Een paradijselijk domein aan een poederwit strand met
daarachter een schaduwrijke coconutgroove, sportfaciliteiten te over, een heerlijke internationale keuken en een bont gezelschap. Vakantie om alles te vergeten.
TESSA VERMEIREN
Pas op dat er geen kokosnoot op je hoofd valt, staat er vrij vertaald op keurig geschilderde paneeltjes overal op het uitgestrekte domein van Club Med Punta Cana in de Dominikaanse Republiek. Voor het overige kan je alle zorgen vergeten. De Amerikaanse slogan van de Club luidde een paar jaar geleden : “An antidote for civilisation. “
De Amerikaanse Zone. Het lijkt een titel van een spionageroman, maar het is gewoon de interne term waaronder men bij Club Med de klubs in Mexico, Brazilië, Florida en het Caribisch gebied rangschikt. Klubs waar de voertaal niet noodzakelijk Frans is. Dat wordt in de Trident (de brochure) aangeduid doordat bij de rubrieken Talen in de Club het Engels vóór het Frans staat en er ook bescheiden bij vermeld is : “U bent in het gezelschap van onze Amerikaanse leden. ” Voor rabiate francofielen kan dat een serieuze contra-indicatie wezen.
Jamie en Jim uit New York, die elke avond in short en T-shirt aan het diner verschijnen, kunnen hun verbazing niet op over de Franse GM’s die opgetut tot en mét aan tafel komen.
Zelfs al zijn de belangrijkste talen in Punta Cana het Engels en het Spaans, al is Gustavo Ribeiro, de allerbeminnelijkste chef de village, een Braziliaan, en al is zestig procent van de gasten Amerikaans, de tribale rituelen houden al tientallen jaren de gasten bij elkaar, zodat ze zonder problemen waar ook ter wereld kunnen aanpikken. Een echte GM (gentil membre) is nergens ontheemd.
De avondlijke show van de GO’s (gentils organisateurs) is op een universele (Franse) leest geschoeid, en de crazy signs zijn overal identiek en worden al tenminste tien jaar op dezelfde liedjes opgevoerd onder leiding van de “chef”.
Het grootste verschil met de Club zoals ik ze zeven jaar geleden ervoer, is dat men je niet langer scheef bekijkt als je geen zin hebt om mee te doen aan dat soort gymnastiek. En dat het feest iets minder geforceerd uitbundig is dan toen. Dat maakt in mijn ogen de formule heel wat aantrekkelijker.
In de Dominikaanse Republiek, die goed op weg is om over een aantal jaren Tenerife naar de kroon te steken als populaire bestemming, was Club Med 15 jaar geleden de toerismepionier. Het strand van Punta Cana is dan ook een uitgelezen plek om een vakantieoord neer te poten. Club Med nam acht jaar geleden ook het initiatief voor de aanleg van het vliegveld. Ze is nog steeds voor vijftig procent eigenaar van dit hoogst merkwaardige luchthaventje. Naast hutachtige bouwwerken staan gigantische chartervliegtuigen geparkeerd die uit heel Europa en de Verenigde Staten rechtstreekse vluchten verzorgen naar dit paradijselijk stukje van het eiland Hispaniola. Club Med heeft een eigen shuttle van en naar Santo Domingo met kleine vliegtuigjes.
“Voordien”, zegt Gustavo Ribeiro, “hadden onze Clubleden het ervoor over om vanuit Santo Domingo nog een busrit van drie uur te maken. Deze klub is altijd erg populair geweest. Oorspronkelijk was het een echte single-bestemming. Maar nu is het de uitgelezen plek voor ouders met kinderen. “
Voor volgend jaar is een grondige verjongingskuur voor de kamers voorzien. Die zijn nog in de oude Club-Medstijl : redelijk rudimentair dus, en zo gekoncipieerd dat je geen zin hebt om er meer dan de hoogst noodzakelijke tijd door te brengen. Een GM is immers per definitie een sociaal dier.
