A. modemomenten

1. Raf Simons

Onvrede als leidmotief: Simons weet er alles van. Na zijn sabbatseizoen keerde hij dit jaar strijdvaardig terug en gooide weer volstrekt weerbarstige maar doordachte mannenmode op de markt.

2. Prada en Rem Koolhaas

Op papier een samenwerking die op z’n minst intrigeerde. Miuccia en Rem beloofden ons zelfs niets minder dan het winkelconcept van de toekomst!

3. José Enrique Ona Selfa

Vanaf volgend seizoen ingelijfd bij Loewe en dus de eerste Belg door de LVMH-groep opgepikt voor een positie als hoofdontwerper.

4. Dior

John Galliano tekende in een moment van helderheid zijn beste couturecollectie voor Dior en de reclameregie kreeg eindelijk de vooropgestelde post- PlayStation-look in de vingers.

5. Miguel Adrover

Ondertussen fataal in het rood bij de bank, maar wel de bedenker van de opwindendste vrouwencollecties van het jaar. Zijn interpretaties van islamitische klederdracht waren zeker relevant, vooral vóór 11 september.

B. tijdschriften

Daar kwam Lola, en daar ging ze weer. De geboorte van Bonanza ging met zoveel trots geschreeuw gepaard dat iedereen er doof van werd, hoewel er op de wel erg vroegtijdige begrafenis niets anders dan beschaamd gekuch te horen was. De stekker werd uit het bestel van Teek getrokken, en op verscheidene krantenredacties te lande werd jicht vastgesteld. Het literaire, naar populariteit snakkende NWT werd stopgezet. In het buitenland verdween de Franse modegids Depeche Mode, net als de Amerikaanse spin-off van Jalouse. Het onaantastbaar geachte magazine Harper’s Bazaar wisselde net iets te vaak van hoofdredactrice. De brallerige mannenmagazines uit de FHM-school maakten een duik neerwaarts. Zowat elke Nederlandse krant kondigde de afschaffing van z’n nochtans gestroomlijnde supplementen aan. Neen, in de bladenwereld ging het dit jaar niet goed. Helemaal verwonderlijk was dat niet: veel magazines vergaten door het hart ingegeven inhoud te brengen. Of de recent gelanceerde tijdschriften ( Beople, A Magazine, Spruce, het plots weer uit de as herrezen Avenue) hoop voor de toekomst brengen, weten we nog niet. Laten we er voorlopig niet over nadenken en ons storten op klassieke bladen die meticuleus hun eigen niche vullen en daardoor universeler zijn dan de alomtegenwoordige mediamanagers ooit kunnen begrijpen.

– Voor wie graag naar inspirerende plaatjes kijkt: Art Forum.

– Voor wie goedgeschreven artikels met kop en staart wil lezen: Harper’s.

– Voor wie elke dag beseft dat hij/zij op een aardbol leeft: Smithsonian.

– Voor wie human interest niet kapotgestoofd wil degusteren: Colors.

– Voor wie de toekomstige Vlaamse aard wil doorgronden: Joepie.

C. de beste popsingles uit Belgenland

1. Tele Romeo – K3

“Een bliksemschicht verbrak de lijn / Ik blijf alleen, vol vragen en vol pijn”: ziehier een voorbeeld van perfecte poppoëzie. Tele Romeo is het vreemdste nummer uit het sowieso bizarre repertoire van K3. Worden ze gestalkt door een Franstalige aanbidder of hebben ze zelf al te graag op verwarring aangestuurd, via een relationele, nul-nul-zoveel-telefoonlijn? De zomerhit van de K-meisjes is overigens volledig actueel, nu liefdesbrieven met het sms-alfabet worden geschreven en de droomprinsen van de chatbox even snel verdwijnen als ze komen.

