?Hij heeft zijn beroep gemist?, hoort Peter Ivens soms over zichzelf beweren. Van kindsbeen af werd hij door zijn familie ondergedompeld in de modewereld, maar hij combineert mode nu met succes met interieurvormgeving.

Tekst en foto’s Bieke Claessens

In De Klinge, een uithoek van België, hebben de modezaken van de familie Ivens al 50 jaar een goede naam. Peter (30) leidt de mannenzaak. Het interieur van de winkel en de restauratie van de klassieke voorgevel zijn van zijn hand. Naast verkopen, collecties kiezen en winkelinrichting moderniseren, neemt hij ook de etalages van de drie modezaken voor zijn rekening, plus de grafische vormgeving van alle reclamebrochures. De tijd die hem nog rest, houdt hij zich bezig met interieurs. Regelmatig reist hij naar hartje Londen, waar hij de laatste mode- en interieurtendensen op de voet volgt.

Zijn eigen woning was een proefstuk. Zes jaar geleden begon hij met de verbouwing van het oude huis, dat tegenover zijn modezaak ligt. Buiten de interessante voorgevel met houtwerk en de mooie traphal werd geen enkele ruimte in zijn oorspronkelijke staat bewaard. De woning was een aaneenschakeling van kleine, donkere kamers. Zonder hulp van een architect maakte Peter van dit dodenhuis een huis vol licht, ruimte en rust. Muren werden neergehaald, andere verplaatst. Een stuk van het plafond werd weggehaald, een open haard en metershoge glazen ramen geplaatst, een trap naar de vroegere zolder geleid, een prachtig dakterras en een kleine veranda aangebouwd. Een doordeweeks rijhuis groeide uit tot een modern duplexappartement.

Een beukenhouten trap leidt naar de eerste verdieping, waar het woongedeelte begint. Een glazen wand en de glazen deur naar de woonkamer delen het daglicht in de leefruimte met de traphal. Het glas in de gang geeft een mooie doorkijk naar woonkamer en dakterras, en dus ook een gevoel van ruimte. In de klassieke traphal hangen halogeenlampjes aan twee staaldraden. Ook de grijze gordijnen zijn met staaldraad opgehangen boven de drie klassieke boograampjes van de voorgevel.

De metershoge glazen ramen in de woonkamer en het halfopengewerkte plafond laten het daglicht rijkelijk binnenstromen, en bieden een rustgevend zicht op het dakterras en de open hemel. Een lichtmetalen trapconstructie leidt naar de mezzanine boven en camoufleert in haar bocht de scheeflopende muur ernaast. De inrichting doet minimalistisch aan. Geen overbodige details, rustige, neutrale kleuren. Koude materialen, zoals staal, blauwe hardsteen en aluminium worden gecombineerd met warme houtsoorten en zachte stoffen. Het monumentale schilderij maakte Peter zelf, in afwachting van het geschikte kunstwerk. Het harmonieert met de kleuren van de zitbank. De salontafel is gemaakt van een oude eettafel. Een oude houten koffer, die op zolder stond en opnieuw gepatineerd is, doet dienst als opbergruimte. Het eikenhouten parket is nieuw en vervangt het vroegere vasttapijt. De open haard is eenvoudig van belijning en afgewerkt met blauwe hardsteen. De leefruimte loopt verder tot aan het raam van de voorgevel. Metalen stores doseren het beschikbare daglicht. Hier staat een oude beukenhouten werktafel, waarvan de poten verlaagd zijn om als eettafel dienst te kunnen doen. De metalen stoeltjes met zwarte kunststof zitting harmoniëren met de in het plafond ingewerkte verlichting. Oude doorleefde materialen worden met nieuwe geconfronteerd. Aan de muur aan de kant van de hal hangt een handig zwart krijtbord.

Peter zoekt naar zuivere lijnen. Decoratie leidt de aandacht af en creëert verwarring. Neutrale tinten bieden rust ; zwart, wit grijs en hout. Kleur is vaak agressief en altijd tijdelijk, tendentieus, en wordt hier enkel gebruikt voor kleine accenten, accessoires.

Via de gang kom je in de keuken. Deze ruimte werd naar achteren toe vergroot door er een veranda aan te bouwen, een glazen constructie met een deur naar het cederhouten dakterras. Het lijkt wel altijd picknicken aan deze ontbijttafel.

Op de eerste verdieping ligt ook de badkamer, langs de voorgevel van het huis. Zwart-wittegeltjes tot aan het plafond, verzacht door de eikenhouten ingebouwde kast met warmgetinte accessoires, houten raamlijsten van de oude gevel en een naturel rieten matje naast het bad.

Als je de gebogen trap in de leefruimte opgaat, kom je op de hoogste verdieping, die vroeger zolder was en nu mezzanine. Op weg naar het slaapvertrek kom je eerst nog het bureau tegen, dat helemaal is opengewerkt. Aan de ene kant heb je de helling van het schuine puntdak, aan de andere kant kijk je uit op de metershoge glaswand van de leefruimte. Boven in de nok van het dak liet Peter nog een lichtkoepel bouwen voor extra daglicht. De werktafel is een houten deur op twee eterniet-buizen.

Naast het bureau ligt de slaapkamer, toegankelijk via een eiken deur. In het kleine stukje van de wand, parallel met de hoge ramen van de leefruimte, zitten glasdallen om een beetje daglicht te laten binnenvallen. De originele houten balken van de dakconstructie werden behouden, hun naturel contrasteert met het witgeschilderde dak. De dwarse trekker is zwart. Japanse tatami’s zijn symmetrisch uitgespreid over het zachte, zwarte tapijt. In een grote slaapkamer als deze misstaat een bed met een onderstel, vindt Peter. Kasten heeft hij niet. Alle kleren hangen netjes op met houten kapstokken aan een metalen kledingrek op wieltjes. Kleinere kledingstukken hebben een vaste plaats in enkele antieke reiskoffers.

Neutrale tinten bieden rust ; zwart, wit grijs en hout. Kleur is tijdelijk, tendentieus, en wordt hier enkel gebruikt voor accenten en accessoires.

Vernieuwde achtergevel (links) voor een zee van licht, en klassieke boograampjes aan de voorgevel (onder).