POUSSE-CAFE

LENE KEMPS

OM EEN PUNTJE AAN TE ZUIGEN

Dit jaar wordt voor de eerste keer de Caran d’Ache Award georganizeerd. Het is een tekenwedstrijd tema : natuur, in de breedste zin van het woord voor twee groepen van deelnemers : jongeren tot 15 en artiesten vanaf 15 jaar. De eerste groep kan zijn tekeningen bij McDonald’s afgeven. De tweede groep brengt zijn werk naar een Caran d’Ache Art Shop. Voor jongeren zijn er honderden dozen kleurpotloodjes en -krijtjes en Happy Meals van McDonald’s te winnen. Voor de deelnemers ouder dan 15 is de hoofdprijs 100.000 frank (waarvan de helft in kunstenaarsmateriaal) en drie prijzen van 15.000 frank (in kunstenaarsmateriaal). Werken mogen ingediend worden tot 30 september.

De eerste inzendingen zijn binnen het zijn er honderden en Koen Van Cauwelaert (direkteur) is tevreden. “We hebben een grote naambekendheid en een goede reputatie. Het klinkt pretentieus, maar als er iemand een Award kan organizeren, dan zijn wij het. ” Ondanks de invoer van goedkopere potloden blijft de omzet van Caran d’Ache stijgen. “Als typisch kommuniecadeau hebben we veld verloren”, zegt Van Cauwelaert. “Maar we staan nog steeds bekend als het betere potlood en blijven ook marktleider in die sektor. “

Caran d’Ache produceert per jaar genoeg potloden om een lange rij te vormen die 60 keer rond de aarde kan. Elk potlood wordt gemaakt van cederhout “Als je een gesloten doos even in de zon zet, dan heb je die onmiskenbare cedergeur wanneer je ze opendoet” en is perfekt zeshoekig geslepen. Wat doen ze met de rest van het hout ? “Dat gebruiken ze om de fabriek te verwarmen. Het kan koud worden in Genève hé. De Zwitsers zijn niet alleen zuinig, maar ook milieuvriendelijk. ” Het kleurstaafje wordt over de hele lengte tussen de twee helften van het potlood volledig ingekleefd. Bij goedkopere eksemplaren is dat niet het geval en dan krijg je het ergerlijke verschijnsel van het voortdurend afbrekende puntje. “Een Caran d’Ache mag je honderd keer van de tweede verdieping gooien, het blijft bij het slijpen een perfekt potlood”, belooft Van Cauwelaert. “Met dat puntje kan je trouwens tien meter schrijven”, weet hij nog te vertellen.

Het is de bedoeling dat de Award vanaf nu jaarlijks wordt uitgereikt. De geselekteerde werken zijn na de prijsuitreiking 13 oktober ’95 drie weken lang te zien in het Park Lane Hotel in Antwerpen. De eigenaars van de tentoongestelde werken krijgen de kans hun kreatie te koop aan te bieden, op voorwaarde dat 25 procent van de opbrengst naar een ontwikkelingsprojekt in Zuid-Amerika gaat. “Het is de bedoeling dat projekt elk jaar verder uit te werken, tot een Caran d’Ache-dorp of zo”, zegt Van Cauwelaert.

Info : Caran d’Ache Belgium, postbus 21, Anderlecht 3, B-1070 Anderlecht.

DE KINDEREN VAN ZINO & JUDY

“Vanuit kinderwinkels kwam de vraag om een kinderlijn te maken. Dit type kleren ontbrak op de markt”, vertelt Yoti Lampiris, vertegenwoordiger van nieuwkomer Microzino. Het type kleren waar het over gaat is kleurrijk, grafisch, met drukke motieven, soms in leer. Stoer dus, Zino & Judy in het klein. Op het promotiemateriaal staan stoere jongens en meisjes met daarboven slogans als “Let’s have some virtual fun” of “I’m the ace of cyberspace”.

“De Zino & Judy-klassiekers die we in de loop der jaren het best hebben verkocht, hebben we nu vertaald naar kinderen. De lijn loopt van 4 tot 16 jaar, daarna kunnen ze overstappen naar een small of medium van onze kollektie voor volwassenen”, legt Yoti uit. Het koncept blijkt aan te slaan. De eerste Microzino werd geleverd aan een honderdtal kinderwinkels, in België en Nederland. “Ik wil het in België op 80 verkooppunten houden, in Nederland 30. We willen niet op elke straathoek liggen. Het is de bedoeling Microzino geleidelijk te laten groeien. We tasten nu de rest van de Europese markt af. “

Voor de tweede kollektie van Microzino (zomer ’96) wordt net als bij Zino & Judy een Vision- en City-lijn uitgebracht. “Vision staat voor sportswear, City is iets gekleder en inderdaad : geschikt voor kommuniefeesten. In Vlaanderen realizeren veel kinderboetieks 60 tot 70 procent van hun omzet in het zomerseizoen. Daar hebben allerlei feesten veel mee te maken. ” (TM)

Microzino : (02) 367.67.11.

