienter, dus ging ze diplomatieke wetenschappen studeren. Op een keer ging ze met haar moeder eten in Hi?a Franko, en omdat ze zich verveelde, sloeg ze een praatje met de jonge sommelier. Diplomaat is ze nooit geworden, wel autodidact-kokkin. Haar vader weigerde nog een woord tegen haar te spreken, en de eerste jaren, nadat ze met Valter het restaurant van zijn ouders had overgenomen, stapelden de mislukkingen zich op. Ik deed alles fout, zei ze, “maar ik luisterde en leerde.”
Ik werd verleid door haar gewoonheid. Een vrouw met rode wangen van de berglucht en geen tijd om naar de kapper te gaan, haren met een elastiekje samengebonden. En nu stond ze daar op het po- dium, zelfverzekerd en rad van tong. Ze had altijd gekookt met lokale producten, vertelde ze, “niet omdat het een trend is, maar omdat er niets anders was. Ik kookte, ver weg van de media en de gidsen.” Een vriendin had haar gevraagd of ze zou gaan huilen, als ze de prijs van beste vrouwelijke chef in ontvangst ging nemen. “Als er iets is waarvoor ik zou huilen, zou het voor mijn familie zijn”, zei ze zonder drama. “Mijn kinderen zijn opgegroeid in de keuken, ik had voortdurend het gevoel dat ik iemand tekortdeed, ofwel mijn restaurant ofwel mijn kinderen. Maar ze zijn groot geworden en ik sta waar ik sta, dankzij de liefde.” En vandaar de rode jurk.
Meer dan ooit wil ik naar Slovenië. Maar nu dreigt het daar druk te worden. Michelin heeft beloofd dat het Sloveense restaurants in zijn gidsen gaat opnemen. De 100-beste-ceremonie is wereldwijd door miljoenen mensen bekeken. De Sloveense toeristische dienst stuurt trotse persberichten rond. Volgens de overlevering werd Hemingway er verzorgd toen hij gewond was aan het Isonzofront. En alsof dat niet volstaat : Melania Trump is afkomstig uit Slovenië en Amerikaanse touroperators hebben al Melania-tours in hun programma opgenomen. Of ik er ooit een tafeltje zal veroveren? Dat is de vraag.
Tekst Agnes Goyvaerts
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
