Regisseur
ELK JAAR HAD IK WEL EEN PLAN OM NAAR EEN ANDERE STAD TE TREKKEN. Lissabon, Berlijn, Parijs, New York : alle klassiekers heb ik overwogen. Maar pas toen mijn vriendin voor haar werk naar Berlijn trok, is het er echt van gekomen. Het vreemde is dat ik nu ontdek dat ik honkvaster ben dan ik dacht. Ik blijk niet de avonturier te zijn die ik wou zijn.
IK WEET NU HOE EEN ALLES OVERWELDIGENDE LEEGTE VOELT. De intensiteit waarmee je een film maakt, dringt in elke cel van je lichaam. Als hij af is, moet je afkicken. Haast letterlijk : na de opnames ben ik ziek geworden zoals ik dacht dat alleen junks ziek konden zijn. Ik heb anderhalve week in bed gelegen met koppijn, een stijve nek, spierpijn, last van mijn botten, mijn darmen, mijn maag. Al mijn gewrichten deden pijn.
EEN FILM HEEFT AUTHENTICITEIT NODIG. Ik ben opgegroeid met verhalen uit New York, Los Angeles en Hongkong, maar zelf ben ik niet in de getto’s van Brussel grootgebracht, maar in Sint-Truiden, hartje Haspengouw. Dat lijkt een probleem voor een filmmaker, tot je begint te zoeken naar verhalen die dicht bij jou liggen. Dan ontdek je dat er in de bende van Haemers ook gasten van Sint-Truiden zaten. Dat Aldous Huxley op de Grote Markt van Sint-Truiden heeft gewoond. En dat die verhalen van jou zijn. Ik ben geen Sint-Truidenfilmer, maar ik wil mijn films wel inbedden in iets authentieks.
DIE JONGENS DIE NAAR DE HOEREN WUIVEN IN RUNDSKOP, dat was autobiografisch. Verder denk ik niet dat mijn films veel zeggen over wie ik ben.
IK BEN EEN LAATBLOEIER. Ik heb strips getekend, ik heb een boek geschreven, ik heb geschilderd, maar altijd ontbrak er iets. Pas toen ik aan die eerste kortfilm begon, had ik het gevoel dat ik iets compleets afleverde. Mijn zoektocht heeft me vijftien jaar gekost, maar uiteindelijk heb ik het medium gevonden om mijn verhalen te vertellen.
LAAT BEGINNEN HEEFT ZIJN VOORDELEN. Misschien had ik uit een bepaalde naïviteit ook een knappe film kunnen maken zoals Gust Van den Berghe heeft gedaan. Maar ik denk dat er ergens in mij een drang naar het absolute, het complete zit. En dat gaat niet op je 23. Ik snapte de dingen nog niet die ik nu wel lijk door te hebben. Ik ben altijd een speelvogel geweest, dat zal er ook wel mee te maken hebben.
LEES HOMO LUDENS VAN JOHAN HUIZINGA. Een boek uit 1938 van een Nederlandse antropoloog. Dat heeft voor mij structuur en betekenis aan de wereld gegeven. Het gaat over de ernst van het spel, hoe dat een wezenlijk kenmerk van de mens is en hoe dat de samenleving en zelfs staatsstructuur heeft bepaald – als je het leest, begrijp je het.
MENSEN ZIJN IN STAAT NAAR EEN SPEL TE KIJKEN EN TE DENKEN DAT HET ECHT IS. Gelovigen denken dat ze het lichaam en bloed van Jezus zien, terwijl het een hostie en wijn is. Theaterliefhebbers geloven het als iemand in een shakespeareaans drama vermoord wordt, terwijl het ketchup en een plastic mes is. Die verbeelding, die ernst van het spel, dat fascineert me.
IK BEN EEN OPTIMIST OVER NIETS. Een uitdrukking die ik – zonder permissie – geleend heb van Francis Bacon. ” Your paintings are so pessimistic. Are you a pessimist ?” vroeg iemand hem ooit. Zijn antwoord : ” No, I consider myself an optimist about nothing.” Een heel belangrijke nuance die ik helemaal begrijp. De falende mens ontgoochelt mij niet zo vaak als dat hij faalt. En wanneer hij faalt, zit daar zelfs een schoonheid in. Al bij al is de mens wel een oké wezen.
–
Michael R. Roskam (39) is de regisseur van ‘Rundskop’. Momenteel woont hij in Berlijn.
Door Geert Zagers – Foto Felix Baumsteiger
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