2. Forever – Dee Dee

Er komt niet elk jaar een popnummer als Turn the Tide ( Sylver, 2000) langs, dus nemen we voorlopig genoegen met alles wat enigszins gelijkaardig klinkt. Dee Dee – wie ze is, weten we niet – zingt geheel volgens de regels der Belgische trancepop over tienerpijn en slapeloze, eenzame nachten en laat de synthesizers meejammeren, wat ook een troost is.

3. Van God Los – Monza

Stijn Meuris verzint de gruwelijkste groepsnaam ooit en slaagt er toch in een memorabele, zelfs erg gedegen debuutsingle neer te pennen. Monza legt zichzelf de straf op jengelpop te spelen, maar blijft dol op onbehouwen kerkorgeldramatiek, gelukkig maar. Meuris moet wel ophouden de sound van de Manic Street Preachers te imiteren, want die is allang uit de gratie.

4. Tokyo – Vive la fête

Toegegeven, hun truc ( Visage meets TC Matic meets Gainsbourg) werkt niet altijd, maar vergiffenis is gepast voor wie zo hoog durft te grijpen. Tokyo gooit nog meer referenties doorheen de mengtafel ( New Beat, Kraftwerk) en blijkt de ideale jaren-’80-single. Vlaamse baksteen die Warholiaans plastic wil zijn: ja, het kan.

5. Daydream – The Wallace Collection

De Belgische evergreen, 32 jaar na dato opnieuw gerevitaliseerd, tegelijk en zonder medeweten van elkaar, door de Britse collectieven I Monster en The Beta Band en iets minder avontuurlijk, door Paul Michiels. Gelukkig bestaan er nog herbergen die de originele single in de jukebox hebben zitten.

D. muziek internationaal

1. Britney en Justin

De dag dat Britney Spears en Justin Timberlake ( ‘N Sync) een webcam in de buurt van hun sponde installeren, valt over de hele aardbol de elektriciteit gedurende een week wegens overbelasting uit. Iedereen lijkt, neen, is geobsedeerd door het nakende huwelijk tussen de twee koningskinderen van de hitparade, of het nu daadwerkelijk plaatsvindt of niet.

2. het domesticeren van Madonna

Haar wereldtournee bracht honderdduizenden op de been. De aanwezigen joelden en zagen de hemel, maar nauwelijks een uur na het laatste bisnummer kon niemand zich nog iets memorabels herinneren. Madonna is artistiek nog niet failliet; toch speelt ze haar nieuwe rol als toegewijde echtgenote (van een echte, echte man) en moeder (van twee gepast onzichtbare kinderen) blijkbaar het liefst. Madonna is thuis, eindelijk/voorlopig.

3. de twee kanten van two-step

2001 was het jaar van UK garage, ofte two-step, de ongelijkmatige kruising tussen hiphop, drum’n’bass, ragga en house. Vakantieoorden als Ibiza en Ayia Napa deden er hun voordeel mee, terwijl het in Antwerpen, Gent en Brussel de favoriete muziekstijl van de neo- bcbg kids werd. In Londen, de spirituele thuisstad van UK garage, regende het ondertussen kogels – rivaliserende deejaybendes, ja, hoe gaat dat… Of hoe het antwoord op de Amerikaanse r&b per se geloofwaardigheid wilde verkrijgen en ze dus verloor.

4. “Popstars”, de Britse, Franse en Belgische versie

De zeepbel die de popindustrie blijft blazen, zou voor eeuwig doorgeprikt worden. Honderden achteloze kandidaten zouden zich eeuwig belachelijk maken. Het cynisme zou het van de creativiteit winnen. Driemaal een luchtig: “Neen, hoor!” want pop bleef bestaan, de deelnemers hadden hun doel (op het scherm komen) bereikt en vooral de bedenkers van het programma Popstars op VT4 gebruikten het gegeven van reality-tv verrassend vindingrijk.

5. ringtones

Muziek, weliswaar ongevraagd, op de trein, op de tram, in de bioscoop, tijdens een vergadering. Ietwat filosofisch opgevat is dat niet eens zo’n slechte zaak.

