ALS EEN HANDSCHOEN

“Als ik op een beurs sta, zeuren jongeren me de oren van het hoofd voor stickers en posters, ” zegt Stanny Laenen van Ten Beaufort. Hij houdt zich bezig met de Belgische verdeling van Body Glove, een klassieker in de Amerikaanse surf- en watersportwereld. “De reddingsvesten die je ziet in Baywatch zijn van ons, ” aldus Stanny. “Ook in Beverly Hills 90210 duikt ons logo regelmatig op. In Amerika is Body Glove een echte suksesstory en in Europa begint het aardig dezelfde richting uit te gaan. “

Alles begon in 1953 toen de broers Bill en Bob Meistrell ontdekten dat je van Neoprene tot dan een onbekend isolatiemateriaal van sanitaire leidingen uitstekende, zij het eigenzinnige surfpakken kon maken. Het materiaal sloeg aan, de merchandising sloeg toe. Van surfpakken gooide Body Glove zich op “skinwear” : badpakken, strandkleding, mini-jurkjes, leggings, jumpsuits… Alles onder het motto : “It fits like a glove. ” Sportief met een vleugje sex-appeal.

Tot een jaar geleden werd deze lijn onveranderd uit Amerika ingevoerd. Nieuw is dat ze nu onder toezicht van de Nederlandse licentiefirma Heward aan de Europese markt wordt aangepast.

“Wat in Amerika loopt als een trein, verkoopt hier helemaal niet en omgekeerd, ” zegt Stanny. “Fluokleuren, hoog uitgesneden shorts en mouwloze topjes doen bij ons omzeggens niets. Amerikanen begrijpen daarentegen niet wat wij in pastelkleuren en lycra-katoen zien. We blijven geheel in overeenstemming met de geest van het bedrijf en trouw aan het imago, maar we houden nu wel rekening met Europese eisen. “

Body Glove heeft veertig verkooppunten voor dit eerste seizoen, sportwinkels en streetwear-zaken. “Het is van louter funktionele sportkleding naar een modelijn geëvolueerd, ” aldus Laenen. “Nog slechts vijf procent van de kollektie is uit neoprene gemaakt, de rest is in lycra, katoen, jersey enzovoort. ” De lijn loopt goed, zelfs de Miss België-organizatie heeft al gebeld voor een mogelijke samenwerking. Miss België in een wetsuit, daar moet Laenen even over nadenken. “Mmm, het is wel een aangenaam idee. “

Ten Beaufort, tel. (03) 653.24.16.

POLITIEK

Op 15 februari organizeert Aiesec Leuven, een afdeling van de internationale studentenvereniging, een Vlaams Jongeren Parlement. Elke deelnemer kiest zijn eigen politieke fraktie (CVP, VLD, VU-VVD, SP, Vlaams Blok, Agalev) en diskussieert onder leiding van een politicus van “zijn” partij (Willy Cuypers, Rik Daems, Marc Eyskens…) over een dekreet dat momenteel in de maak is.

“Iedereen vanaf 18 jaar kan deelnemen, ” aldus Katrien Vanderostyne (Aiesec Leuven). “We verwachten vooral respons van studenten ekonomie, rechten en politieke en sociale wetenschappen. Van iedereen die belangstelling heeft voor politiek eigenlijk. Mensen denken altijd dat het jongeren helemaal niet interesseert, maar dat is een misvatting. Ze hebben zich misschien afgekeerd van de enge partijpolitiek, van het gekonkelfoes en de intriges, dat kan kloppen. Maar de globale tema’s blijven boeien. Debatten lokken nog altijd volle zalen en dan wordt er echt niet passief geluisterd. Het Jongeren Parlement is er net om de kloof tussen politiek en jongeren te verkleinen, om te zeggen : je kan echt iets veranderen, als je de juiste kanalen maar gebruikt. “

Inschrijvingen tot en met 10 februari, Dekenstraat 2, 3000 Leuven, tel. (016) 32.57.57.

STADSKLEDING VERPLICHT

Tenue de ville is een nieuw Brussels maandblad dat door daklozen zal worden verkocht. “In Londen, Parijs en New York marcheren zulke bladen goed, ” zegt hoofdredakteur Christophe Coppens (niets te maken met degene die hoeden ontwerpt). “Enkel Brussel had nog geen soortgelijk magazine. Het blad Macadam werkt natuurlijk al met daklozen als verkopers, maar zij funktioneren zonder enig sociaal statuut. Wij werken samen met het OCMW en verschillende liefdadigheidsinstellingen omdat we onze verkopers binnen de sociale systemen willen krijgen. “Tenue de ville” kost honderd frank en de helft daarvan gaat naar de verkoper in de vorm van een salaris dat hij uitbetaald krijgt door de vzw. ” Om de zaken in goede banen te leiden, krijgt de verkoper de eerste tweehonderd bladen gratis en moet hij de volgende kopen. “We hebben ons wat de struktuur en werking van het blad betreft, zo’n beetje gespiegeld aan Faim de siècle in Parijs, ” aldus Coppens.

