RIJDEN

TURBOBOOST

De Fiatgroep heeft de jongste tijd een waaier aan nieuwigheden laten zien en het houdt maar niet op. Binnen de groep krijgt Lancia sinds jaren het imago van de verfijning mee, van het vrouwelijke ook en van de aandacht voor subtiele details onder een sober design. Straks komt daar de opvolger van de Y10 bij waar al een tijd naar uitgekeken wordt. Intussen rijden we met de Delta HPE turbo die wat op de Alfasud lijkt, en er kompakt en bijna onschuldig uitziet behalve voor wie vertrouwd is met de afkortingen. HPE staat voor High Performance Executive en wie de geschiedenis van het merk kent, weet dat ze in Turijn kunnen meespreken van prestaties. Tenslotte zijn ze niet voor niets keer op keer rallywereldkampioen geweest.

De driedeurs Delta neemt de motoren over uit het vijfdeurs gamma : een 2 liter (140 pk) en een 2 liter turbo (186 pk), naast een 1.9 turbodiesel. Alles wat minder potent is, ging eruit : om maar te zeggen dat de driedeurs HPE een aureool van pit wil. Nu is 186 pk al behoorlijk wat voor zo’n auto, maar die indruk van kracht wordt nog versterkt door de boostdrive die een tijdelijke overdruk van de turbo toelaat. Zo’n mekanisme is een wonderlijke truuk om wie in nauwe schoentjes is geraakt een tweede kans te geven. En als een pijl uit een boog naar voor te schieten. Dat kan levensreddend zijn bij een inhaalmaneuver, maar het zou helemaal verkeerd zijn daar blindelings op te vertrouwen. Men moet er bij deze Delta bijvoorbeeld op letten dat men zo’n inspanning van de mekaniek alleen vraagt vanaf pakweg 3000 toeren. Eronder komt men bedrogen uit omdat het effekt dan te lang uitblijft en dat is wel het laatste dat men nodig heeft wanneer men in nood komt. Boven de 3000 toeren komt opnieuw zo’n indrukwekkend potentieel vrij dat het ook dan opletten geblazen is : een schaap dat in een wolf verandert, is een indrukwekkende ervaring waarop men beter een beetje voorbereid kan zijn.

ELEGANT

In diezelfde periode reden we de Audi A4 1.8 turbo die uitblinkt door de beschaafde opbouw van krachten. De tegenstelling met deze Delta HPE kon niet groter zijn omdat de Italiaan allesbehalve beschaafd burgerlijk en voorspelbaar is. Het doseren van de krachten vraagt enige ervaring én wat gewenning, en daarom zouden we deze krachtpatser beslist afraden voor onervaren chauffeurs. In handen van een jonge gek, die nog alles wil bewijzen, wordt de snelle Delta binnen de kortste keren een moordwapen. Om de schade van zo’n losgeslagen sprinter te beperken, werd een viscodrive gemonteerd die een doorslippend wiel tot de orde roept en een elektronisch geregeld schokdempingssysteem. Gekombineerd met een uitstekende wegligging, een precieze besturing met een stuurwiel dat lekker in de hand ligt, biedt deze HPE turbo voor wie er gevoelig voor is, de koncentratie kan opbrengen en nuchter blijft volop rijplezier. Dat wordt nog vergroot doordat de rijder stevig in een Recaro-stoel gekneld zit die benen en schouders precies op de goede plaats houdt, hoe hard men ook door de bochten gaat.

Het interieur is sober en stijlvol, met vele maar wat klein uitgevallen metertjes die vaak centraal werden opgesteld en daardoor eigenlijk te ver uit het gezichtsveld staan. Het schakelen (niet altijd het sterkste punt van de Fiatgroep) verloopt prima en daardoor is de Delta HPE turbo een prachtauto voor wie van snel en korrekt rijden houdt. Het enige probleem is dat zo’n wagen in het huidige verkeersbeeld nog nauwelijks in te passen valt. De overgrote meerderheid van het autorijdend publiek sukkelt indommelend en aan een slakkegangetje over de weg en rijdt deze fraai gelijnde en hard afgeveerde Italiaan telkens weer voor de voeten. Bumper aan bumper, zonder ruimte voor een inhaalmaneuver zodat zelfs de snelle overboost geen redding mag brengen.

PIERRE DARGE

Lancia Delta HPE turbo : als een duivel uit een doosje.