E. popculturele helden

1. Gerard Reve

Nu alles gezegd (de insinuaties) maar klaarblijkelijk niet gedaan is (de koninklijke receptie), kent Reve door die petitie ook zijn fans uit de Vlaamse literaire wereld. Dat men de meester aan de leerlingen herkent, gaat in dit geval niet op. Dat weet hij ook, dementerend of niet. De cool waarmee hij de lijst aanvaardde, was dan ook uiterst bewonderswaardig.

2. Nicole Kidman

Gescheiden van Tom Cruise en dus verlost van de inmiddels tot waarheid verheven roddels. Kidman acteerde er bijgevolg op los, gezwind en enthousiast, en waagde zich zelfs – twiet, twiet – aan een zangcarrière ( Moulin Rouge).

3. de antiglobalisten

Bij gebrek aan echt klinkende stemmen in de hitparades, boekenlijsten, bioscoopzalen en kunstcentra, beeldden honderdduizenden anoniemelingen dan maar de stemming van de westerse jonge generaties uit.

4. J.K. Rowling

Niet zozeer haar output, wel haar afgelijnd levensverhaal inspireerde. Anyone can do it, ook erg succesvolle jeugdboeken schrijven, dat was de les die andere huismoeders uit de saga van Harry Potters moeder trokken. Voor de toekomst kan zoiets tellen.

F. zo doen Echte Belgen het

1. Flip Kowlier

De idiot savant uit West-Vlaanderen met een koffer vol schone liedjes bewees dat de moerstaal behoorlijk punk en tegendraads kan klinken.

2. Lincy uit Big Brother 2

De sfinx van het reality-wezen vertaalde achteraf, in het tijdschrift van Big Brother, de mening van een land: “Wie de overwinning volgens mij het meest verdient? Om eerlijk te zijn: niemand.”

3. Dennis Black Magic

Overal bij, nergens iets mee te maken. Dat is toch wat elke Belg wil, als hij/zij echt eerlijk is, wil?

G. schoon, schoner, schoonst

2001 was het jaar van…

1. Shiseido’s nieuwe make-uplijn The Make-up. Tom Pecheux, die furore maakte als visagist voor wereldbladen als Vogue, Harper’s Bazaar en Elle en talloze modedefilés, gebruikte al zijn kennis en ervaring om praktische kwaliteitsproducten te ontwikkelen met een modern, gestroomlijnd design.

2. de roze golf. Niemand ontsnapte er deze lente aan: roze was alomtegenwoordig in de make-upcollecties. Gelukkig was de keuze ruim: alle mogelijke nuances, van frêle babyroze tot knallend fuchsia.

3. de kwakkel van de kankerverwekkende zonnecrèmes. Een journalist trok voorbarige conclusies uit een Zwitserse studie die zou aantonen dat bepaalde zonnefilters kankerverwekkend zouden zijn. De Deense minister van Volksgezondheid liet prompt de winkelrekken leeghalen, Magda Aelvoet gebruikte gelukkig haar gezond verstand.

4. de introductie op de Belgische markt van enkele cultmerken als het ecologisch verantwoorde verzorgingsmerk Nuxe, de gehypete Crème de la Mer en het Japanse luxemerk Clé de Peau.

5. beroemde gezichten. Catherine Deneuve werd gevraagd voor L’Oréal, het Amerikaanse topmodel Carolyn Murphy vormt een duo met Liz Hurley bij Estée Lauder en de Franse acteur-regisseur Mathieu Kassovitz vervoegt Uma Thurman als ambassadeur voor de mannelijke versie van het Miracle-duo van Lancôme. (SA)

H. en wat onthouden we van design?

1. Popdesign, plastic, lichtblauw of roze, organisch geschapen of in de vorm van spaghetti. 2001 was, creatief gezien, een goed jaar voor de meubelsector: vrolijk, grotendeels vrij van ironie, beïnvloed door de hitparade.

