Reisobjecten op maat

Louis Vuitton ontwerpt, naast serieproducten, ook objecten die uit individuele vragen zijn ontstaan en die met de grootste discretie worden omringd. Patrick Louis Vuitton over duizend sigaren en reiskoffers in krokodil.

P atrick Louis Vuitton is een stijlvolle heer met pijp en een hoog Maigret-gehalte, die sinds dertig jaar bij het bedrijf van zijn voorvaderen betrokken is en zich tegenwoordig vooral bezighoudt met de commandes spéciales. Tegen de achtergrond van de tuinen van het Domaine National de Saint-Cloud waar Vuitton ter gelegenheid van de Louis Vuitton Classic de mooiste automobielen heeft samengebracht, vat hij bij een coupeVeuve Clicquot de essentie van zijn opdracht samen.

“Klanten die met een aantal van hun bezittingen willen reizen en ons vragen om daarvoor een persoonlijke verpakking te ontwerpen, nodigen we uit voor een gedachtewisseling. We zoeken un grand compromis tussen hun verlangens en ideeën enerzijds, en de technische en esthetische aspecten anderzijds. Dat gebeurt zo’n vierhonderd keer per jaar en bij een eerste ontmoeting zetten we de grote lijnen uit, maken dan de eerste schetsen en sturen een prijsopgave. Daarbij wordt een absolute discretie gehanteerd, omdat we zeer dicht komen bij het persoonlijke, soms intieme leven van een cliënt die op reis wil met objecten die hem na aan het hart liggen, we krijgen te maken met zijn kleine manieën.”

Blijft het altijd bij unieke stukken ?

Patrick Louis Vuitton : Niet noodzakelijk. De wensen zijn vaak heel uiteenlopend. Een Amerikaanse klant wilde graag met duizend sigaren reizen en voor hem hebben we een speciale kist gecreeerd die een van onze grote ‘monumenten’ is geworden. Ook en vooral omdat de uitdagingen niet gering waren : de vochtigheidsgraad moest worden gegarandeerd en de sigaren callés. Die opdrachtgever was zo enthousiast dat hij het idee bij zijn vrienden aankaartte zodat we er uiteindelijk een kleine twintig stuks van hebben gemaakt.

Voor een Duits industrieel die sinds vijftig jaar aan het hoofd van een grote firma stond, ontwierpen we een object waarin de essentie van de firma verpakt stak : drie sculpturen van auto’s, een boek en enkele platen van het merk en dat alles verpakt in een geheel dat kon opengeplooid worden zodat hij het onderweg als een mobiele vitrine op zijn bureau kon zetten. Het duurde even voordat we op dezelfde golflengte zaten, maar uiteindelijk kozen we voor een omhulsel van een extreme eenvoud dat uit één stuk leer gemaakt was en slechts vier kleine naden van zeven centimeter vertoonde. En echt huzarenstukje want door de extreme eenvoud valt de minste vergissing extra goed op.”

Ontwerpt u altijd voor beroemdheden ?

Vaak wel, maar zeker niet altijd. Sharon Stone is een van de bekendste, en ook de acteur Jerry Lewis maakt er geen geheim van dat hij bij ons speciale bestellingen plaatst. Hij zeult de wereld rond met tonnen bagage en gaf ons de opdracht om enkele gepersonaliseerde fototassen te maken. Maar veel van onze klanten zijn nauwelijks bekend bij het grote publiek. Toch is hun profiel duidelijk : ce sont d’abord des esthètes du voyage, verfijnde zakenmensen die 250 dagen per jaar onderweg zijn en die letterlijk alle middelen willen om overal te kunnen blijven functioneren. Die klanten reizen met aangepaste bagage waarin de techniek een plaats moet krijgen, van gesofisticeerde computers tot speciale reserves van batterijen.

Wie tekent de speciale bestellingen ?

Dat doe ik zelf, c’est de la création pure. Dat we die opdrachten tot een goed einde brengen, kan omdat naast kwaliteit en traditie ook innovatie een van de factoren is waarop het succesrijke voortbestaan van de firma gestoeld is. En dat betekent dat we ons aanpassen, zowel aan de vervoermiddelen, aan veranderende behoeftes als aan nieuwe materialen. Waarbij we altijd een doux mélange beogen tussen de techniek, onze savoirfaire, traditie en innovatie. Zo kan ik nu een koffer van betere kwaliteit maken dan mijn grootvader, omdat er betere materialen en ook betere lijmsoorten bestaan die slechts kleven op het moment dat het nodig is, met hulp van warmte of infraroodtechnologie. Dat noem ik de ‘onderhuidse’ vernieuwing. Anderzijds zijn er nieuwe stijlen en behoeftes. Elf september heeft de gewoontes veranderd, al was het maar omdat sommige zaken niet meer in de handtas mogen. Anderzijds nemen de mensen minder koffers mee, en dat heeft geleid tot het verstevigen van de tassen waaraan hogere eisen worden gesteld. Ook de hoeveelheid bagage is verminderd : vroeger reisde men met een goed ingepakt pak, nu rolt men het op en laat het bij aankomst door het hotelpersoneel strijken.

Zorgen de cliënten met speciale vragen ook voor inspiratie ?

Uiteraard. Er blijft altijd wel iets hangen, soms behoorlijk wat. De Sac Noé is een goed voorbeeld van een speciale opdracht die later tot een icoon is uitgegroeid. Hij werd door mijn grootvader gemaakt voor een champagnefabrikant die zijn klanten vijf flessen wilde aanbieden. Dus namen we als basis vier flessen én een vijfde op haar kop en ontwierpen daarrond een tas met een vierkante basis, opstaande wanden, veters en een handvat. Dat was in 1924 en de Sac Noé zit nog altijd in onze topvijf.

Vier jaar geleden heb ik de Secrétaire Stokowski, een opdracht van Leopold Stokowski aan mijn grootvader, weer uitgebracht maar deze keer geheel in krokodil. Alweer een grote uitdaging omdat het bedrijf de laatste vijftig jaar niet meer met die technologie was omgesprongen. Uiteindelijk is het een prachtig object geworden waar ik dubbel trots ben : omwille van de esthetiek én omwille van de technische uitdaging.”

Aanvaardt Vuitton elke opdracht ?

“Het gebeurt dat ik non moet zeggen. Dat heb ik nog moeten ervaren tijdens mijn laatste reis naar Japan waar ik door een prachtige Japanse in kimono werd ontvangen, een vrouw met veel présence, een grote persoonlijkheid. Die vrouw wilde een kist om alle ingrediënten van de theeceremonie in onder te brengen en alles liep vlot tot ik merkte dat ze helemaal geen handvatten wilde, en zelfs geen deksel. Toen bleek dat het om een kast ging die in de keuken een plaats zou krijgen tussen twee andere meubels. Ik heb haar moeten uitleggen dat we enkel des objets de voyage maken, geen meubels. Die reisobjecten staan niet alleen in verband met auto’s ; toen de Fransen indertijd met de trein naar de Côte d’Azur reisden en een nacht aan boord verbleven, hebben we daarvoor prachtige stukken gecreëerd. En hetzelfde geldt voor de cruises.” n

Tekst Pierre Darge

Ik kan nu een betere koffer maken dan mijn

grootvader omdat er betere materialen en

ook betere lijmsoorten bestaan.

Mensen nemen minder koffers mee en dat heeft geleid tot het verstevigen van de tassen waaraan hogere eisen worden gesteld.