De traditionele ‘Second Hand Second Life’ mode-show van Spullenhulp krijgt dit jaar een bijzonder tintje. De vzw viert zowel haar 75e verjaardag als de tiende editie van haar gala-avond.
Second Hand Second Life startte in 2002 als een steunactie voor de projecten van Spullenhulp, maar ook als een prestigieuze showcase voor de keten van tweedehandswinkels. Getrouw aan de succesformule wordt ook dit jaar weer een grote show georganiseerd in combinatie met een tentoonstelling, waarna alle stukken worden geveild voor het goede doel. Op de affiche staan gerenommeerde ontwerpers zowel als beloftevolle talenten. Wij hadden een gesprek met de jonge ontwerper Quentin de Coster.
Designer Quentin studeerde twee jaar aan het Saint-Luc in Luik, een jaar aan het Politecnico van Milaan, aangevuld met een stage in Denemarken, voor hij zich inschreef in La Cambre voor een master in de industriële vormgeving. Hij is 22, maar heeft toch al een aantal creaties op zijn actief, waaronder Citrange, een ingenieuze sapcentrifuge. “Mijn leraren zagen mijn ontwerp voor een fruitpers niet zitten. Maar ik heb volgehouden. Ik heb wekenlang keihard gewerkt om het ontwerp te verfijnen, waarna ik een persbericht online heb gezet. Twee weken later stapte een producent op het vliegtuig. Hij wilde mij ontmoeten. Niet veel later stapte hij weer op het vliegtuig met mijn prototype.”
Een mooi verhaal, dat zeker nog tot andere successen zal leiden en ongetwijfeld meespeelde in de beslissing om Quentin uit te nodigen. Kortom, een unieke kans voor een jonge ontwerper. “Er is veel meer concurrentie dan vroeger, het zijn geen makkelijke tijden voor onze generatie. We moeten een stap terugzetten en rekening houden met andere factoren, zoals de crisis en de ecologie. Maar misschien is dit het moment om het design weer zijn oorspronkelijke plaats terug te geven, met democratische producten voor het grote publiek.” De unieke creaties die op 8 november worden voorgesteld zijn natuurlijk verre van serieproducten. Maar het geld van de verkoop zal wel worden aangewend voor de financiering van het nieuwe project van Spullenhulp, een tehuis voor daklozen van 18 tot 24 jaar. En dat is exact de leeftijdscategorie waartoe ook Quentin behoort. En hij is er niet ongevoelig voor : “Dit is bedoeld om daklozen die amper mijn leeftijd hebben een dak boven het hoofd te bezorgen. Ja, dat doet me wel iets. Ik wil niet sentimenteel zijn, maar ik heb daar wel aan gedacht tijdens het ontwerpen.”
Wat is nu zijn ontwerp ? Voorzichtig haalt Quentin drie paraplu’s tevoorschijn, drie doodgewone zwarte exemplaren. Alleen als we wat beter kijken, zien we een soort aangroeisel aan het rechte handvat, dat meteen asymmetrisch is. Een onverwacht effect dat de zwarte eentonigheid doorbreekt. Sommigen zouden er een uitdrukking van een zekere belgitude in kunnen zien. Wie zal hen tegenspreken ? Deze paraplu met het dubbele handvat heet Branch en vloeit voort uit de verre herinneringen aan een regenachtige zondag, toen de ontwerper een paraplu probeerde te delen met zijn zus. Een delicate oefening, waarbij meestal een van de twee protagonisten toch doornat wordt. Zo ontstond dit verrassende object, dat zich door deze vorm onderscheidt van alle andere paraplu’s en nog wel meer voordelen heeft. Vrouwen kunnen bijvoorbeeld hun handtas ophangen aan deze Branch. De ontwerper benadrukt wel dat hij verder dacht dan het louter functionele : “Ik wilde zowel een symbolisch voorwerp als een dwingend object creëren. Deze paraplu dwingt twee mensen om in dezelfde pas te lopen, en ze worden aangespoord om de tijd te nemen om van deze intimiteit te genieten.”
Een verwarrend, maar toch charmant idee, dat anders wellicht nooit gerealiseerd zou zijn. Quentin had eerst het idee iets te creëren met een verzameling spiegels : “Het werkte niet. En ik had eigenlijk ook geen zin om verschillende objecten te assembleren. Ik wilde liever een voorwerp door één enkele interventie transformeren. En dat volgens de regels van de kunst. Want hoewel het gaat om een liefdadigheidsactie, verwachten de gasten wel degelijk een bepaald niveau. Ik wilde dus niet uitpakken met knutselwerk. En in zekere zin sluit dit ook aan bij de recuperatiegedachte van Spullenhulp. Een product van goede kwaliteit gaat lang mee, en het meest duurzame product is natuurlijk een product dat men niet weggooit.”
Aan die kwaliteitseisen kon Quentin voldoen dankzij de steun van Materialise, een bedrijf dat in snel tempo prototypes kan maken, en dat hier ook deed, gratis. Omdat het voor Spullenhulp was. Waarmee het bewijs wordt geleverd dat velen in de sector zich betrokken voelen. Nu is het alleen nog wachten tot het publiek toestroomt op de tiende Second Hand Second Life. Afspraak op 8 november in Tour & Taxis (Brussel).
Volgende week : Natan voor Spullenhulp.
Door Mathieu Nguyen & FOTO’s Frederic Raevens
“Deze paraplu dwingt twee mensen om in dezelfde pas te lopen.” Een verwarrend, maar toch charmant idee
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
