Ondanks de naam is het Hotel de Nice een absoluut Parijse bedoening in een zeer Parijse locatie, de Marais. Van buitenaf is het niet veel zaaks : een turkooizen toegangsdeur die via een draaitrap naar de eerste verdieping leidt. Onderweg naar boven valt de prettige, oubollige sfeer op, en de vele gekleurde etsen tegen de muur. Op de eerste verdieping wacht een allercharmantst salon waar niet minder dan 43 kunstwerken tegen de muren prijken, van de talrijke ingekleurde etsen van Parijs tot het zeer grote portret van Lady Diane Cooper-met-hond-en-kat, die de bezoekers in het oog houdt. Geen van de kunstwerken hangt recht, en samen met het zwevend behang dat het plafond verbergt, leidt dat tot een unieke sfeer die ons wel dierbaar is. Al kunnen we ons voorstellen dat niet iedereen in deze rommelige sfeer zijn gading vindt.

Het hotel bestaat sinds het begin van de vorige eeuw en wordt momenteel door Marie Rasimi-Vaudoux gerund, een wakkere Parisienne die we ook binnenshuis nooit zonder hoed zien. “Mijn moeder was apothekeres, mijn vader regisseur bij de televisie, en ze hadden maar één droom : een familiehotel beginnen in het stadscentrum. In 1987 werd hun droom verwezenlijkt en dat had nog een ander voordeel : zo kregen ze eindelijk de ruimte om alle antiek en brocante waar ze altijd achteraan gezeten hadden onderdak te geven. De aankoop heeft hun honger naar oude spullen zelfs nog aangezwengeld, omdat het probleem van plaatsgebrek niet meer meespeelde.”

Kamer nummer zeven op de derde verdieping heeft twee vensters die uitkijken op de rue de Rivoli, de Saint Gervaiskerk en het Baudoyerplein, waar de Parijzenaars op woensdag- en zaterdagavond hun groenten en fruit op het marktje komen inslaan. De kamer is klein en eenvoudig, met een lelijke ingemaakte kast, een comfortabel bed en ingelijste modetekeningen. Een adellijk stel uit vervlogen tijden met een ziekelijk uitziend hondje kijkt op de bezoekers toe.

Het ontbijt, dat in het charmante salon wordt opgediend, bestaat uit een stuk Frans brood, een absoluut heerlijke croissant en enkele potjes confituur. Het wordt opgediend door een nors uitziende, sloffende vrouw met een hanglip die maar één woord kent, Thécaféchocolat ?, en gelijk een deel van onze appetijt bederft.

TIP

Het Musée de la Vie Romantique : een klein,

charmant negentiende-eeuws huis waar het salon van George Sand gereconstrueerd werd, tijdelijke

tentoonstellingen worden opgezet en men ’s zomers

thee kan drinken in de tuin.

www + Meer hoteltips op het.reiswijzers.net

Door Pierre Darge / Foto’s PPI