2. Het nieuwe gezicht van Manhattan, zonder de tweelingtorens. Wat wordt het volgend baken van de wereld? De discussie is geopend.

3. Daft Punk (foto linksonder): puur design, puur 2001 – evenzeer visueel als muzikaal. Electric Light Orchestra anno nu.

4. Het totaal rode Parijse vlaggenschip van het Britse bureau KRD voor Comme des Garçons. En dan vooral de geheel lege meditatieruimte aan de overkant van de eigenlijke winkel. Nu alleen nog die verdomde drempelvrees overwinnen.

5. iPod, de nieuwe mp3-speler van Apple: duizend songs, iets meer of iets minder, in een perfecte vormgeving in miniatuurformaat (alleen jammer dat de efficiëntste zoekmachines van internet dienst weigeren op de Mac).

6. De grote stap voorwaarts (weliswaar in het donker) van de Italiaanse meubelmerken: Cappellini, B&B Italia, Kartell en Armani Casa openden afgelopen jaar opzichtige winkels in een assortiment wereldsteden. Overmoedig?

7. Easy Beat: software waarmee we onze laptop in een polsslag (boem, paukenslag) ombouwen tot een vleugelpiano, klavecimbel, strijkkwartet, Franse hoorn. We schrijven voortaan zelf de soundtrack bij onze werkdag.

8. Sori Yanagi: de ontwerpen van de Japanse designer ogen frisser dan de klassiekers van Charles en Ray Eames (heden doodgeknuffeld), en de man leeft nog. Zijn krukje is verkrijgbaar bij Habitat; bestek en ceramiek rechtstreeks bij zijn atelier in een obscure buurt van Tokio. (JB)

give peas a chance

Tussen alle vredesboodschappen, einde- en nieuwjaarswensen door, alvast deze licht verteerbare link en een parodie op de Lennon&McCartney-song vanuit Boulder in Colorado. In het hart van Marlboro Country wordt het straatbeeld gedomineerd door actiegroepen als Citizens for Clean Indoor Air, stoepmassages, astrologie-workshops, milieu-activisme, stands met vers tarwesap en posters van cowboys te paard met een zuurstoffles. Boulder, Colorado, een van de eerste plaatsen waar het verboden was om te roken in restaurants, bars, kantoren of openbare plaatsen. Een overtreding kost makkelijk 300 dollar. Niet verwonderlijk dat dit het thuisoord is van The Boulder Vegetable Rights Association. De BVRA – www.village.org/bvra – wil vegetariërs een nieuw leven geven. Een leven, vrij van schuldgevoelens over het dagelijks doden van weerloze groenten. Onderzoek naar de intelligentie van sommige groentes is in de maak, naar het schijnt zouden cactussen een stuk intelligenter zijn dan andere.

De vereniging protesteert tegen de uitbuiting van onschuldige selders, sla, Brusselse spruiten en andere in labo-experimenten, en haalt fel uit naar het verminken van miljoenen pompoenen tijdens Halloween en andere feesten. BVRA wordt gesponsord door People for the ethical Treatment of Vegetables. Het grote argument is dat planten levende organismen zijn. Groentes planten zich voort, voeden zich, produceren afval en hebben DNA. Sommige planten zijn zelfs vleeseters. Dus: wie een vegetariër tegenkomt, wordt aangeraden vijf keer ” No!” te roepen en hard weg te hollen. Als concrete checklist is er een 12-puntenprogramma voor herstellende vegetariërs. De onderliggende boodschap: kijk ’s morgens vóór je de deur uitgaat in de spiegel en herhaal enkele keren: “Sommige van mijn beste vrienden zijn groente.” (MW)

De vetgedrukte woorden verwijzen naar hyperlinks op de Weekend-website: www.knack.be/weekend/index.htm. Doorklikken naar Pousse-Café.