RARE SNUITERS

“Wat een kutweer !”, hoorde ik iemand zegen. Ik vond dat een eigenaardige manier om een onaangename gesteldheid van de atmosfeer te omschrijven. Waarom daarvoor verwijzen naar het vrouwelijk geslachtsdeel, dat de meesten van ons toch veeleer spannend vinden ? Sommige heren, af en toe ook een dame, zijn zelfs bereid er alles voor op te geven. Waarom dan gewagen van kutweer, kutdag, kutsmoezen ? Wordt het geen tijd om dergelijk seksisme een halt toe te roepen ?

Een soortgelijke vraag stelt zich met betrekking tot de namen van straten, dorpen en stations die beginnen met het voorvoegsel Sint-, en aldus verwijzen naar oude taaien van de katholieke eredienst. Is dat niet discriminerend in een superdiverse wereld ? Druist het niet in tegen het beginsel dat de overheid in alle omstandigheden neutraal moet blijven ? Mocht ik Kif Kif zijn of iets dergelijks, ik zou een geding overwegen om die goedheilige namen te vervangen door iets pH-neutralers. Het zou de gemoederen verhitten en de sociale media doen ontploffen, zoals alles dat te maken heeft met de splijtzwam van migratie of religie.

Zelf ben ik een voorstander van vrijheid en van sinten, al school ik mij voorzichtig bij in theologische kwesties. Zo leer ik dat Jezus ook voorkomt in de koran, waar hij Isa genoemd wordt en een machtig profeet is. Zijn moeder heet Maryam, en de islam deelt met het christendom het merkwaardige geloofspunt van de onbevlekte ontvangenis. Moslims verwerpen echter de Heilige Drievuldigheid, die schizofrene aangelegenheid die niet in de Bijbel staat maar een later toevoegsel is. Eén god met drie filialen : dat huzarenstukje wordt nog interessanter nu een gepensioneerde geoloog beweert dat hij het graf van Christus heeft ontdekt. De beenderen lagen er zelfs nog in, wat zou betekenen dat de Heer niet ten hemel is gevaren, maar ter plekke is gebleven.

Het gaat hard tegenwoordig, voor dingen die in duizenden jaren amper bewogen. Aanhangers van die andere religie, de wetenschap, beweren dat het een kwestie van een jaar of tien is voor zij het bewijs zullen leveren van buitenaards leven. Ik ben ervan overtuigd dat het daarbuiten wemelt van de rare snuiters. Ik droom er al mijn hele leven van de ontdekking daarvan te mogen meemaken, hoewel ik de laatste tijd sceptischer geworden ben. Misschien moeten we eerst wat burenruzies hier op aarde uitklaren voor we gaan dromen van intergalactische couchsurfing. Ik hou het daarboven in de gaten, op heldere en onbewolkte avonden. Jupiter en Venus vind ik met het blote oog terug, al durf ik mij nog wel miskijken tussen Mars en Aldebaran.

Intussen weet ik zelf steeds minder wat ik nog moet geloven. Dat is vervelend als je dacht dat wijsheid kwam met de jaren, terwijl je plotseling al ouder bent dan Franz Kafka of Guust Flater.

Ik geloof in de woorden van Jorge Luis Borges : dat het gemakkelijker is voor een godsdienst te sterven dan ernaar te leven.

Ik geloof in de rotstekeningen van Altamira, die kapot dreigen te gaan door de uitwaseming van menselijke lichamen.

Ik geloof in de gekleurde hoeden in het zwembad van Merelbeke, die om beurten aarzelend kantelen en dan een massa water over je uitkieperen. Als je daaronder staat met je dochter, gierend, gissend naar de volgende, behoren zij tot de meesterwerken van het universum.

Ik geloof in de liefde en in de zwaartekracht. Ik geloof dat je best niet doet aan een ander wat je zelf niet graag aangedaan wordt.

jp.mulders@skynet.be

Jean-Paul Mulders

Vervelend als je dacht dat wijsheid kwam met de jaren, terwijl je plotseling al ouder bent dan Franz Kafka of Guust Flater