PIERCE BROSNAN. De mensen denken dat ik echt Bond ben

“Wat drijft hem ? Waarom is hij zo rusteloos, waarom kan hij geen duurzame verhouding hebben met één vrouw ? ” Pierce Brosnan, de nieuwe James Bond, over de meest seksistische filmheld : “Een eenzaam man. “

Patrick Duynslaegher

Even zag het ernaar uit dat Bond de jaren negentig niet zou halen, maar na een ongewoon lange onderbreking van zes jaar is de Britse superagent in dienst van Hare Majesteit er weer. Jaren-zestig-nostalgie en jaren-negentig-realpolitiek, jongensachtig avontuur van weleer en woeste high-techthriller van nu, het zit allemaal handig in elkaar gedraaid in “Goldeneye” (de naam van het idyllisch Jamaicaans strandhuis waar Ian Fleming zijn romans schreef), de zeventiende film van de langlopende serie. De kontinuïteit wordt verzekerd door de trouwe verschijning van Desmond Llewelyn als Q, de vaste gadget-meester die 007 van allerlei handige defensieve snufjes voorziet. Ook de legendarische Aston Martin uit “Goldfinger” werd weer uit de garage gehaald (en kan met glans de konkurrentie doorstaan met de roadster BMW Z3 die in de prent wordt geïntroduceerd). Weerom wordt Bond tijdens zijn pogingen om de wereld te redden afwisselend gedwarsboomd en geassisteerd door de klassieke kontrasterende slechte en goede meid (zie stuk over de Bondgirls). Maar er zijn ook grote verschillen. De uit de krantekoppen geplukte plot konfronteert commander Bond met de onderwereld van wapensmokkelaars in post-Glasnost Rusland. Bond is dit keer rekenschap verschuldigd aan een vrouw : de Shakespeare-aktrice Judi Dench heeft de rol van M overgenomen. De eeuwig met Bond flirtende sekretaresse Miss Moneypenny wordt nu gespeeld door een jongere aktrice, Samantha Bond. Er werd eindelijk afgezien van de diensten van John Glen en weer een echte regisseur ingehuurd, de Nieuwzeelander Martin Campbell. Minder geslaagd is de vervanging van vaste komponist John Barry door de Fransman Eric Serra.

De grootste ingreep is natuurlijk dat er een nieuwe hoofdrolspeler aantreedt die Bond de eenentwintigste eeuw moet inloodsen. De veertigjarige Ier Pierce Brosnan wordt hiermee de vijfde officiële Bond-akteur, na Sean Connery (zes films), George Lazenby (één), Roger Moore (zeven) en Timothy Dalton (twee).

Voor het eerst vonden de producenten een waardige opvolger voor Connery. De ironie is dat Brosnan, tot nu toe een grotere ster op het scherm dan op het doek, al veel vroeger aan boord had moeten komen. In 1986 werd hem gevraagd ons van Roger Moore te verlossen, maar omdat hij zich niet kon vrijkopen van zijn kontrakt van de tv-serie “Remington Steele”, mocht Timothy Dalton zich met de mytische rol meten, met alle desastreuze gevolgen vandien (“The Living Daylights” en “Licence To Kill”.)

Wat ging er door uw hoofd toen u voor de tweede maal de rol van James Bond aangeboden kreeg ?

Pierce Brosnan : Het voelde lekker aan, maar ik had geen zin om te vieren. Gezien ik in 1986 al eens achter het net had gevist, was ik erg ergwanend. Zelfs tijdens de opname, vreesde ik nog dat iemand plotseling het werk zou stilleggen en roepen : jullie hebben de verkeerde man, breng Dalton maar terug !

Welke kontinuïteit is er met de vorige Bond-akteurs, wat is er anders ?

Brosnan : Tot vorig jaar zeiden de sceptici en cynici dat er geen publiek meer was voor James Bond. Terwijl er altijd een publiek zal bestaan voor dit soort held. De aantrekkingskracht van Bond werd destijds door Sean Connery in steen gebeiteld. De koncessie gaat daarom ook al 33 jaar mee.