TWEE ZUSSEN

“Het is allemaal niet zo serieus begonnen. Mijn zus Lieve ontwierp al kleren voor volwassenen. Toen haar eerste dochter geboren werd, kreeg ze vanuit een kinderwinkel de vraag om een kinderkollektie te tekenen. We hebben samen een kollektie van 20 stuks gemaakt, voor de fun. ” Klaartje en Lieve Schoeters zijn de dames achter Fulvio, een kledinglijn tot 8 jaar, volgende zomer uitgebreid tot 16 jaar. “Fulvio was de naam van de graficus die ons logo ontwierp, vandaar. ” De fun is er nog steeds, maar de zaken werden wel serieuzer. Fulvio heeft na vijf jaar 60 verkooppunten in België. “Allemaal nogal exclusieve winkels, met merken als Minififi, Da-Da, Max & Lola”, vertelt Klaartje.

Klaartje en Lieve doen alles samen. Klaartje : “Je kan niet van een taakverdeling spreken. Het is werk van twee. We hebben trouwens dezelfde smaak qua ontwerpen. ” Fulvio is een sobere, persoonlijke kollektie in natuurlijke materialen. Alle stoffen worden ingeverfd. “Dat proces zorgt voor een aparte sfeer. Het geeft de kleren iets nonchalants. De kleuren zien er op die manier een beetje afgewassen uit. ” Binnenkort gaan de zussen naar de Parijse beurs Enfantine, “om eens te kijken hoe het buitenland reageert. ” (TM)

Fulvio : (03) 232.39.74.

MARLENE

Marlène heet het nieuwste praatprogramma van VTM. Het zal geprezenteerd worden hoe raadt u het door Marlène de Wouters. “Voor mij betekent dit een nieuwe uitdaging en een nieuwe kans om verder te evolueren”, zegt Marlène. Marlène wil geen gewone talkshow zijn : “Het is een diskussieprogramma waarin de aktualiteit centraal staat en waarin het publiek de kans krijgt om te reageren en vragen te stellen. “

Konkreet betekent dit dat Marlène aktuele onderwerpen behandelt, zonder in het vaarwater van de nieuwsprogramma’s te komen. Gesprekken met gasten, getuigen en specialisten worden afgewisseld met muzikale acts en korte, flitsende reportages. In het begin wordt een tema aangekaart waarop kijkers mogen reageren. Uit die reakties wordt een selektie gemaakt, terwijl Marlène en haar gasten andere tema’s behandelen. Aan het eind van het programma wordt dan dieper ingegaan op de reakties van de kijkers.

Nieuw is de ergernis van de week. “Bedoeling is om er op termijn een soort speakerscorner van te maken”, zegt Jan Vandenberghe van produktiehuis D&D. “We willen ook een “ergernislijn” opstarten, waar iedereen zijn ei kwijtkan. Is de ergernis groot en algemeen, dan kunnen we er in het programma ruimere aandacht aan besteden. ” (HV)

“Marlène”, vanaf 28 augustus om 20 u.30 op VTM.

OP HET NACHTKASTJE VAN LINDA DASSEVILLE

Een vriendin had me Good Morning, Midnight van Jean Rhys aangeraden. Recht in de roos natuurlijk, want de positie van de underdog, de outsider, een vrouw die probeert te overleven, dat raakt me. Rhys heeft in haar eigen leven de nodige drama’s en waanzin gekend die haar literatuur aktueel maken. Ze werd in Jamaica geboren en toen ze in Engeland literatuur studeerde, werd ze gediskrimineerd omdat ze als een zwarte sprak. Nog voor de Tweede Wereldoorlog geraakte ze bekend via After leaving Mr Mackenzie en toen trok ze zich terug in Cornwall waar ze op het randje van de waanzin leefde en haar boeken wegstopte in kisten onder haar bed. Met Good Morning, Midnight uit 1939 en de gelijknamige BBC-serie werd ze populair. Schrijven was voor haar de enige manier om niet krankzinnig te worden. Terwijl haar eerste vrouwenfiguren depressief en gelaten zijn, is er in Wide Sargasso Sea een opstandigheid, een dynamiek die je in films van John Cassavetes of Ken Loach, of in de boeken van Sylvia Plath kan terugvinden. Het idee om in haar boek via Rochester, het mannelijk hoofdpersonage uit Jane Eyre van Charlotte Brontë, de waanzin van diens vrouw Bertha te verklaren, getuigt van een enorme kracht. Jean Rhys is op zoek naar haar identiteit, maar omdat bepaalde mechanismen in haar leven mislopen, geraakt ze niet uit haar underdog-positie. Ze is van hetzelfde kaliber als Kafka. Ze is een van de weinige vrouwelijke auteurs die moderne vrouwen zonder man, zonder geld beschrijft zonder ze te romantizeren. In Wide Sargasso Sea raakt Rhys ook het tema van struktureel geweld tegen vrouwen, meer bepaald het identiteitsverlies via taalgebruik. Het hoofdpersonage wordt immers door Rochester voortdurend Bertha genoemd en niet bij haar eigen naam. Op het moment dat ze niet langer protesteert tegen de naam Bertha, wordt ze krankzinnig. (MW)

Linda Dasseville is researcher aan het Departement Informatica, VUB.