Max Marawordt dit jaar 45.Zeventien lijnen,334 winkelsen hun magische formulewerkt nog steeds.Een gesprek met LuigiMaramotti : ?Wij zijn tesober voor luxueuzetijden.”
Lene Kemps
De winkels in Brussel zijn veranderd. Luigi Maramotti toont hoe de nieuwe inrichtig moet werken. ?Je moet vrouwen alle opties van het seizoen tonen in een oogopslag. Kleuren, stoffencombinaties, proporties. Mode is gesofistikeerder geworden. Het is niet langer een kwestie van louter kleding, maar een manier van combineren en dragen. We moeten onze klanten daarbij helpen. Zonder het respect voor hen te verliezen.”
Het is moeilijk de Max Mara-kleding te beschrijven. Basics zijn het niet. Saaie carrièrekleding is het evenmin. ?Tijdloze klassiekers met een moderne draai”, probeert Maramotti. ?Understated, nooit overdreven, nooit agressief.” Het oude motto dat je eerst de vrouw moet opmerken en dan pas de kleding, hangt ook in huize Max Mara aan de muur. ?Het is belangrijk de persoonlijkheid van een vrouw te respecteren”, zegt Maramotti. ?Anders voelt ze zich ongemakkelijk.”
Max Mara was een van de eerste zo niet de eerste om Italiaanse prêt-à-porter te brengen. De firma is nog steeds gekend voor mantels en tailleurs, de eerste kledingstukken waarmee Achile Maramotti in 1951 de stoffenwinkels platliep om hen te overtuigen dat ze een hoekje moesten vrijmaken voor confectiekleding. ?Zijn initiatief gaf aanleiding tot enige ophef in de familie”, zegt Luigi. ?Mijn grootmoeder was namelijk couturière en ze gaf lessen in snit en naad. Dat haar zoon daar helemaal geen toekomst meer in zag, daar kon ze zich behoorlijk boos om maken.”
Is de ruzie uiteindelijk bijgelegd ?
Maramotti : Ach, mijn vader en grootmoeder begonnen er telkens weer over, maar dat was gewoon een kwestie van wederzijdse bewondering, zo gaat dat in families. We hebben een collectie aan oma opgedragen : Marina Rinaldi, dat is mijn grootmoeder.
Is uw vader nog bij de firma ?
Maramotti : Hij is niet meer actief in het bedrijf, maar is wel onze meest geëerde raadgever. Mijn vader is een goudmijn van ervaring en anekdotes, al is hij de eerste om toe te geven dat Max Mara veel te internationaal voor hem is geworden.
U hebt altijd samengewerkt met ontwerpers als Karl Lagerfeld, Jean Charles de Castelbajac en Alberta Ferretti.
Maramotti : Niet voor het prestige van die namen. Maar omdat ik vind dat een product een ziel moet hebben. Het lijkt makkelijk : tijdloze klassiekers maken. Maar je mag het droom-element niet verwaarlozen. Wij hebben altijd een beredeneerde mode gemaakt, een stijl geworteld in de realiteit. Uiteindelijk is het belangrijk te weten dat je werkt voor een vrouw met kinderen, een baan en een druk leven. Maar we hebben ook altijd begrepen dat je geen mode kan maken zonder te doen dromen, je moet naar een evenwicht streven. Je moet vrouwen een mooie droom bieden en dan vinden ze zelf een reden om ‘m te kopen.
Kopen vrouwen ondanks de crisis nog steeds impulsief ?
Maramotti : Ze kopen doordacht, maar ook emotioneel. Het koopgedrag is ongrijpbaar, niet te ontleden, in die zin dat je vrouwen niet in een hokje kan onderbrengen. De ene dag willen ze sportief zijn, de andere dag elegant. Een vrouw wil graag kunnen veranderen en je moet haar niet vastpinnen op één enkele stijl. Vandaar al onze bijlijnen.
De winkel is opgevat als een plaats waar een vrouw op ontdekkingsreis kan gaan, waar ze ideeën opdoet, waar ze elementen uit de verschillende lijnen met elkaar kan combineren.
Het zijn er wel erg veel : zeventien. (Max Mara, Sportmax, Weekend, I Blues, Pianoforte, Blues Club, Prisma, Penny Black, New Penny, Marella, Marina Rinaldi, Max & Co…)
Maramotti : Differentiatie werkt. Voor elke lijn hebben we een ander creatief team en de onderverdeling komt op een vrij natuurlijke wijze tot stand. Er zijn overlappingen, maar we hebben een duidelijk en instinctief beeld van de modellen die in elke lijn thuishoren.
Zowel Marina Rinaldi als Max & Co hebben eigen winkels gekregen.
Maramotti : Marina Rinaldi, voor ronde maten, is een apart publiek, dat spreekt voor zich. Max & Co is een heel ander concept, een ander idee. We wilden kleding met een sterk imago brengen in winkels waar een idee van vrijheid heerst. Vrouwen zijn zelfstandiger geworden, ze kunnen hun eigen keuzes maken en willen hun eigen look samenstellen. Winkels moeten dynamische plaatsen zijn. Max & Co is gebaseerd op dat principe.