Natuurlijk was ik toch een beetje bang toen de rol me vorig jaar werd aangeboden. Je weet dat je zal vergeleken worden met je voorgangers en je wil zeker niet door de mand vallen. Je zou een idioot moeten zijn om je daar geen zorgen over te maken. Het risico om telkens weer plat op je bek te gaan, is trouwens wat dit vak zo spannend maakt.

In mijn vertolking wilde ik met een schone lei beginnen, vergeten wat er allemaal aan voorafging en terugkeren naar de essentie van het karakter. Met Timothy Dalton was het personage verwaterd, hij had er datgene uitgehaald wat precies James Bond uniek maakt en zijn gedrag helpt verklaren. Het feit dat hij een seksist is, een vrouwenhater, een dinosaurus en relikwie van de koude oorlog. Allemaal zaken waar wij geen misverstand laten over bestaan. Wij leggen van bij het begin van de film onze kaarten op tafel.

Greep u ook terug naar de romans van Ian Fleming ?

Brosnan : Om me in de sfeer te brengen, herlas ik Fleming en bekeek ik het werk van Sean. Voor mij was hij dé Bond bij uitstek. Dankzij hem sloeg de vonk naar mij over. Je bestudeert hoe het personage funktioneert. Flemings romanheld is erg donker, en dat is precies wat Timothy heel dapper weer naar boven haalde. Maar voor deze generatie heb je humor nodig, iets wat bij Fleming ontbreekt. Ik wilde een aktieheld spelen die kwetsbaar is, niet de grote macho, dat is mijn stijl niet. Connery heeft een animale uitstraling. Ik heb mijn eigen viriliteit, die je op diverse manieren kunt beschrijven.

Speelser misschien ?

Brosnan : Sommigen noemen het speels, anderen noemen het lyrisch, sensitief, je kiest maar uit. Ik heb zelf geen behoefte om er een etiket op te kleven. Om die rol te spelen, moet je gewoon jezelf vertrouwen, je afvragen wat er zou gebeuren mocht je zelf in die situaties belanden.

Ziet u zelf Bond als een relikwie uit de koude oorlog ?

Brosnan : Tuurlijk, de koude oorlog is voorbij, hij leeft in een andere tijd. Alles waarin hij gelooft, wordt op de helling gezet. Het komt als een schok aan dat hij verraden wordt door iemand van wie hij dacht dat het een ware vriend was. Zijn wereld stort in elkaar. Dat was voor mij de essentie van het personage.

Toen u als een elfjarige knaap naar Bond keek, was hij een rolmodel voor u ?

Brosnan : Nee. Mijn held was Batman. Zelfs nu vereenzelvig ik me niet met het Bond-personage, ik identificeer me met een puur cinematografische rol, en niet met een man die ik als echt ervaar. Maar als jonge kerel was ik minder geïnteresseerd in Bond dan in de gadgets en de prachtige snelle wagens. Als katolieke snotaap van de boerenbuiten vond ik Oddjob (de Koreaanse schurk uit “Goldfinger” die met zijn met staalomrande hoed koppen doet rollen, red.) fascinerender dan Bond. Als adolescent vond ik hem een beetje passé.

Uw voorgangers ervaarden de Bond-rol uiteindelijk als een blok aan hun been. Niet bang dat u het snel moe wordt ?

Brosnan : Ik ben er zeker van dat ik het beu zal worden, ik voel het nu al als ik in Londen of New York op straat loop. Het karakter is méér dan levensgroot, het is een cinematografisch ikoon. Mensen denken inderdaad dat ik écht Bond ben.

Gezien u voor minstens drie Bondfilms getekend hebt, zal u andere rollen moeten weigeren ?

