LEFTO

Voor mij bestaat er geen leven buiten de muziek. Ik kan soms nachten doorgaan om een bepaalde song te vinden, je komt in een drive en dan vergeet je te eten, te slapen, alles. Ik noem het werk, ja… maar werk dat ik graag doe. Enkel als ik ga fietsen in het Zoniënwoud verlang ik naar stilte en wil ik de natuur horen. Net als het bos is het restaurant een plek waar ik mij kan ‘disconnecten’. Ik probeer toch een beetje over mijn gezondheid te waken. Ik rook en drink bijvoorbeeld ook niet.

Er schuilt een grote onrust in mij. Ik heb hartritmestoornissen : deels geërfd, deels gevoed door de stress, de jetlags en mijn onregelmatige leven. Vroeger kon ik die onrust kwijt in de sport – skateboarden, basketballen -, maar dat kan ik tegenwoordig minder door al mijn bezigheden. Nu zijn het vooral de dj-sets die mij eenzelfde gevoel van voldoening als sporten geven. En soms wend ik me tot yoga of meditatie.

Vliegen haat ik, maar ik hou van het reisgevoel : kunnen vertrekken en terugkomen. Omdat ik zowat in alle uithoeken van de wereld draai – van Kazachstan tot Bali en Los Angeles – spendeer ik heel veel tijd in vliegtuigen en luchthavens. Vorig jaar kwam ik aan 82 vluchten, dit jaar zullen dat er nog meer zijn. Ik voel mij thuis op luchthavens. Ataturk in Istanbul is mijn favoriete gateway, je ziet er een formidabele smeltkroes aan culturen passeren. Ik kan daar uren naar zitten kijken. In feite ben ik altijd een lone ranger geweest, iemand die graag op zijn eentje ronddoolt en nadenkt.

Mijn moeder heb ik nooit gekend, mijn vader voedde mij op, de vriendinnen die hem bijstonden, wisselden elkaar af : Poolse, Congolese, Portugese vrouwen. Hij werkte voor een reisagentschap en was vaak weg, dat gen heb ik ongetwijfeld van hem geërfd.

Mijn vriendin noemt mij een kameleon. Ik haat het als mensen in een ander land zien dat ik een toerist ben, ik wil geruisloos in een maatschappij blenden. Ik pas mij overal aan. Hier in mijn Brusselse wijk zeg ik bij de kruidenier gewoon salam aleikum. Ik sta daar niet bij stil, omdat ik mij wereldburger voel. Die houding weerspiegelt zich ook in mijn muzieksmaak : ik luister naar Turkse, Afghaanse, Iraanse muziek… alles. Ik geloof heel erg sterk in de verenigende kracht van muziek. Op festivals zie je dat effect het best. Als op Couleur Café iedereen staat te feesten op Afrikaanse ritmes, vind ik dat een sterk signaal.

Eén keer heb ik tranen in de ogen gekregen tijdens een dj-set, toen ik voelde hoe er een vibe over het publiek rolde. Een van mijn voorwaarden om ergens te spelen is trouwens dat ik op dezelfde hoogte wil staan als het publiek en niet ergens hoog op een podium. Een andere vereiste is dat het donker is. Ik ben ervan overtuigd dat mensen zich dan meer kunnen verliezen in de muziek.

Ik probeer jonge Belgische artiesten een duwtje in de rug te geven, onder meer door ze op internationale compilatiealbums te krijgen, maar het is vaak vechten tegen de dominantie van de Angelsaksische cultuur. En dan vooral tegen de media, die andere invloeden links laten liggen. Die onzichtbare grens doorbreken, dat beschouw ik als een missie.

Daarnaast wil ik de mensen doen beseffen hoe belangrijk de undergroundcultuur is. Bijna alle mainstream komt voort uit iets dat in de underground ontstaan is. Door mensen die uit pure passie en overtuiging iets zijn gestart, zonder dat ze er iets aan verdienden. Ik kom daar ook uit voort. Ik leef nu wel van muziek, maar aan mijn events verdien ik eigenlijk zeer weinig. Het curatorschap van de Lefto Presents-avonden ligtmij na aan het hart : nieuwe artiesten of nieuwe songs kunnen delen, daar leef ik voor.

Stéphane Lallemand (38), aka dj Lefto, heeft al vijftien jaar zijn eigen programma op Studio Brussel (zondag tussen 20 en 22 uur) en combineert sinds enkele jaren het curatorschap van de Lefto Presents-avonden met een eigen podium op het Dourfestival. Op 4 februari en 13 maart staan er in Gent Lefto Presents-avonden geprogrammeerd. Op 20 februari draait hij in het Fenikshof in Grimbergen.

DOOR MATTHIAS STOCKMANS & FOTO CHARLIE DE KEERSMAECKER

“Bijna alle mainstream komt voort uit iets dat in de underground ontstaan is. Door mensen die uit pure passie en overtuiging iets zijn gestart”