Jo Blommaert Illustratie Sandra Schrevens

Heb je een serie mislukte romances achter de rug ? Ben je alweer op zo’n man gestoten die belooft te bellen maar het niet doet ? Ben je alleenstaand maar zou je liever gehuwd zijn ? Dan is het de hoogste tijd dat je kennis maakt met The Rules.?

Zo ongeveer luidt de wervingstekst op de achterflap van het boekje dat momenteel in de Verenigde Staten de harten van miljoenen vrouwen sneller doet kloppen : The Rules. Time-tested secrets for capturing the heart of Mr. Right. Het boekje, dat in het Nederlands de titel De spelregels zou kunnen dragen, belooft de lezeressen een gelukkig en duurzaam huwelijk met de man van hun dromen. Een belofte die duidelijk aanslaat in een land waar de helft van de huwelijken op de klippen loopt : The Rules is in de VS al maanden een onbetwiste bestseller.

Het is een boekje waar je je blauw aan kan ergeren. Op een schoolse manier worden 35 gedragsregels op een rijtje gezet en op elke pagina word je op het hart gedrukt dat het enige echte antwoord op alle relatievragen bestaat in het strikt opvolgen van The Rules. Alsof het om een nieuwe Tien Geboden gaat, gebeiteld in steen. Voor eeuwig en altijd geldend. Deze ?35 regels? worden bovendien aangevuld met talloze gedetailleerde adviezen, die zelfs in het gekste etiquetteboek zouden misstaan. Voorbeeld : een van de regels zegt dat je altijd als eerste het telefoongesprek met de man waar je dol op bent, moet beëindigen. Om te voorkomen dat je je laat meeslepen door je emoties en door het onverzadigbare verlangen naar zijn zoetgevooisde stem, kan je best een wekkertje bij de hand hebben dat na 10 minuten duidelijk maakt dat er onverbiddellijk dient te worden ingehaakt. En vergeet er dan vooral niet bij te zeggen dat je ?nog veel te doen hebt?.

Het komt er immers op aan de prins op zijn witte paard duidelijk te maken dat je niet op hem zit te wachten ook al doe je dat natuurlijk wél. Hij moet het gevoel krijgen dat je niet de eerste de beste bent, dat je niet zomaar als een rijpe appel in zijn schoot zal vallen, maar dat hij een inspanning en zelfs vele zal moeten doen om je te krijgen. Want de kerngedachte van het boek is dat mannen en vrouwen verschillen, en dat het mannetjesdier moet worden uitgedaagd. Valt de uitdaging weg, dan is ook de interesse foetsie.

Daarom vrouwtjes, kleedt jullie vrouwelijk en sexy. Gedraag je mysterieus. Niet te veel tateren over jezelf en zeker niet zeuren. Niet over de problemen op het werk en absoluut niet over de pijnlijke afloop van je vorige relatie. Glimlach ! Laat je haar groeien, want je wil er toch niet uitzien als een jongen ! En als dat lange haar dan voor je gezicht valt, neig je hoofd ietwat naar achteren en strijk met je hand in een langzame, vloeiende beweging de lok terug naar achteren…

Wanneer jullie een eerste afspraak maken, laat het dan aan hém over een goed restaurant te zoeken. Hij moet jouw richting uitkomen, jij moet niet naar hem toe (ook letterlijk). En laat hem uiteraard de rekening betalen. Kortom : hij leidt, jij volgt.

Je kan dit boekje dus makkelijk wegwuiven met het argument dat dit soort gezwans in een ander tijdperk thuishoort. Vrouwen van de jaren ’90 hebben immers geleerd initiatieven te nemen, mee te beslissen en mee te betalen. Vrouwen van de jaren ’90 trekken dat aan waarin ze zich goedvoelen en knippen hun haar net zo kort als ze zelf willen. Zo dachten de auteurs Ellen Fein en Sherrie Schneider er aanvankelijk ook over : ?We wilden onze vrijheid niet opgeven, maar tegelijk hadden we er genoeg van thuis te komen in een leeg appartement.? Vrouwen van de jaren ’90, aldus nog de auteurs, hebben wel geleerd hoe ze hun carrière moeten uitbouwen, maar niet hoe ze een goede man aan de haak moeten slaan. Ook zij vonden The Rules in het begin krankzinnig, maar zagen bij vriendinnen dat de aanpak werkte en hebben dat inmiddels ook proefondervindelijk bij zichzelf vastgesteld. So, follow The Rules ! weerklinkt het om de haverklap.

In plaats van je blauw te ergeren aan dit boek, kan je het ook allemaal wat minder ernstig nemen. Wie vanuit die ingesteldheid en niet als iemand die wanhopig op zoek is naar de ware Jacob The Rules doorbladert, merkt dat hier op een soms grappige wijze vrouwen diets wordt gemaakt dat ze zich al te vaak en al te makkelijk op sleeptouw laten nemen door mannen, en dat wat meer zelfrespect op zijn plaats zou zijn. Ook al lijkt het tegenstrijdig met het voorgaande, de auteurs hameren erop dat een eigen, onafhankelijk leven voorop staat. Zorg voor jezelf, voel je goed in je vel, zorg ervoor dat je agenda met leuke activiteiten gevuld is, zodat je niet doodongelukkig wordt door dat eindeloze wachten op dat telefoontje dat niet komt. Duikel niet na het eerste avondje stappen met iemand in bed, laat hem maar wat wachten ook als je zelf van goesting crepeert. Als je merkt dat dit hem niet bevalt, of dat hij achteraf geen contact meer opneemt, dan weet je meteen wat voor vlees je in de kuip hebt. Dan kan je je energie aan iets of iemand anders besteden. Vergeet al die theorieën over ?vrije liefde? uit de jaren ’60 : een zwangerschap of ziekte heeft niks met spontaniteit te maken. Gebruik altijd een condoom ! Stap niet in de wagen van een man die je voor het eerst ontmoet, blijf niet slapen op zijn appartement. Kijk uit je doppen !

Oubollig ? Het lijkt er eerder op dat de auteurs uit hun eigen fouten hebben geleerd en er anderen willen voor behoeden dezelfde idiotieën te begaan en veel tijd te verspillen aan mannen die het niet waard zijn.

Dus toch maar hopen dat The Rules naar dit continent overwaaien en gelezen worden met het nodige gevoel voor humor en zin voor relativiteit ?