Brosnan : Waar ik niet blij mee ben, maar dat hoort tot de regels van het spel. De producenten zouden graag meteen een andere Bondfilm draaien, maar intussen heb ik ook mijn leven, heb ik andere jobs die me interesseren. Ik weet dat er rollen aan mijn neus zullen voorbijgaan, dat ik moeilijk komedies of kostuumfilms zal kunnen doen omwille van het Bond-imago. Ik weet dat Bond een zware last is om te dragen, maar het verschil met Connery is dat ik ook daarvoor al een carrière had, wie wil weten wat ik waard ben, moet maar kijken naar “Mister Johnson” of “The Lawnmover Man”. Ik weet dat de Bondrol een hoop verplichtingen met zich meebrengt, maar als dat mijn enige problemen zijn, zul je me niet horen klagen.

Veel Bondfilms hellen over naar de auto-parodie ?

Brosnan : We gingen nooit rond de tafel zitten om nu eens te bespreken hoe Bond er moest uitzien. Het gebeurde allemaal meer instinktief en het groeide natuurlijk voornamelijk uit de verraad-faktor in het skript. Ik denk dat we nu de fundering hebben gelegd voor de komende jaren. Wat drijft die man ? Waarom is hij zo rusteloos, waarom kan hij geen duurzame verhouding hebben met één vrouw ? Je moet dit delikaat aan boord leggen en langzamerhand een tipje van de sluier lichten.

Ja, wat drijft James Bond ?

Brosnan : Een gevoel van plichtsbesef en loyauteit ten aanzien van zijn land. Hij is zeer intelligent, heeft een sterk ontwikkeld survival instinkt, is ook erg geïsoleerd. En als hij ermee kapt, gaat hij ook dood. Er is niets anders in zijn leven.

Er is een scène met Izabella Scorupco waar hij zich laat gaan en je ziet hoe eenzaam hij is. Wat erg delikaat is, want niemand wil Bond als een doetje zien.

De scène waarop iedereen altijd wacht, is deze waarin James Bond zichzelf introduceert.

Brosnan : Natuurlijk ben je je bewust van de ironie, maar je mag het niet parodiëren, anders is het effekt om zeep. We draaiden die scène in het casino. Ik moet zeggen : “My name is Bond, James Bond”, terwijl ongeveer tweehonderdvijftig figuranten staan te kijken achter de camera. Je kan moeilijk zeggen : willen jullie allemaal verdwijnen zodat ik me kan koncentreren. Dus wat doe je ? Je ademt diep in en je zegt je naam. Zo simpel is het. Maar je beseft natuurlijk dat het publiek op dit moment zit te wachten, dus je maakt het een beetje teatraal. Tijdens de hele lunchbreak zat ik in mijn caravan tegen mezelf te zeggen : My name is Bond, James Bond.

Nu u uw eerste Bondfilm achter de rug hebt, is er iets dat u in de volgende episodes wil bijschaven ?

Brosnan : Jawel, ik wil hem nog wat losser maken. Als ik mezelf zie op dat grote scherm, zeg ik : “Ease it up, smoother, smoother ! ” Er zijn ook momenten dat ik echt tevreden ben, maar dat belet niet dat het beter kan. Misschien zal ik over drie maanden makkelijker afstand kunnen nemen en tegen mezelf zeggen : “Yes, I did it. It worked. “

Links : Ursula Andress, de eerste en nog altijd archetypische Bondgirl. Onder : Claudine Auger, gefolterd met ijsblokjes.

Links : Akiko Wakabayashi maakt de spieren van Bond los. Hiernaast : Jill St. John,de vlam van Henry Kissinger.

Diana Rigg, de enige Bondgirl die ooit met 007 trouwde.

Links : Barbara Bach, van Bondgirl tot mevrouw Ringo Starr. Onder : Jane Seymour, van Bondgirl tot VTM-meter.

Lois Chiles : gewichtloos stoeien met Roger Moore.

Carole Bouquet : fotogeniek gebrek aan akteer- talent.

Maud Adams : meermaals met Moore naar bed.

Tanya Roberts : slechts kort-stondige faam.

Maryam d’Abo : safe-sex met Timothy Dalton.

Carey Lowell : feministische gadget.

Izabella Scorupco : nieuwste Bondgirl kan akteren.