Marc Sluszny

Commodity trader (43)

Mijn vader was een gebeten sporter. Hij prentte mijn broer en mij het idee in van mens sana in corpore sano en loodste ons naar de sport.

Discipline stond centraal thuis. Het ging niet zozeer om wat je deed, maar als je iets begon, dan moest je daar voluit voor gaan, het maximum van je mogelijkheden benutten. Ik moet toegeven dat ik daar extreem ver in gegaan ben.

In mijn tennisjaren stond competitie centraal. Later heb ik daar afstand van genomen, vond ik de strijd met mezelf boeiender. Omdat elke uitdaging me toelaat zowel fysiek als mentaal te groeien.

Elke mens heeft doelen nodig om zijn leven zin te geven. Voor sommigen is dat met kinderen omgaan, voor anderen het werk. Voor mij zijn dat extreme uitdagingen.

Basejumpen, met een parachute van torens of bruggen springen, is mijn meest intense ervaring. De buitenwereld ziet het als extreem gevaarlijk, maar je haalt het hoogste niveau pas na honderden sprongen, nadat je door de juiste mensen begeleid bent, er stapsgewijs bent ingegroeid.

De grote kunst bestaat erin om te aanvaarden. Wie zegt dat hij niet zenuwachtig of bang is voor een extreme uitdaging, liegt zichzelf voor of is gewoon dom. Als je je realiseert waarmee je bezig bent en de risico’s aanvaardt, moet je focussen op wat je hoort te doen, de sleutel proberen te vinden van mind over matter.

De beklimming van de Annapurna zonder zuurstof was fysiek de zwaarste uitdaging. Je verblijft zes weken boven 5500 meter, hebt constant hoofd- en buikpijn, ontwaakt ’s nachts met ademnood. Je slaapt weinig en het gevaar zit om elke hoek. Ik heb de top niet bereikt, maar voor mezelf heb ik de berg beklommen en daarmee mijn grenzen verlegd.

Ik ben het levende bewijs dat iedereen meer kan bereiken dan hij vermoedt. Ik heb geen uitzonderlijk lichaam, ik ben technisch geen kraan, ik bezit geen speciaal talent. Iets bereiken heeft alles te maken met focussen op een doel, met motivatie, met karakter en hard werken.

Er komt een moment waarop je je niet meer moet bewijzen tegenover ouders, vrienden, leraars. Dan heb je je eigenheid bereikt, waarin je je goed voelt. Of juist niet.

Een commodity trader, die op de beurs grondstoffen verhandelt, leeft intens, moet snel beslissen, neemt grote risico’s. Net als een beursmakelaar in Wall Street. Hij is iemand die aan de hand van een paar stukken de hele puzzel kan lezen. Dat maakt het verschil tussen een market leader en een market follower. Als de puzzel duidelijk is, springt iedereen op de wagen en dat is geen kunst.

Je leert van het verleden, maar je leeft in het heden. Daarom moet je niet klagen of spijt hebben van een genomen beslissing.

Autoracen is een jongensdroom, net als het Kanaal overzwemmen of parachutespringen. Ik heb de grote klassiekers in Daytona, Sebring en op de Nürburgring uitgereden, straks wil ik ook in de 24 uren van Le Mans de meet halen.

Het idee voor een boek rijpte gedurende vijftien jaar. In Ann Van Loock heb ik de ideale schrijfpartner gevonden : ik lever de inhoud, zij zet die op papier, samen herbekijken en herwerken we het resultaat.

If you can treat victory and defeat as two impostors, then you will be a man my son, schreef Rudyard Kipling. Ik lees dat gedicht als een levensfilosofie.

:: Marc Sluszny en Ann Van Loock werden vorig jaar met Code Zwart genomineerd voor de Knack Hercule Poirot-prijs. Op 20 juni verschijnt bij de Zuidnederlandse Uitgeverij hun tweede thriller, De Witte Salamander. Info : www.vanloocksluszny.com.

Tekst Pierre Darge l Foto Charlie De Keersmaecker