Nog steeds heeft een dorp van Club Med iets eilandachtigs. Hier is geen telefoon in de kamer. Het meest nabije dorp Otra Banda ligt een paar tientallen kilometer weg. Met een taxi is het mogelijk naar Playa Bavaro te rijden, waar overwegend Duitse gasten de soms erg protserige hotels bevolken. Kranten of tijdschriften zijn in de Club in geen velden of wegen te bekennen, maar vooruitgang is er : in de gekoelde televisiezaal kan men een paar keer per dag het CNN headline news bekijken, en de kleine biblioteek is behoorlijk populair, aan de staat van de boeken af te lezen. De beschaving komt toch al druppelsgewijs binnnen.
“Club Med is de grootste sportschool ter wereld”, is zo’n andere slogan die al jaren meegaat. En inderdaad : 31 surfplanken, 11 zeilboten, 25 kajaks, 10 tennisbanen, basket-, volley-, voet- en honkbalvelden, een circusschool met de nadruk op trapeze-akrobatiek, snorkelen, een powerzaal, gymnastiek… Wie sportief is en van alles wil proeven, heeft hier volop de gelegenheid, want alles zit toch in de prijs inbegrepen. Een reisagent die Club Med verkoopt, zei me onlangs dat de formule Faites votre Club, die men nu in een paar dorpen uitprobeert, niet zo’n sukses is. Je betaalt overnachting en ontbijt, en voor de rest betaal je bij naargelang de sporten die je beoefent of de maaltijden die je gebruikt. De beginprijs in de catalogus wordt daardoor lager.
Maar het plezier van de échte Club Med is voor de GM nu net dat het een grote korf is waarin hij naar hartelust kan grabbelen. Eén keer je de reissom betaald hebt, zijn alleen de drankjes aan de bar extra. En met het kralensysteem maakt een mens zich soms onterecht ook geen zorgen meer over hoeveel dat kost. Maar je hoeft bijvoorbeeld nooit “neen” te zeggen tegen de kinderen die álles willen proberen of scheuren van de honger : er is overvloed van alles voor iedereen.
In de “Amerikaanse” klubs is dat gevoel nog sterker : door de mengeling van Europese en Yankee-kultuur krijg je de indruk dat de waaier nog breder is. “Vooral in de restaurants is dat niet eenvoudig”, zegt chef de village Gustavo Ribeiro. “De twee kontinenten hebben een andere eetkultuur, dus proberen we de waaier zo breed mogelijk te houden. Punta Cana is wel de meest internationale Club van de Amerikaanse Zone, maar behalve hier en daar van een moeilijke Duitse klant krijgen we nauwelijks klachten.
Wie geen zin heeft om met landgenoten samen te klitten, krijgt volop de kans om kontakten te leggen. Engels, Frans, Spaans, Italiaans, Duits, Nederlands : de sport en het systeem van de grote tafels bij ontbijt en lunch bevorderen de kontakten. Wie het wil, kan ook in een klein gezelschap of een tête-à-tête dineren in twee kleinere restaurants.
Ook het GO-team in Punta Cana is erg internationaal : Alexandre uit Parijs, Carlos uit Mexico City, Jennifer uit Colorado, Stewart uit New York, Carolina uit Santo Domingo, Joy uit Mauritius, Jean-Pierre uit Kortrijk, Olivier uit Corisca… Een paar maar van de 120 jonge mensen die 24 uur op 24 beschikbaar zijn om ervoor te zorgen dat de vakantie van de GM’s optimaal verloopt. Die grote vermenging van nationaliteiten bij gasten en GO’s maakt de vakantiecocktail van Club Med in de Amerikaanse Zone nog interessanter. Toch één wolkje voor de Caribische zon : op het moment dat uit Brussel en Amsterdam charters op Punta Cana vliegen in hooguit 9,5 uur, stuurt Club Med zijn Belgische GM’s met Air France via Parijs naar Santo Domingo, met tussenlanding in Sint-Maarten. Totale reistijd Brussel-Punta Cana : 16,5 uur.
De Dominikaanse Republiek is goed op weg om binnenkort Tenerife naar de kroon te steken als populaire vakantiebestemming.
Wie sportief is en van alles wil proeven, heeft hier volop de kans. Alles zit in de prijs inbegrepen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
