Ongecompliceerd genieten

Peter Maximus en Jagienka De Vriese tonen met Le Grand Bleu dat het mogelijk is om voor een prikje lekker te eten in een knusse omgeving.

:: Le Grand Bleu : Snepkaai 15, 9000 Gent. 09 220 50 25. www.legrandbleu.be Zaterdagmiddag, zondagmiddag en maandag gesloten. Zondag vanaf 10 tot 15 uur oesterbar ‘De Blauwe Kiosk’ op de Gentse Kouter.

Le Grand Bleu ligt langs de Snepkaai aan de groene rand van Gent, daar waar de trein en de Leie bijna samenkomen. Wij waren al een keer eerder gestopt, maar er was toen geen plaats meer. Voor een tafel in Le Grand Bleu moet je op voorhand reserveren. Aan de basis van dit succes ligt lekker eten voor lage prijzen. Le Grand Bleu bestaat volgend jaar tien jaar en werd in 1997 overgenomen door chef-kok Peter Maximus en zijn vrouw Jagienka De Vriese. Peter Maximus komt uit Antwerpen, kreeg een beroepsopleiding en trok naar Frankrijk, waar hij in het eethuis Chez Madeleine in Ramatuelle zijn voorliefde voor vis en schaal- en schelpdieren opliep. In Le Grand Bleu maakt de kok de verhouding prijs-kwaliteit aantrekkelijk door prijsbewust in te kopen. Wanneer grote zeetong duur is, vindt Peter Maximus het interessanter om kleine zeetongen van zes in een kilo te kopen. Dan serveert de kok drie kleine tongen, eet de klant zijn buikje vol met fijnkost en betaalt hij slechts 12,40 euro.

Kreeft als trekpleister

Deze bistro pur sang heeft een bescheiden voorkomen. De muren zijn blauw geverfd en op de houten vloer staan houten tafels met kale bladen en caféstoelen. Het is in Le Grand Bleu allesbehalve swingend en wat op het bord komt is ook niet vernieuwend. De uitgebreide klantenkring komt voor de warme gezelligheid en voor de onvergankelijke bereidingen. ’s Middags zijn het veel oudere mensen, die de tijd hebben om buiten de stad te rijden. Dan zijn het lunchmenu, met keuze uit drie voorgerechten, gevolgd door een visschotel (10 euro) en de huiswijn, een Chardonnay Colombard (10 euro), geliefd. ’s Avonds is de sfeer romantischer en komen ook jonge mensen over de vloer. Omdat de zaak maar klein is, zijn de tafels snel allemaal bezet. Kreeft is de grote trekpleister. De kardinaal van de oceaan komt op tafel in dertien verschillende gewaden. Het meest gevraagd is kreeft met basilicum uit de oven (27,80 euro voor een beest van 500 gram of 37,80 euro voor 700 gram). Ook gegrilde kreeft en kreeft belle-vue zijn populair (vanaf 24,70 voor een kreeft van 500 gram).

De wijnkaart is Frans georiënteerd en de prijzen zijn, zoals die van het eten, bijzonder redelijk. Onze keuze ging naar Côte de Thonque, Domaine de Mont- marin (15.50 euro), een forse, rijke en volle wijn, gemaakt van de marsanne-druif, die ook wel hermitage blanc wordt genoemd en veel wordt gebruikt bij de productie van Saint-Joseph en Hermitage.

Simpel en heerlijk

Wij waren met twee en één van ons koos om à la carte te eten, de ander viel voor het aantrekkelijk geprijsde marktmenu (25 euro). Als voorgerecht kwamen drie kogelronde kroketjes, bedolven onder garnalen en, achter de brosse korst, een smakelijk beslag van kreeft en garnaal (9,80 euro). Als voorgerecht uit het marktmenu was er een halve kreeft belle-vue. Het dier werd levend aan tafel getoond en wij kregen anatomieles van de dienster, die ons toonde dat het hier om een vrouwtje handelde. Het sappige vlees kwam perfect gekookt en lauw aan tafel met een blaadje groen, een half ei en cocktailsaus : simpel en heerlijk. Na de kreeft was er een frisse sorbet van champagne, gevolgd door gebakken koolvis met andijvie, grijze garnalen in kruidenboeket en aardappelpuree, en, nog altijd als onderdeel van het 25-euro-menu, een nagerecht naar keuze. Dat werd : warme kersen met parfum van kirsch en ijs. De eter à la carte koos als hoofdgerecht gegrilde rode tonijn, perfect gegaard en opgediend met piperade van rode paprika, broccoli en kruidige cocotte-aardappelen (15,70 euro) en sloeg het nagerecht over.

Alle smaken en kooktijden zaten die avond juist : wij hadden gewoon lekker en royaal gegeten en, wonder boven wonder, de rekening bedroeg slechts 68 euro voor twee.

Pieter Van Doveren I foto’s Jan Caudron