Tafelen

Redactie Knack

25-05-1999, 22:00 Bijgewerkt op: 08-12-2020, 07:24

Op acht jaar tijd groeide het Antwerpse Dock’s Café uit tot een vaste waarde: een brasserie met een spectaculair decor en eerlijk eten van constante kwaliteit.

Dock’s Café is te vinden tussen het Noorderterras en het Steen. Het eerste dat opvalt, is het beladen barokke interieur, dat het midden houdt tussen kitsch en kunst. Het werd ontworpen door designer-kok Antoine Pinto. Deze Portugees belandde op 17-jarige leeftijd als politiek vluchteling in België, nadat hij met een groep studenten het 20 jaar lang verboden toneelstuk Homucolo van Natalia Correia opvoerde. In Luik schreef hij zich in aan de Academie voor Schone Kunsten en werkte ’s avonds in restaurants om zijn studies te betalen en om iets te eten te hebben. Enkele jaren later creëerde Pinto in Luik een reeks originele eethuizen. Hij trok naar Brussel, waar The Hardware Store met smaak en durf werd verbouwd tot de Quincaillerie. Antonio Pinto vult ruimtes zoals een kunstschilder een doek. Alles wordt uitgedacht, uitgetekend en op maat gemaakt. Er volgden monumenten als Alcantara Café in Lissabon, Dock’s Café in Antwerpen en het Pakhuis in Gent. Deze laatste drie restaurants worden sinds enkele jaren uitgebaat door dezelfde groep. Dock’s Café bestaat inmiddels acht jaar en groeide uit tot een vaste waarde. Het interieur met de bronzen toortsen, de koperen bollen die vrijheid en creativiteit symboliseren, en engeltjes op de plafonds, bleef authentiek. Alleen de toiletten verhuisden en maakten plaats voor een schaal- en schelpdierentoog. Piet Vannieuwenhuyse heeft de dagelijkse leiding en wordt geholpen door ervaren personeel dat met elan te werk gaat. Chef-kok is Tom Fluit. Hij kiest voor vers, volgt de seizoenen en maakt bereidingen op Frans-Italiaanse basis. Evergreens zijn: gebakken zalmmoot met grof zout, spinazie en blanke botersaus (590 fr.) en in de oven gebakken hammetje met crème van graantjesmosterd (570 fr.). Meer recente succesgerechten zijn: pannetje met warme schaal- en schelpdieren (695 fr.) en halve Oosterscheldekreeft van de grill met botercayennesaus (595 fr.). Wij kozen voor het gelijkvloers en moesten aan de bar op een vrij tafeltje wachten. In het glas kwam een Zuid-Afrikaanse Plaisir de Merle, een krachtige rode wijn met het typische zwarte-bessenaroma van de cabernet sauvignon-druif (1180 fr.). Het voorgerecht was een ‘keurige’ carpaccio van rundvlees, opgediend met zachte olijfolie, raketsla en parmezaankaas (450 fr.). Hoofdgerecht was tussenribstuk met krans van gestoomde groenten, bearnaisesaus en frieten (580 fr.) en om af te sluiten was er crème brûlée (195 fr.). Alles wat op het bord kwam, was van onberispelijke kwaliteit, een beetje nipt van hoeveelheid maar dat zal wel te maken hebben met de afgeroomde prijzen.