Zijn er collecties waar u achteraf ontevreden over bent ?
Maramotti : Achteraf ben ik zelden tevreden. Als de collectie er is, word je er nog lang mee geconfronteerd : productie, persfoto’s, reclamecampagnes, maken van etalages… Dat geeft je ruim de tijd om fouten te ontdekken. Een typisch voorbeeld is de kleur. Aan het begin van het seizoen kiezen we kleurschema’s uit en aan het eind kunnen we ze niet meer zien. Soms denken we : altijd die beige en marineblauwe jassen, waarom maken we niet een keer een oranje mantel ? Maar omdat we een mooie tint oranje willen en een goede stof, kost zo’n jas uiteindelijk veel. En wees nu eerlijk, zou u veel geld uitgeven aan een oranje jas ? Nee toch. Een vrouw investeert in camel, niet in oranje. Kijk, op zulke dingen verkijken we ons.
Max Mara is altijd zo beschaafd, zo vol goede smaak. Hebt u nooit zin om iets geks te doen ?
Maramotti : Niet echt. Mode opereert op verschillende niveaus en wij hebben uitgemaakt waar we thuishoren. Ik heb in Parijs prachtige defilés gezien, Galliano bijvoorbeeld. Maar is dat nog mode ? Wie draagt die kleren ? Van mij mag het hoor, theater maken. Maar dat is niet het domein wat mij interesseert. Ik hou ook helemaal niet van gelegenheidskleding. Ik snap niet aan wie al die cocktailjurken en avondjaponnen worden verkocht. Ik wil een mode voor elke dag maken. Niks buitensporig of extravagant.
Als u een hele dag aan mode kan wijden, waar installeert u zich dan : het museum of een terrasje ?
Maramotti : Het terrasje, beslist. Ik doe het trouwens vaak. Onlangs heb ik me gerealiseerd dat ik twee uur op Kings Road had doorgebracht, gewoon met het kijken naar voorbijgangers. Ik hou van de mode van jonge mensen, samengesteld met een beperkt budget, uit oude en nieuwe kledingstukken, gekochte en gekregen dingen. Ik ben ervan overtuigd dat bijna alle trends van de straat komen. Eerst zie je jonge meisjes met zware boots, luchtige jurken en een dikke overjas op straat lopen. Enkele seizoenen later zie je ze op de catwalk.
Hoeveel imago-stukken zitten er in uw collecties ?
Maramotti : Ik kan er geen getal op plakken, maar het zijn er altijd meer. Vrouwen zoeken steeds vaker naar speciale stukken, naar kleding die buiten het gewone valt. Zelfs onze klassiekers onze tailleurs en mantels veranderen elk seizoen. Anders worden ze saai, boring. Er zit altijd beweging in de collecties, we staan nooit stil.
Waarom zitten er altijd jumpsuits in uw collecties ?
Maramotti : Valt dat dan zo op ?
Ergens anders vind je ze bijna nooit. Bij Max Mara altijd.
Maramotti : Ik ben zelf een groot liefhebber van jumpsuits. Ik vind het persoonlijk een biezonder chique kledingstuk, vooral voor een oudere vrouw. Ik probeer er elke keer een in de collectie te steken. We verkopen ze ook hoor, anders zou het creatieve team me mijn zin niet geven. Dan zouden ze zeggen : daar heb je de baas weer met zijn gezeur over jumpsuits.
Iedereen klaagt over de crisis, maar u ziet er vrij tevreden uit.
Maramotti : Wij zijn een van die bedrijven die goed varen bij een crisis, omdat we zulke beredeneerde, draagbare dingen maken. Ik mag zelfs stellen dat de welvarende jaren tachtig voor ons niet zo fantastisch waren. We zijn te discreet en sober voor uitbundig luxueuze tijden.
De Max Mara-vrouw is nooit typisch Italiaans. Is dat een bewuste keuze ?
Maramotti : We zijn een Italiaanse firma in hart en nieren. Ons vakmanschap, onze stoffen, onze manier van werken ; allemaal Italiaans. Maar we hebben nooit een typisch Italiaanse mode willen maken, opgebouwd rond het beeld van de fatale vrouw, de verleidster, de vamp. Die clichés interesseren ons niet. De Max Mara-vrouw is universeel, cosmopolitisch.
Het is vreemd hoe iedereen veronderstelt dat Italiaanse vrouwen in het algemeen en Milanese in het bijzonder zoveel stijl hebben. Ik vind hun stijl nogal beperkt, fantasieloos. Ze hebben heel strikte ideeën over wat kan en niet kan, en dat is nooit goed. Ik verkies te denken dat de Max Mara-vrouw meer openstaat voor nieuwe dingen. Voor een jumpsuit bijvoorbeeld.
Luigi Maramotti : Understated, nooit overdreven, nooit agressief.
‘Wij hebben altijd een beredeneerde mode gemaakt, een stijl geworteld in de realiteit.
‘We hebben nooit een typisch Italiaanse mode willen maken, opgebouwd rond het beeld van de fatale vrouw.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
