Liefdesoffer

B ettina en Greet, ze hebben het allebei gedaan of moeten doen : ze hebben een stap opzij gedaan in hun carrière omwille van de liefde. Alsof het de normaalste zaak van de wereld zou zijn, wordt dat dan in een droge persmededeling gegoten door hun bazen en/of geliefden.

Beide dames waren immers aan een steile klim bezig in hun beroepsleven. En nu zit hun carrière in de kering, er worden nieuwe functies gezocht voor hen, gecreëerd zelfs. Ze teren dus op goodwill van hun bazen.

Greet Op de Beeck, radiojournaliste-Wetstraatverslaggever-Slimste vrouw van Vlaanderen, het kon niet meer stuk. Tot ze onder de betovering kwam van een minister die in dit blad ooit genomineerd werd als Best Geklede Man van Vlaanderen. Twee coryfeeën van het publieke leven, twee kometen van het BV-sterrendom clashten daar ergens in de Wetstraat. Voor of na een lange kabinetsvergadering ? Het kan koud zijn op dat trottoir in de regen, een beetje menselijke warmte ontroert ook zo’n staalharde reporter wel eens. Nu was Patrick Dewael in zijn jonge jaren al een hartenbreker – ik heb het uit welingelichte bron. En hij kan nu nog fel en vol passie uit de hoek komen, maar dan vooral als het over zijn politieke stokpaardjes gaat. Dachten we.

In ieder geval : laat duizend bloemen bloeien, laat de liefde zegevieren. Ook voor Bettina Geysen, al jaren – van lang voor haar VRT-tijd – een meer dan trouwe volgelinge van Aimé Van Hecke, de vader van de ‘meerwaardezoeker’. De cultuur van veel marketingbedrijven als Censydi-am, dat zo’n grote invloed heeft bij de VRT, is er altijd een geweest van jonge vrouwen die zich uitsloven voor hun mannelijke bazen, die vanzelfsprekend veel knapper en slimmer zijn dan zij. Wie de leer van die bazen aanhangt, wordt beloond met carrièresprongen. Te assertieve karakters beperken in zo’n bedrijfscultuur hun carrièrekansen drastisch.

Greet en Bettina hebben dus in het belang van de liefde een professionele stap teruggezet. Wat zou Christina von Wackerbarth tegen hen hebben gezegd, indien zij nog de lakens uitdeelde op de VRT op dit moment en niet Tony Mary, vraag ik me af.

Op het eerste gezicht lijkt het zeer vertederend : een van liefde stralende vrouw die elegant naar de achtergrond verdwijnt voor de machtige man van haar dromen. Zo’n man heeft immers extra zorg nodig, die moet af en toe een vrouw thuis vinden om bij te komen en niet een overwerkte haaibaai, die tegen hem komt zeuren in plaats van hem te verwennen met een een aperitiefje en een nekmassage. Niet een vrouw ook die het af en toe professioneel beter wil weten dan hij.

Hebt u eigenlijk al vaak het omgekeerde gehoord of gelezen ? Een wat ouder wordend politicus die opzijstapt vanwege de onverenigbaarheid en die de vrouw van zijn dromen de voldoening van een opklimmende carrière gunt ? Er was ooit Bram Peper die dat deed met Neelie Kroes in Nederland. Maar dat bleef helaas niet duren. Bram werd een beetje een zielige, oude man terwijl Neelies komeet bleef stralen. Ook de relatie liep op de klippen.

Ik zou wel eens met Greet en Bettina willen spreken over een jaar of twintig. Over hoe het dan zal gelopen zijn met hun carrière en met hun relatie. Wie bij de keuze die nu wordt gemaakt het meeste voordeel zal hebben, zal dan pas duidelijk zijn. Hoewel, het valt haast feilloos te voorspellen.

Romantische sprookjes beginnen altijd heel mooi. Vooral vrouwen zijn bereid om veel op te geven, om zo’n relatie ruime baan te geven en ze in stand te houden.

En laten we eerlijk zijn : de keuze is meestal ook geen reële keuze. Het spreekt haast vanzelf dat de vrouw aan het opofferende en idealistische eind van het touwtje hangt. Als ze niet bereid is tot concessies, verliest ze de man die ze zo graag wil ofwel bezorgt ze zichzelf een hels leven. Het begint altijd met “Er was eens…” en misschien eindigt het wel met “Er was eens een ambitieuze, slimme vrouw…”

Tessa Vermeiren