Om een blad te verkopen op straat is een vergunning nodig. Die toelating is al gegeven door de burgemeesters van de randgemeenten, maar niet door die van Brussel centrum. “Hij zei dat hij zich had laten leiden door het advies van de politiekommissaris, ” zegt Coppens. “En die vond dat er al genoeg bedelaars en leurders waren. Er zijn zo’n kleine duizend daklozen in Brussel. Ik had gedacht dat de burgemeester blij zou zijn als we iets voor hen deden, maar dat hebben we blijkbaar verkeerd ingeschat. Enfin, we blijven proberen om hem te overtuigen. “

Behalve idealistisch wil “Tenue de ville” uiteraard ook nog goed leesbaar zijn. “We hebben het blad geschreven dat we zelf wilden lezen, zo simpel is het, ” aldus Coppens. “Het moet zoiets worden als Time Out in Londen, een volledig overzicht van alles wat er in Brussel gebeurt. We willen ons echter niet alleen tot de kultuur-eters richten, tot degenen die al naar teater en bioskoop gaan. We hebben met ons blad de kans om een groot publiek te bereiken. Mensen zullen het kopen omdat ze de daklozen willen helpen en het dan op de metro of trein lezen. Ook voor die mensen moet het blad interessant zijn. “

Het blad wordt op 20.000 eksemplaren gedrukt, op 64 pagina’s, en verschijnt voorlopig enkel in het Frans. “Laten we maar even afwachten, ” zegt Coppens. “De reakties, ook die van de adverteerders, zijn positief. Als het echt goed loopt, willen we het koncept uitbreiden naar andere Franstalige steden en ook naar Vlaamse steden als Antwerpen en Gent. “

Tenue de ville, tel. (02) 675.19.58.

PSJJJT

Pepsi, The choice of a generation, heeft Cindy Crawford als het gezicht van die generatie gekozen. Toen het imago van Michael Jackson de man van 35 miljoen Pepsi-dollars in problemen kwam, leek de all American Cindy een logische keuze, en zelfs een echtscheiding kan daar niets aan veranderen. Cindy zal de hoofdrol spelen in twee reklamespots die een nieuwe betekenis geven aan het aloude “de schone en het beest”-tema. Een tiener met puistjes en beugel en een slonzige huisvrouw veranderen na een slokje Pepsi in Cindy Crawford. Wishfull thinking.

OP HET NACHTKASTJE VAN LEO REIJNDERS

“We zijn altijd te aardig voor vrouwen” van Raymond Queneau lag al een hele tijd tussen een stapel boeken. Toen ik erin begon, bleek het snel het grappigste boek dat ik ooit gelezen had. Er is één houvast : alles kan. Het verhaal gaat over zeven Ierse republikeinen die tijdens een opstand in 1916, een postkantoor overvallen in Dublin. Een postjuffrouw verbergt zich op het toilet. De bevelhebber van het Britse oorlogsschip die de opstand onderdrukt, blijkt de verloofde van dat meisje te zijn.

Queneau schrijft vaak bijna volgens wiskundige formules, hoewel je dat niet meteen merkt. Tot iets begint op te vallen. Zowel zijn voor- als zijn familienaam telt zeven letters en het getal zeven krijgt bij hem een symbolische geladenheid : er zijn zeven republikeinen en het Brits leger valt om zeven uur aan. Queneau heeft ook iets met water. Voor het postkantoor stroomt een rivier, waarlangs de Britten aanvallen, maar er is ook het meisje op het toilet, een bron van stromend water. Dat meisje wordt in een bepaalde passage zelfs vergeleken met Aphrodite.

Queneau is een Frans schrijver die in de jaren ’20 en ’30 met de surrealisten optrok. Zijn bekendste boek is “Zazi in de metro”. In 1947 bracht hij twee boeken uit : “We zijn altijd te aardig voor vrouwen” en “Stijloefeningen”. In dat laatste beschrijft hij op 99 verschillende manieren een banaal voorval dat in de tram gebeurt. De flexibele kronologie en de humor van Queneau doen denken aan een stripverhaal, of aan “Pulp Fiction” in een scène als die waarin John Travolta en Samuel Jackson plots in korte broek in het eethuis van de beginscène aankomen. (MW). Leo Reijnders is kunstenaar.