Zeven jaar heb ik in het buitenland gewoond. Met een Erasmus-uitwisseling kwam ik terecht in de richting ‘driedimensionaal design’ in Engeland, Bournemouth. Ik ben er twee jaar gebleven. Een van mijn ontwerpen won een design award. Dat meubel werd opgemerkt door Ikea en van het een kwam het ander : ik verhuisde naar Zweden. Ik heb ongeveer een jaar vast voor hen gewerkt. Daar heb ik werkelijk van alles gedaan : van textiel tot decoratieartikelen, van bestek tot speelgoed.

In Zweden loopt het vol met designers en ik zag in België meer mogelijkheden. Dus ben ik teruggekomen. Ik heb het gevoel dat bedrijven hier nu pas de kracht en de mogelijkheden van design ontdekken.

De levenswijze is in Zweden zo totaal anders. Het is er ontzettend prachtig en rustig. Hier is de sociale druk zoveel groter. Daar moest ik in het begin weer aan wennen. In Zweden laten ze je gewoon doen. Hier leef je met zoveel mensen op een klein oppervlak en alles en iedereen wordt in vraag gesteld.

Te trendy meubels ben je snel beu. Tijdloosheid vind ik belangrijk. Net als aanpasbaarheid en veranderlijkheid. Het mag allemaal niet te strak ingevuld zijn. De decoratieve compolight-bakjes die ik voor Versus tekende, kunnen het ene seizoen gevuld worden met mos of bloemen en het volgende met water en drijfkaarsen. Ook in het interieur speelt dit mee : een klant wil nu een logeerkamer, maar later misschien een bureau of een kinderkamer.

Als ontwerper wil ik alles zoveel mogelijk zelf in handen hebben. Ik wil weten hoe iets gemaakt wordt. Ik experimenteer graag, ben altijd op zoek naar nieuwe materialen. Daarom werk ik graag met verschillende klanten die vaak uiteenlopende materialen gebruiken. Ik kan bijvoorbeeld van zaken die ik in een autofabriek vind een meubel proberen te maken. Zo kom je tot innovatieve ideeën. Maar je moet die materialen ook leren kennen. En alle mogelijkheden onderzoeken, ook van de machines. Want uiteindelijk moet een product ook commercieel en technisch haalbaar zijn. Als ik dan het eindproduct in de winkel zie, geeft mij dat enorm veel voldoening.

Ik zit altijd met mijn hoofd bij mijn werk. Zelfs als ik mijn neefjes zie spelen, denk ik onmiddellijk : ze kruipen daarop, op die hoogte, zijn daarmee bezig… Ik heb ook altijd een schetsboek bij. Om in te tekenen of losse ideeën op te schrijven. Als ik alleen woonde zou ik dag en nacht doorgaan.

Sinds kort ga ik bijna elke avond een uur sporten. Fitnessen en spinning. Voor mij is dat de ideale manier om mijn hoofd even leeg te maken. Als ik fitness, kan ik gewoon niet aan mijn werk denken.

In mijn leven is er zeker plaats voor kinderen… als ik de juiste timing vind. Ik word nu 29 en mijn vriend is nog een jaar jonger. Bovendien geeft hij les in het eerste leerjaar. Hij heeft dus elke dag 25 kleine gasten rond zich hangen.

Vriendschappen betekenen heel veel voor mij. Door zoveel te reizen heb ik een beetje overal vrienden. Ik hoef goede vrienden niet elke dag te zien. Ik weet dat ik bij hen altijd terechtkan en ook omgekeerd. Ik ben wel erg flexibel geworden door zoveel te reizen. Ik heb ook op zoveel verschillende manieren gewoond. In 6 jaar tijd ben ik 26 keer verhuisd. Ik leefde toen in functie van mijn autootje, een kleine Toyota. Alles wat ik kocht, moest daarin passen.

Elke dag nemen zoals hij is en ervan genieten, is mijn motto, want je weet nooit wat morgen brengt.

Inge Van Gheel zorgde voor de inhoudelijke restyling van Versus, de bijlijn van Tribù, en ontwierp daarvoor onder meer de outdoor lounge-collectie Prado.

Hilde Verbiest